Ασθενή σεισμική δόνηση μεγέθους 3,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ κατέγραψαν οι σεισμογράφοι στις 15:45, το απόγευμα της περασμένης Τρίτης (21 Απριλίου 2009). Ο σεισμός έγινε αισθητός σε αρκετές περιοχές του νομού και ειδικότερα στην Αμφιλοχία και το κεντρικό Ξηρόμερο, αφού το επίκεντρο εντοπίστηκε στην περιοχή μεταξύ Αμφιλοχίας και Κατούνας.
Συγκεκριμένα, το επίκεντρο του σεισμού εντοπίσθηκε στα νοτιοδυτικά της Αμφιλοχίας, 2 χιλιόμετρα από την Κατούνα, ενώ επίσημη ενημέρωση από σεισμολόγους δεν υπάρχει σχετικά με το ρήγμα που «έδωσε» τον συγκεκριμένο σεισμό. Στην περιοχή υπάρχουν πάντως ενεργά ρήγματα που δίνουν σεισμούς και μεγαλύτερου μεγέθους, οι σεισμολόγοι πάντως δεν ανησυχούν, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως δεν εκδόθηκε ανακοίνωση σχετική με τον συγκεκριμένο σεισμό, εξαιτίας του μικρού του μεγέθους. Μετά τον σεισμό της Τρίτης, ακολούθησαν και άλλες μικρές σεισμικές δονήσεις και από το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο της Αθήνας αναφέρεται πως η ακολουθία είναι φυσιολογική σε μια περιοχή τέτοιας σεισμικής δυναμικότητας, οπότε και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Να σημειωθεί πάντως πως στην περιοχή της Κατούνας την δεκαετία του '60 είχε σημειωθεί ισχυρός σεισμός, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ένας κάτοικος να τραυματιστούν αρκετοί και να προκληθούν μεγάλες ζημιές σε χωριά του κεντρικού Ξηρομέρου.
Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 1966
«Στις 4.40 το πρωί της 29ης Οκτωβρίου 1966 το τμήμα της περιοχής Ξηρομέρου, πλήγηκε από σφοδρότατο σεισμό. Τα θύματα ήταν ένας νεκρός και αρκετοί τραυματίες.
Ο σεισμός αυτός, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου Αθηνών, χαρακτηρίσθηκε ως τεκτονικής φύσεως μετασεισμός, μεγέθους 5,8 Ρίχτερ με επίκεντρο τη σεισμογενή περιοχή, βορειοδυτικά της κωμοπόλεως Κατούνας.
Το 1965 είχε σημειωθεί και άλλος σεισμός, μικρότερης έντασης, με ελαφρότερες ζημιές, οι οποίες επανεξετάσθηκαν μαζί με εκείνες που έγιναν το 1966.
Το καταπληκτικό με το σεισμό της 29ης Οκτ. 1966, ήταν ότι δεν έγιναν αμέσως αντιληπτές οι τρομερές καταστροφές που προξενήθηκαν στις οικοδομές. Ο σεισμός αυτός, ενώ δημιούργησε στα κτίρια πολλές και μεγάλες ρωγμές και ενώ έκαμε τα περισσότερα απ' αυτά ετοιμόρροπα, πολύ λίγα, συγκριτικά, κατάρρευσαν. Προφανώς, γι' αυτό το λόγο και δε δόθηκε, παρά ελάχιστη σημασία και δημοσιότητα στις καταστροφές. Φυσικά και το γεγονός ότι δεν υπήρξαν πολλά ανθρώπινα θύματα, δε δημιούργησε σοβαρή εντύπωση και στους πληγέντες ακόμα, οι οποίοι, μετά από τον πανικό και το φόβο του σεισμού, αισθάνθηκαν ανακούφιση και χαρά που σώθηκαν οι ζωές τους.
Αργότερα όμως ακολούθησε η διαπίστωση της πραγματικότητας, ότι έμειναν χωρίς στέγη κι άρχισαν τις ενέργειες για την αποκατάσταση των ζημιών. Πέρασε έτσι αρκετός καιρός μέχρι να δικαιωθούν και να λάβουν τις σχετικές αποζημιώσεις.
Με τις αποζημιώσεις και τα δάνεια που δόθηκαν, από τότε μέχρι σήμερα, κατεδαφίσθηκαν ή επισκευάσθηκαν πολλά από τα παλιά λιθόκτιστα σπίτια του χωριού και στη θέση τους στήθηκαν άλλα πιο σύγχρονα, πιο άνετα και το κυριότερο αντισεισμικά.
Από το σεισμό του 1966 βυθίστηκε, σ' ένα σημείο του, το ανάχωμα της γέφυρας της λίμνης Αμβρακίας, "Σαμάρι", μ' αποτέλεσμα, και μέχρις ότου αποκατασταθεί η ζημιά που προξενήθηκε, να διακοπεί η συγκοινωνία του εθνικού δρόμου Αγρινίου - Ιωάννινων και να χρησιμοποιηθεί ο δρόμος Κουβαρά - Φυτείες - Παπαδάτου - Σαμάρι.»
Πηγή: Από το βιβλίο "Η Παπαδάτου Ακαρνανίας" του Κυριάκου Κόκκαλη
Πηγή: http://www.panaitoliki.gr/
Η Δ/νση Υγείας και Δημόσιας Υγιεινής της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αιτ/νίας προσπαθώντας να ενημερώσει τους πολίτες του Νομού, γνωρίζει τα παρακάτω:
