Ο τελευταίος κρότος του Μάσκλου (Μάσκουλο) του Πλιακοπάνου -Γράφει ο Στυλιανός Ντίνος

Γράφει ο Στυλιανός Ντίνος

Ο τελευταίος κρότος του  Μάσκλου (Μάσκουλο) του Πλιακοπάνου

Είχε την μορφή μικρού κανονιού. Πως βρέθηκε στην κατοχή του κανείς δεν γνώριζε. Άλλοι λέγανε ότι συνόδευε την Καμπάνα  που ο Οθωμανός διοικητής της Πρέβεζας  είχε στείλει ως πεσκέσι στον Έπαρχο Βόνιτσας. Άλλοι,  ότι ήταν εναπομείναν λάφυρο. Από όπου και αν προερχόταν η χρήση του ήταν απαραίτητη για την βροντερή ανακοίνωση της Ανάστασης του Κυρίου, το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου....

Ο Πλιακοπάνος αποβραδίς το γέμιζε πρώτα με εκρηκτικά υλικά και μετά το  παραφούσκωνε με κομμένες εφημερίδες ή με κάθε άλλο υλικό  που μετά την έκρηξη θα γέμιζε την ατμόσφαιρα με συρφετό.  Η εκρηκτική ύλη ήταν μαύρη μπαρούτι και η έκρηξη προκαλούταν από με την ανάφλεξη βραδύκαυστου φυτιλιού.

Πρώτη Ανάσταση χωρίς να ακουστεί ο κρότος από το Μάσκλο του Πλιακοπάνου δεν μπορούσε να υπάρξει στη Βόνιτσα.

Το Μάσκλο το «δανειζόταν» και πολλοί του Παζαριού, οι οποίοι πειραματίζονταν στο μείγμα της εκρηκτικής  ύλης που θα χρησιμοποιούταν το βράδυ μετά το «δεύτε λάβετε φώς».

Κάποια στιγμή το γέμισμα μετά την εκρηκτική ύλη άρχισε να ξεφεύγει από τα χαρτάκια από τις εφημερίδες,  και αντικαταστάθηκε με σκόνη κεραμιδιού[1] η οποία μετά την έκρηξη γέμιζε όλο το τοπίο με πυκνή σκόνη.

 

Ας έλθουμε τώρα στον τελευταίο κρότο του Μάσκλου. Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1952.

Η κομπανία που αναλάμβανε την κατασκευή του εκρηκτικού έφτιαξε το μείγμα του εκρηκτικού με μαύρη μπαρούτι και για το  παραγέμισμα αποφασίστηκε να τοποθετηθεί σκόνη από τσιμέντο, με ένα λεπτό φύλλο εφημερίδας στην έξοδο του Μάσκλου, η οποία θα συγκρατούσε την σκόνη του τσιμέντου.   Μετά κάθισαν,  και λίγο το ποτό  λίγο το τσιγάρο τους πήρε κάποια ώρα. Σε αυτό το διάστημα ο Βαγγέλης Μ. πήγε για κατούρημα. Το κάτουρο έπεσε στο μπροστινό μέρος του Μάσκλου (στην έξοδο) και η σκόνη του τσιμέντου πήρε αρκετή ποσότητα από το «υγρό».

Το πρωινό της Ανάστασης έβαλαν φωτιά στο φυτίλι και απομακρύνθηκαν αρκετά, καθώς για πρώτη φορά το μπροστογιόμισμα ήταν με σκόνη τσιμέντου. Τι τσιμέντο; Μπετόν είχε  γίνει με το κατούρημα που είχε δεχθεί από τον Βαγγέλη Μ. 

Το Μάσκλο έκανε την μεγαλύτερη αλλά και την τελευταία του έκρηξη. Κομμάτια από το μέταλλο  τινάχτηκαν στον ουρανό και σκορπίστηκαν στα γύρω περιβόλια[2]. Το μεγαλύτερο μεταλλικό κομμάτι του Μάσκλου το βρήκαν μέσα στο περιβόλι του Γκολφίδη, αρκετά μέτρα από το σημείο της έκρηξης[3].

Ήταν η τελευταίος και πιο δυνατός κρότος του ονομαστού Μάσκλου.

 

 

[1] Κανονικό επίθετο το Ραυτόπουλος. Από μικρό παιδί μέχρι που πέθανε πλήρης ημερών, ήταν ο καντηλανάφτης σε όλες τις εκκλησίες της Βόνιτσας

---

[1] Κάποια χρονιά, σε μια δοκιμή πριν την ώρα της βραδινής Ανάστασης,  κάποιος δεν έτριψε καλά το κεραμίδι και μέσα στο Μάσκλο τοποθετήθηκαν μικρά τεμάχια κεραμιδιού. Αποτέλεσμα ήταν  τα μικρά τεμάχια κεραμιδιού να γίνουν «βόλια» και να θρυμματίσουν το χέρι ενός συντοπίτη μας. Για την ιστορία παραθέτουμε την ενημέρωση ότι ένα χρόνο αργότερα ο παθών,  έστω και με ένα χέρι,  κτύπησε θανάσιμα  τον τότε «γεμιστή» του Μάσκλου και πέρασε την υπόλοιπή  ζωή του στην φυλακή.

[2] Τότε η Βόνιτσα δεν ήταν πυκνοκατοικημένη.  Ακόμη και στην δεκαετία 60-70 υπήρχαν τα μεγάλα περιβόλια του Μπάζα, του Στεργιόπουλου, του Τσιλιμίγκρα, του Παρθένη, τα περιβολάκια,  του Γκολφίδη, του Θεοχάρη Ζωγράφου κλπ

[3] Το περιβόλι Γκολφίδη ήταν εκεί που σήμερα  αρχίζει το  δημοτικό σχολείο συνεχίζει δυτικά μέχρι και τον φούρνο, ενώ  προς τα νότια έφτανε το σημερινό οικόπεδο της εκκλησίας (παρκινγκ αυτοκινήτων).