Άνθρωπος και άνθρωπος.

Άνθρωπος και άνθρωπος.

      Όποια και αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι άνθρωπος, έγραψε ο Γάλλος Συγγραφέας Ανδρύ Μπρετόν και είχε απόλυτα δίκιο, γιατί από τον άνθρωπο αρχίζουν και τελειώνουν κατά το περισσότερο όλα. Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της δημιουργίας και το µόνο λογικό όν που εκφράζεται µε ζωντανό λόγο στις όποιες συναλλαγές του µέσα στο κοινωνικό σύνολο.

Και εδώ τίθεται το ερώτημα:
Είναι άξιος ο άνθρωπος να φέρει την τιμητική προσωνυμία Άνθρωπος, ή ανάξιος που αγνοεί ή θέλει να αγνοεί τη µεγάλη αυτή αλήθεια; Αν ναι, τότε δικαίως θεωρείται το μοναδικό και ξεχωριστό όν που γνωρίζει το ουσιαστικό μέγεθος της δημιουργίας, το οποίο και αποτελεί σημάδι και απόδειξη µαζί πως η λογική σκέψη έχει σηµαία το μεγαλείο και την αξιοπρέπεια.  

Διαβάστε περισσότερα »
Αν όχι, τότε αλλοίμονο, γιατί έχει σημαία την ολέθρια τάση της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και της άγνοιας του περιεχοµένου της φύσης του. Άξιος εἶναι ο άνθρωπος, που αγωνίζεται για την αναβάθµιση της κοινωνίας και την αποκατάσταση της φθαρµένης αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης προς την ανθρώπινη αξία. Άξιος είναι, όταν πιστεύει ακράδαντα πως η ανθρώπινη αξία έχει πέραση, κύρος και γνωρίζει αυτό που κάνει υπόκλιση στην καλή θέληση και ψηλώνει την ιδέα της αληθινής γνώσης της φύσης µας. Και είναι άξιος αυτός, που µε ορθό λόγο φωτίζει τα σκοτάδια της ψυχής άσοφων και σοφών ανθρώπων.

Ανάξιος και δειλός είναι αυτός που δεν ορθώνει ανάστηµα και χαρακώματα, δεν προβάλει αντιστάσεις στα γκρίζα και στα ψεύτικα, στη δύσκολη ώρα, για να διαφυλάξει την ανθρώπινη αξία που οµορφαίνει τη ζωή. Ανάξιος είναι, όταν αγνοεί χαρακτηριστικά αυτό που εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον και αυτό που αναδεικνύει το πρόβλημα. Και είναι ανάξιος αυτός που δεν ζυγίζει την επιλογή και παίρνει λιγόπιστη απόφαση.

Σήµερα ζούμε σε µια εποχή απαξίωσης των θεσμών και αξιών. Σε µια εποχή, που η διάκριση στο χώρο της προσφοράς και της προόδου δεν έχει καθαρές ποιοτικές επιλογές. Ξεχνάμε πως η ανθρώπινη αξία είναι διαχρονικά
συνδεδεμένη µε την πρόοδο, την ευημερία και την κοινωνική συνοχή. Και ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν το πραγµατικό και ενδεδειγµένο μέγεθος του πνεύματος Και των πραγμάτων.

Οι καιροί το προστάζουν να κοιτάξουµε βαθιά µέσα µας για να γνωρίσουμε τον εαυτό µας µε όλα του τα ελαττώματα και τις αδυναμίες, αλλά και τα προτερήματα και τις ικανότητες. Και ύστερα ελεύθεροι και έτοιμοι να φωνάξουν παρόν, στο όποιο κάλεσμα µας θέλει ξεχωριστούς. Είναι στο χέρι µας να βαδίσουµε το σωστό δρόμο προς το ιδανικό προγραμματισμό, το δρόμο µε οδηγό την απόλυτη εσωτερική ισορροπία και µε σηµαία την πανανθρώπινη αλήθεια: Πρέπει να είμαστε παντού και πάντα άνθρωποι. Και να θυμόμαστε: Στους δυνατούς της ζωής, ο έπαινος και η δόξα.

«Ώς χαρίεν εστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος η». Πόσο ευχάριστο είναι, όταν ο άνθρωπος είναι Άνθρωπος, (Μέναδρος).