είχες το ίδιο το μυστήριο το βλέμμα
ώμο με ώμο καθισμένοι στο συρμό
μα δυο κουβέντες είπαμε ως το τέρμα.....
Πες μου πώς γίνεται με μονοκοντυλιά
να σβήνεις της ζωής τόσες σελίδες
αυτές που γράψαμε σε μία αγκαλιά
με όνειρα, με όρκους, με ελπίδες;
Εσύ ανέκφραστη, απόμακρη, ψυχρή
σου μίλησα κι αδιάφορα είπες ¨γεια σου¨
¨πώς τα περνάς¨, ρωτώ ¨στη νέα σου ζωή¨
είπες ¨καλά¨, κοιτώντας τα χαρτιά σου.
http://arisbitsoris.blogspot.com/
Άρη έτσι χάσεις το τρένο τελείωσε το παραμύθι
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρη έτσι και χάσεις το τρένο τελείωσε το παραμύθι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι νομιζεις Άρη
ΑπάντησηΔιαγραφήότι στα αισθήματα υπάρχει βεβαιότητα και αμοιβαιότητα.
αυτά όλα τα "αισθηματα" δηλαδή είναι θεωρίες για ... αγρίους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσε να γίνει και ωραίο ζεϊμπέκικο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ζεϊμπέκικο μας λές ?
Διαγραφήεδώ τον Άρη στο τρένο τον χόρεψε στο ταψί
κι' άλλο χορό θέλει ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΑΝ ΆΡΗ ΣΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΧΟΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑ ΠΗΓΑΊΝΕΙΣ ΕΚΕΊ
ΝΑ ΣΕ ΧΟΡΕΎΕΙ ΖΕΪΜΠΕΚΙΑ ΣΤΟ ΤΑΨΊ
ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΊΡΝΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΦΙΛΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή