"Ακόμη μια λύπη… Το αυτοκίνητο στη θάλασσα και ο οδηγός στου ουρανό..."
ΑΠΟ PAMEPREVEZA.GR
Εισαγωγή
Αν μετρήσουμε τα καλά και τα κακά που συμβαίνουν γύρω μας, δυστυχώς θα σημειώσουμε ότι τα «κακά», τα αρνητικά, τα δυσάρεστα είναι πολύ περισσότερα.
Σκεφτόμουν για τις εκκλησίες. Όχι τις κανονικές ημέρες, δηλ. για εσπερινούς, εορτές, Κυριακές κλπ, αλλά έκτακτα. Πιο πολλές φορές μας καλούν για δυσάρεστα (π.χ. κηδείες και μνημόσυνα) και λίγες για ευχάριστα, όπως γάμους και βαφτίσια.
Έτσι κι εμείς για να αναπαριστάνουμε με ακρίβεια την πραγματικότητα οφείλουμε να ασχολούμεθα με παρόμοια θέματα, χωρίς να το θέλουμε.
Όλα αυτά σε κοινωνικό και όχι πολιτικό επίπεδο…
Ας δούμε μερικά από τέτοια δυσάρεστα:
Μόνος του…
Κάποιες φορές όταν πάω Αθήνα επιλέγω τη διαδρομή από Πάλαιρο, Μύτικα, Αστακό, Μεσολόγγι, γιατί έχει μηδενική κίνηση τροχοφόρων, γιατί οδηγείς με μικρές ταχύτητες και γιατί δίπλα σου έχεις υπέροχη θέα. Το Ιόνιο και τη Λευκάδα.
Ανήμερα της Αγίας Παρασκευής ξεκίνησα από Πρέβεζα.
Μεταξύ Μύτικα και Αστακού είδα κόσμο την άκρη του δρόμου και σταμάτησα.
Έβγαλα τη φωτογραφία που βλέπετε. Κι έμαθα τα εξής:
-Ο Παρασκευάς την παραμονή της γιορτής του κερνούσε. Μάζεψε κάποιους φίλους στο ουζερί κι άρχισε τα κεράσματα για την αυριανή του γιορτή. Οι μπίρες και τα μεζεδάκια κράτησαν ως τις 3.00 μετά τα μεσάνυχτα.
Ενώ του είπαν να κοιμηθεί σε ένα φιλικό σπίτι, αυτός επέμενε να πάει στο δικό του, ενώ είχε πιεί πολύ και ενώ θα ήταν εντελώς μόνος στο αυτοκίνητο.
-Τους υποσχέθηκε ότι μόλις φτάσει τα τους πάρει τηλέφωνο για ενημέρωση.
-Το τηλεφώνημα αυτό ΔΕΝ έγινε ποτέ…
-Το πρωί τον βρήκαν μέσα στο αυτοκίνητο που βλέπετε.
-Ξημερώματα της ονομαστικής γιορτής του..
Το ρολόι έδειχνε 3.20 τα ξημερώματα και το ταχύμετρο 140 χιλιόμετρα την ώρα!
Έφυγε μόνος, με δική του ευθύνη, σε ηλικία 34 ετών…
Το ευτύχημα είναι ότι σε αυτά τα λίγα χιλιόμετρα ΔΕΝ συναντήθηκε με άλλο αυτοκίνητο ή δίτροχο, γιατί θα μπορούσαν τα θύματα να είναι πολύ περισσότερα…
Σας αφήνω να το σκεφτείτε…
Πόσο άδικοι και αδικαιολόγητοι θάνατοι συμβαίνουν γύρω μας…
