Ο Θεός μας αποτελεί πηγή ενδυναμώσεως της ζωής μας

 Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

Σήμερα, στην Αποστολική περικοπή, ο Απόστολος Παύλος διεκτραγωδεί τις μεγάλες δυσκολίες της αποστολής του· την πείνα, την δίψα, τους ξυλοδαρμούς, τους εμπαιγμούς, τους διωγμούς....

Κυρίως όμως, αυτός, ο εκλεκτός των Φαρισαίων και ο προβεβλημένος ηγέτης των διωγμών κατά των Χριστιανών, διαπιστώνει πως αποτελεί πλέον τον τελευταίο και τον πιο περιφρονημένο της κοινωνίας της εποχής του. Αυτό περιγράφει στους Κορινθίους: «Μου φαίνεται όμως πως ο Θεός σ’ εμάς τους αποστόλους έδωσε την ελεεινότερη θέση, σαν να είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε στην αρένα. Γιατί γίναμε θέαμα για τον κόσμο, για αγγέλους και γι’ ανθρώπους. Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, ως αυτήν την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας» (Α’  Κορ. 4: 9,13).

Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να αντέξει μία τέτοια ολοκληρωτική απόρριψη και περιφρόνηση από τους ανθρώπους; Μόνον με έναν τρόπο: Με την βεβαιότητα πως εκπληρώνει μια ανώτερη αποστολή και πως βρίσκεται κάτω από την διαρκή καθοδήγηση και προστασία του μεγάλου και παντοδύναμου Θεού. Αυτά αποτέλεσαν και την πηγή της δυνάμεως και του ζήλου του Αποστόλου των Εθνών.

Ο Θεός της πίστεώς μας αποτελεί, αδελφοί μου, την πηγή ενδυναμώσεως και της δικής μας ζωής. Αυτόν τον Παντοδύναμο και Παντοκράτορα Κύριο αξιωνόμαστε να συναντούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία πρόσωπο προς πρόσωπο και να δοξάζουμε το μεγαλείο Του.

Αμέσως μετά την Μικρή Είσοδο, ο ιερέας δοξολογεί τον Θεό με αυτήν την ευχή: «Ο άγιος Θεός, εσύ που βρίσκεις ανάπαυση στους αγίους, που σε ανυμνούν τα Σεραφείμ και σε δοξολογούν τα Χερουβείμ και σε προσκυνεί κάθε επουράνια δύναμη· που από το μηδέν δημιούργησες τα σύμπαντα· που έπλασες τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ οὁμοίωσιν» δική σου και τον στόλισες με κάθε χάρισμά σου· .... δέξου κι από μας τους αμαρτωλούς τον Τρισάγιο ύμνο, ...και δώσε μας, με καθαρότητα κι αγιότητα, να σε λατρεύουμε σ’ όλη μας τη ζωή. Γιατί άγιος είσαι ο Θεός μας κι εμείς εσένα δοξάζομε, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιό Πνεύμα, τώρα και πάντα και στους ατελεύτητους αιώνες».

Μόλις προ ολίγου, κατά την Μικρά Είσοδο, μαζί με τον Χριστό, προσήλθαν και οι άγιοι Άγγελοι. Οι Ασώματες Δυνάμεις ψάλλουν τώρα μαζί μας τον Τρισάγιο Ύμνο. «Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος· ελέησον ημάς». Ο τόσο αγαπητός αυτός ύμνος είναι συγχρόνως δοξαστικός, αλλά και δογματικός, καθώς αναφέρεται στο θεμελιώδες δόγμα της Εκκλησίας μας για την Αγία Τριάδα.

Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, άγιος είναι ο Θεός, δηλαδή ο Πατήρ, η πηγή κάθε αγαθότητας και αγιότητας. Άγιος και ισχυρός είναι ο Υιός και Λόγος Του, ο Ιησούς Χριστός, διότι νίκησε τον ισχυρότερο των εχθρών μας, τον Διάβολο, κατέλυσε με τον Σταυρό το κράτος του και έδωσε και σ’ εμάς την δυνατότητα να μοιραστούμε την νίκη εναντίον του. Άγιος και αθάνατος είναι ο Θεός ως το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο ζωοποιεί και, δια του Οποίου όλη η δημιουργία συντηρείται στην ζωή. Είναι ο Παράκλητος, δια του οποίου, σε λίγη ώρα, θα τελεστεί το υπέρτατο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, είναι η πηγή των χαρισμάτων και της αθανασίας, τα οποία, ο κάθε άνθρωπος απολαμβάνει από την στιγμή του Βαπτίσματός του. Και μάλιστα, όπως αναφέρει ο άγιος Γερμανός, τον Τρισάγιο Ύμνο ψάλλουμε τρεις φορές, διότι, για κάθε πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, αρμόζουν και τα τρία: και η αγιότητα, και η δύναμη, και η αθανασία.

Ο Τρισάγιος Ύμνος προέρχεται από την Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα από το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος γράφει: «Είδα τον Κύριο να κάθεται πάνω σε θρόνο μεγαλόπρεπο και υπερυψωμένο. Οι άκρες του μανδύα του γέμιζαν το ναό. Μπροστά του στέκονταν Σεραφείμ, που καθένα τους είχε έξι φτερούγες: δύο για να σκεπάζουν το πρόσωπό τους, δύο για να σκεπάζουν το σώμα τους και τις άλλες δύο για να πετάνε. Και φώναζαν το ένα στο άλλο: Άγιος, άγιος, άγιος είναι ο Κύριος του σύμπαντος· όλη η γη είναι απ’ τη δόξα του γεμάτη».

Από αυτό παίρνει αφορμή και ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, ο οποίος, με θεόπνευστο τρόπο, ερμήνευσε την Θεία Λειτουργία. Όπως ψάλλουμε τον ύμνο αυτό, διακηρύσσουμε, ότι ο Χριστός κατέβηκε στην γη μας, υψώνοντάς μας στον χορό των αγγέλων που διαρκώς δοξάζουν τον Θεό (Πατρολογία Migne, 150, 4112d - 413A).

Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Σκέψου λοιπόν, τους αγγέλους, με τους οποίους ανήκεις στον ίδιο χορό, ώστε να βρίσκεσαι διαρκώς σε εγρήγορση, όταν θυμάσαι ότι, ενώ είσαι δεμένος με την σάρκα, αξιώνεσαι μαζί με τις Ασώματες Δυνάμεις να ανυμνείς τον κοινό Δεσπότη όλων» (Migne 57, 277).

Πολλοί άγιοι της Εκκλησίας μάς διαβεβαιώνουν πως, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, αξιώθηκαν να δουν αγγέλους να δοξολογούν τον Θεό, όπως ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Έτσι και σ’ εμάς, εάν η καθαρότητα της καρδιάς μας είχε ενεργοποιήσει τα πνευματικά μας αισθητήρια, θα συνειδητοποιούσαμε πως η εγκόσμια Θεία Λειτουργία αποτελεί απεικόνιση μιας άλλης, επουράνιας, όπως περιγράφεται στην Αποκάλυψη από τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο: «Όλοι οι άγγελοι που στέκονταν γύρω από το θρόνο...έπεσαν μπροστά στον θρόνο με τα πρόσωπα καταγής και προσκύνησαν το Θεό, λέγοντας: Αληθινά, ευλογία και δόξα και σοφία, ευχαριστία και τιμή και δύναμη και ισχύς ανήκουν για πάντα στον Θεό μας  » (Άποκ. 7:11-12).

Δεν είναι λίγες οι φορές που αισθανόμαστε ανίσχυροι μπροστά στις σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου. Δεν είναι όμως μόνον αυτές, οι οποίες απειλούν την σωτηρία της ψυχής μας. Πολύ πιο συχνά, διαπιστώνουμε πως εσωτερικοί εχθροί, όπως τα πάθη, οι καταστροφικές συνήθειες και οι κακοί λογισμοί μάς οδηγούν σε βαθιά λύπη και απογοήτευση. Κατά τις στιγμές εκείνες, βιώνουμε πλήρη αδυναμία και αδράνεια θανάτου. Για να αντιμετωπίσουμε την σκοτεινή αυτή κατάσταση, έχουμε ως όπλο ενδυναμώσεως και ελπίδος τον Τρισάγιο Ύμνο, ο όποιος έρχεται να μας υπενθυμίσει πως ο Τριαδικός Θεός της αγιότητος, της δυνάμεως και της αθανασίας στέκει διαρκώς στο πλάι μας και είναι έτοιμος να αποκρούσει αντί για εμάς, κάθε πειρασμό και κάθε δαιμονική προσβολή. Αυτή την θεία δύναμη επιβεβαιώνουμε κάνοντας τον σταυρό μας, κάθε φορά που ψάλλουμε τον Τρισάγιο Ύμνο.

Όχι, λοιπόν, μόνον στην Θεία Λειτουργία αλλά και σε κάθε στιγμή της ζωής μας, ας έρχεται αυτός ο ύμνος του θριάμβου να μας ενδυναμώνει και να μας ενισχύει στον πνευματικό αγώνα, υπενθυμίζοντάς μας την βεβαιότητα της παρουσίας του Θεού, του ακατανίκητου συμμάχου μας στις δυσκολίες και του ακλόνητου προστάτη μας στις αντιξοότητες της ζωής.