Ο Σάββας Γερογιάννης από τη Σουρτού Ξηρομέρου για την απώλεια του αδελφού του Λάμπρου μας έστειλε το παρακάτω συγκινητικό κείμενο
Πολύκλαυστε αδερφέ μου Λάμπρο
Εγκατέλειψες αυτόν ,τον μάταιο κόσμο, έπειτα από ένα αιφνίδιο ,έκτακτο περιστατικό και είναι αυτό που κάνει τον πόνο μας, πιο δυνατό και συγκλονιστικό......
Το βαρύ εγκεφαλικό που σε βρήκε στην είσοδο του σπιτιού σου - στο Καματερό Αττικής- σε έφερε σε κατάσταση μη αναστρέψιμη και αφού πάλεψες για δύο περίπου μέρες, την Μ. Τετάρτη , έφυγες από κοντά μας... Ο ξαφνικός χαμός σου την εβδομάδα των Παθών , βύθισε σε βαθύτατο πένθος την πιστή και αφοσιωμένη σύζυγό σου , Παρασκευή- Βούλα Μιχαήλ Ηγούμενου , τα δύο αξιαγάπητα βλαστάρια σου , Μαρία και Γιώργο, τα έξι αδέρφια σου και τις γυναίκες αυτών , που σ εκτιμούσαν αφάνταστα, τα έντεκα ανίψια σου από την πατρική σου τουλάχιστον οικογένεια. Την ίδια πιστεύω θλίψη να προκάλεσε ο αδόκητος χαμός σου και στους εξ αγχιστείας συγγενείς σου , σε όλους τους υπόλοιπους συγγενείς , φίλους, γνωστούς, συναδέλφους σου και σε όλους τους συγχωριανούς σου και από τα δύο χωριά του Ξηρομέρου , Σκουρτού και Μαχαιρά.
Γεννήθηκες το 1958 στη Σκουρτού από ευσεβείς, τίμιους γονείς , τον Βασίλειο Δημ. Γερογιάννη , ντόπιο γεωργό της κακοτράχαλης Ξηρομερίτικης γης και την Σμυρνιά Γεωργία Απ. Μαστρογιάννη , και ως εκ τούτου , ως προς την καταγωγή μας , είμαστε και ήσουνα διγενής (Ξηρομερίτες εκ πατρός , Σμυρνιοί εκ μητρός) . Παρά τις απόπειρές μου και παρ όλη την θέλησή σου , οι ανώμαλες πολιτικές καταστάσεις κατά τα έτη 1973-1974, σ εμπόδισαν να συνεχίσεις τις σπουδές σου. Έτσι, αφού απασχολήθηκες σε διάφορες εργασίες, εκπλήρωσες τις στρατιωτικές σου υποχρεώσεις και κατόπιν κατετάγης στην Ελληνική Χωροφυλακή (τότε ), όπου εγώ είχα ήδη γίνει βαθμοφορός προ ετών. Αποστρατεύτηκες ευδόκιμα μετά από τριάντα περίπου έτη , διαμένων στην Αθήνα και προσφέροντας στα πολυαγαπημένα σου παιδιά. Κάθε καλοκαίρι μετέβαινες στα χωριά μας Σκουρτού- Μαχαιρά (όπου διατηρείς οικία) και απολάμβανες τη δροσιά της θάλασσας του Αστακού...
Αδελφέ μου , τα παγερά "ήταν" , "υπήρξε" δεν μου βγαίνουν ! Το "είναι " , το "είσαι" επιμένει! Η πραγματικότητα , όμως, είναι σκληρή και δεν ανατρέπεται .
Με το θάνατό σου, έφυγε από κοντά μας ένα πραγματικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ, διότι κατά τον στίχο του Μενάνδρου " Ως χαρίεν εστ' άνθρωπος , αν άνθρωπος η" . Μέσα στην αλλοπρόσαλλη εποχή μας και στην υποκριτική κοινωνία μας , αποτελούσες μια χτυπητή εξαίρεση ανθρωπιάς και καλοσύνης.
Αείμνηστε αδελφέ μου Λάμπρο ,
Ως νέος υπήρξες συνετός, ως οικογενειάρχης υπήρξες άριστος , ως επαγγελματίας αστυνομικός άψογος, ως πολίτης αυτής της όμορφης χώρας υπήρξες φιλόπατρις , δημοκράτης και Ελληνόφρων.
Ως κοινωνικός άνθρωπος υπήρξες λίαν προσιτός και ευχάριστος . Ως φίλος υπήρξες ειλικρινής ,άδολος και αδαμάντινος .
Αλησμόνητε αδελφέ μου ,
αν ισχύει , και πράγματι ισχύει, ότι ο καλύτερος τάφος των νεκρών , είναι η καρδιά των ζωντανών , τότε αναντίρρητα αναπαύεσαι μακάρια στις καρδιές του κάθε συγγενούς , φίλου, γνωστού και συμπολίτη σου .
Αιωνία η μνήμη σου λεβέντη μου ! Καλή Αντάμωση !
Το xiromeronews εκφράζει βαθιά θλίψη και απευθύνει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του Λαμπρου Γερογιαννη ο οποίος έφυγε από τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο