Από τον Δημήτρη Αρβανίτη
Ο ήλιος μετά από μια καυτή ημέρα έγερνε
κουρασμένος, να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά της δύσης, αφήνοντας πίσω
του τα τελευταία και πιο όμορφα χρώματα του, πορτοκαλί, μοβ, κόκκινο της
φωτιάς, αποχαιρετώντας γλυκά τα ζωντανά της γης.
Η θάλασσα δίπλα μου, διάφανη,
γαλαζοπράσινη, ελληνική, μου κρατούσε συντροφιά με μικρά μουσικά
κυματάκια.
Οι επισκέπτες της μικρής παραλίας "Ομπρογιαλός" Χανίων είχαν
αποχωρήσει, άλλωστε δε μάζευε και πολύ κόσμο αφού δεν ήταν οργανωμένη
αλλά και σχετικά μακριά από κατοικημένους τόπους βρισκόταν. Από πάνω
ακριβώς, με κάποια υψομετρική διαφορά ένα παραδοσιακό καφενεδάκι με σκιά
από αμπέλια, τέσσερα – πέντε μπλε, στρογγυλά μεταλλικά τραπεζάκια
παλαιού τύπου και καμιά δεκαπενταριά ψάθινες καρέκλες......