ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ: Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Γράφει ο :

Κώστας Θωμά Τριαντακωνσταντής

Μαθηματικός

                Τι σημασία μπορεί να έχει ο Σταυρός και η Ανάσταση του Χριστού για τον κόσμο μας σήμερα; Τον κόσμο της αδικίας, της τρομοκρατίας των μεγάλων και ισχυρών, και της τρομοκρατίας των μικρών και αδυνάτων που αντιδρούν στους ισχυρούς με πράξεις αυτοκτονίας. Τον κόσμο που θανατώνει τις ψυχές των νέων με τη διαφθορά ,την αθεΐα, την ανεργία, και τα σώματα με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Τον κόσμο που απειλείται όλο και περισσότερο από την οικολογική καταστροφή και τις διάφορες ασθένειες. Τον κόσμο που κυριαρχούν το χρήμα και οι τραπεζίτες. Τον κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο άτομα. Τον κόσμο που κυριαρχούν οι αριθμοί (οικονομικά μεγέθη). Τον κόσμο της φτώχειας, της εξαθλίωσης από τη μία πλευρά και του απίστευτου πλούτου από την άλλη.

        Αυτός ο κόσμος σταύρωσε τον Χριστό, τον Υιό του Θεού και τον Υιό του ανθρώπου. Αλλά και για αυτόν τον κόσμο σταυρώθηκε ο Χριστός. Αυτόν τον κόσμο ήλθε να σώσει ο Χριστός. Ο Χριστός σταυρώθηκε και για τους σταυρωτές Του. Αυτό δείχνει και η προσευχή του πάνω στο σταυρό για τους σταυρωτές Του. Η συγχώρεση στον μετανοούντα ληστή πάνω στο σταυρό.......

         Η κατάσταση του κόσμου τότε και σήμερα δείχνει πόσο αναγκαίο ήταν να επέμβει ο Θεός για να δώσει την ευκαιρία σε όσους θέλουν να ελευθερωθούν από την εξουσία του κακού. Υπάρχουν πλήθη ανθρώπων μέσα στους αιώνες που ακολούθησαν τον Χριστό. Δεν θέλησαν να σταυρώσουν τους συνανθρώπους των για να περιορίσουν το κακό ούτε εδέχθησαν ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» αλλά θέλησαν να σταυρώσουν το κακό που υπήρχε μέσα τους.

         

Αυτόν τον αγώνα έκαναν οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι άγιοι Ιεράρχαι, οι Ομολογητές, οι Ασκηταί, και οι ταπεινοί Χριστιανοί που ζώντας μέσα στο κόσμο έφεραν την αγάπη του Χριστού στους συν ανθρώπους τους θυσιάζοντας τον εαυτό τους. Η κοινωνία μας είναι άρρωστη. Θα ήταν όμως πολύ πιο άρρωστη, αν δεν υπήρχαν Χριστιανοί που συσταυρώνονται με τον Χριστό. Κανείς δεν μπορεί να νικήσει το κοινωνικό κακό, αν δεν νικήσει το κακό μέσα του. Και όλοι γνωρίζουμε ότι είναι εύκολο να αγωνίζεσαι κατά του εγωισμού των άλλων, αλλά δύσκολο να αγωνίζεσαι κατά του ιδικού σου εγωισμού. Είναι δύσκολο να ξεριζώσουμε από μέσα μας τον εγωκεντρισμό, την μνησικακία και την εχθρότητα προς κάποιους συνανθρώπους μας.

          Χωρίς τον αγώνα της συνεχούς μετανοίας ο άνθρωπος δεν μπορεί να νικήσει το κακό, την αμαρτία που εμφωλεύει μέσα του. Αλλά και χωρίς τη Χάρη του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Χριστού δεν καταξιώνεται ο αγώνας για κάθαρση από τα πάθη και ανιδιοτελή αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, το κακό δεν μπορούσε να νικηθεί τότε όλοι θα είχαμε απελπισθεί.

        Την ώρα της Σταυρώσεως του Κυρίου βαθύ σκότος κάλυψε πάσαν την γη. Αυτό το σκοτάδι του αδιεξόδου, του μη νοήματος, της προσωρινής κατισχύσεως, του κακού και της νίκης του διαβόλου καλύπτει μέχρι σήμερα όσους δεν είδαν τον Σταυρωμένο Χριστό να Ανίσταται εκ των νεκρών νικητής.

        Ο Ιούδας όπως ψάλλει η Εκκλησία πρόδωσε τον Κύριο, δεν μετανόησε και έτσι δεν είδε την Ανάσταση Του. Ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρις αλλά μετανόησε έκλαυσε πικρώς και αξιώθηκε εκ των πρώτων να  τον δει Αναστάντα και να τον κηρύξει στον κόσμο.

        Καλούμεθα να πιστεύουμε στον Χριστό σταυρωθέντα αλλά και αναστάντα. Μένουμε στην Εκκλησία όπου αιώνια συνεχίζεται ο Μυστικός Δείπνος του Χριστού. Πέφτουμε αλλά και μετανοούμε και σηκωνόμαστε.  Έτσι μπορούμε να βλέπουμε τον Χριστό αναστημένο. Όπως τον είδαν και τον ανεγνώρισαν  οι πορευμένοι προς Εμμαούς δύο φοβισμένοι μαθηταί. Μάλιστα του είπαν «Μείνουν μεθ΄ ημών, ότι προς εσπέραν έστι και κέκλικεν η ημέρα» (Λουκά κδ΄29).

         

             Και εμείς μένοντας στην Αγία Ορθόδοξο Εκκλησία μας, την αληθινή Εκκλησία που μοναδική κεφαλή έχει τον Χριστό, τον παρακαλούμε να μένει μαζί μας, γιατί όλα γύρω μας φαίνονται σκοτεινά και γιατί μόνο το φώς της Αναστάσεως Του διαλύει τα σκοτάδια,  τον θάνατο, την αμαρτία, το διάβολο. Έτσι, «έχοντες   τον Χριστό» (αντίφωνα της Μεγάλης Παρασκευής) μπορούμε να ζούμε, να ελπίζουμε, να αγαπάμε, να μετανοούμε, να έχουμε χαρά και ειρήνη στην ψυχή μας, να θυσιαζόμαστε, να συμμετέχουμε ενεργά σε κάθε καλή προσπάθεια που αποβλέπει στο καλό της ανθρωπότητας.

         Δεν ξεχνούμε ότι ο Χριστός με τον Σταυρό Του έδειξε ότι ο άρρωστος κόσμο μας δεν μπορεί να γίνει ούτε αυτοσκοπός ούτε τελικός της ζωής μας. Και με την Ανάσταση Του έδειξε ότι σε αυτόν τον κόσμο μπορεί να λάμψει το φως του Χριστού και ο κόσμος να βρει το νόημα του, την θεραπεία του και τον προορισμό του στην αγάπη του αιώνιου Τριαδικού Θεού. Και ακόμη μας έδειξε ότι μπορούμε να «προσδοκούμε ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

         Η ακολουθία της Αναστάσεως αρχίζει με την δοξολογία της Αγίας Τριάδος «Δόξα τη αγία και ομοουσίω και ζωοποιώ και αδιαιρέτω Τριάδα πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων Αμήν».

        Πράγματι όλη η δόξα και η προσκύνηση και η ευχαριστία ανήκει στον Πατέρα, που απέστειλε τον Υιό Του Σωτήρα του Κόσμου, στον Υιό που εκκένωσε εαυτόν και θυσιάστηκε για μας, και στο Πανάγιο Πνεύμα που συνεργεί στο απολυτρωτικό έργο του Κυρίου και καθιστά και στην γενεά μας παρόντα τον Χριστό.

           Η χαρά είναι ο πόθος και η επιδίωξη κάθε ανθρώπου. Η πραγματική χαρά έχει πηγή την Ανάσταση του Κυρίου. Η χαρά που έχει πηγή την Ανάσταση του Κυρίου, γίνεται αγαλλίαση, είναι μόνιμη και διαρκής, είναι αναφαίρετη, ισόβια και αιώνια. Γιατί η ανάσταση του Κυρίου μας είναι η επισφράγιση της σωτηρίας μας.

           Χαρά, Σωτηρία και Αθανασία. Να τα δώρα της Αναστάσεως του Κυρίου. Να γιατί ο χαιρετισμός του Αναστημένου Κυρίου «χαίρεται», προς τις Μυροφόρες και δια αυτών προς όλους τους πιστούς είναι επίκαιρος και διαχρονικός. Έτσι εξηγείται η χαρά και η ευφροσύνη των ημερών αυτών.

Η ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού είναι εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων. Αυτή την λαμπρή εορτή έχουμε την δυνατότητα να εορτάζουμε σε κάθε θεία Λειτουργία και να κοινωνούμε τον Αναστάντα Χριστό. Και μπορούμε να ελπίζουμε, ότι θα μετέχουμε του Κυρίου φανερώτερα στην Βασιλεία Του, όπως λέγει ο ύμνος:

Ω Πάσχα το μέγα και ιερώτατον Χριστέ,

ω σοφία και Λόγε του Θεού και δύναμις.

δίδου ημίν εκτυπώτερον σου μετασχείν

εν τη ανεσπέρω ημέρα της Βασιλείας σου.

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους προσωπική και οικογενειακή υγεία και  ευτυχία.

Το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως να φέρει αγαλλίαση στις ψυχές μας.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ