Χάλκινο μετάλλιο κέρδισε η ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΥΜΕΝΑΚΗ στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Ταεκβοντό

Ρεπορτάζ: Σταυρούλα Κρίθυμου 

     Χάλκινο μετάλλιο και την τρίτη κατέκτησε η αθλήτρια Μελίνα Καϋμενάκη απο το Αρχοντοχώρι, που ανήκει στο σύλλογο ΝΙΚΗ ΠΑΛΑΙΡΟΥ στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Ταεκβοντό, που διεξήχθη στο Βόλο το Σαββατοκύριακο 25-26 Φεβρουαρίου 2017.

    Ο Σπύρος Καυμενάκης, προπονητής και πατέρας της αθλήτριας, περήφανος για τη διάκριση της κόρης του, αναφέρεται στον καθοριστικό ρόλο του πατέρα και προπονητή και γράφει: 

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΝΕΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 21 ΕΤΩΝ ΒΟΛΟΣ 25-26/2/2017

Το ζητούμενο στον πρωταθλητισμό είναι η διάρκεια.

Το κακό όταν τα πας καλά είναι ότι την επόμενη μέρα όλα ξαναρχίζουν από το μηδέν. Το καλό είναι όταν δε τα πας καλά ότι την επόμενη μέρα πάλι όλα ξαναρχίζουν απ το μηδέν .

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΓΆΛΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΥΜΕΝΑΚΗ 

Τρίτη θέση και χάλκινο μετάλλιο. Οι νίκες χρειάζονται ταλέντο, η επανάληψη τους χρειάζεται χαρακτήρα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την θέληση να νικήσουν. Λίγοι έχουν όμως την θέληση να προετοιμαστούν για να νικήσουν. Αυτά τα παιδιά είναι πολύ ξεχωριστά…

    Η Μελίνα άφησε την πενταήμερη, έχασε το τριήμερο της απόκριας και ήταν εκεί τη στιγμή που έπρεπε για να γράψει τη δική της ιστορία, η ιστορία γράφεται με τους παρόντες…

Ο Πατέρας. Κι εγώ εκεί για να απολαμβάνω αυτές της μοναδικές στιγμές σαν πατέρας της, να την αγαπάω , να την «χτίζω» , να παίζω μαζί της, να είμαι μαζί της… Κι αυτό φίλοι μου δεν είναι κάτι που μόνο οι σούπερ μπαμπάδες μπορούν να κάνουν. Όλα αυτά είναι κάτι που κάθε μπαμπάς μπορεί να κάνει. Πάντα. Χωρίς να αποτύχει. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αρκεί να είσαι ένας πατέρας που αγαπάει το παιδί του και θα κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για την ζωή του, την ασφάλεια και την υγεία του. Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κανείς τον απίστευτο και ισχυρό δεσμό που θα σας δώσει με το παιδί σας αυτή η επαφή ,ούτε μπορεί να καταλάβει τις μόνιμες πνευματικές συνδέσεις που δημιουργούνται όταν τα μάτια σας συναντιούνται λίγα δευτερόλεπτα πριν μπει στη <<μάχη>>…....

Κι απ την άλλη ο προπονητής. Η προπονητική είναι μία αμφίδρομη σχέση ανταλλαγής γνώσης και εμπειριών μεταξύ προπονητή και αθλητή. Καθημερινά ο προπονητής μεταφέρει γνώση στον αθλητή αλλά και ο αθλητής μεταφέρει εμπειρίες και ερεθίσματα για περαιτέρω έρευνα και αναζήτηση. Αυτή η σχέση παράγει γνώση και εξελίσσει και τους δύο.

Πατέρας –Προπονητής συνδυασμός των δύο ρόλων είναι πυρηνική βόμβα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατανοήσεις σαν προπονητής -πατέρας είναι το ποιά είναι τα συναισθήματα σου κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Πολλές φορές κάνουμε λάθη επειδή δε μπορούμε να ελέγξουμε τα συναισθήματα μας και τα αφήνουμε να επιδρούν αρνητικά προς τους αθλητές.. ο θυμός λοιπόν.

     Θεωρώ ότι είναι αδύνατο να δουλέψεις σωστά όταν υπάρχει εκνευρισμός, δεν είσαι σε θέση να κρίνεις σωστά και να μεταδώσεις τον ενθουσιασμό και τις σωστές τεχνικές - τακτικές λύσεις που χρειάζονται…

   Αν θεωρείς ότι ο αθλητής η η αθλήτρια θα πράξει προπονητικά ή αγωνιστικά αυτό που διδάσκεις επειδή είναι παιδί σου έχεις γελαστεί οικτρά.

θέλει σωστή στρατηγική απ' τη πλευρά σου για να το κερδίσεις και να παίξει και για σένα, σε οποιοδήποτε επίπεδο,

    Οι εμπειρίες επιτυχίας δημιουργούνται αφού δούμε το επίπεδο των αντιπάλων και βάλουμε εφικτούς στόχους ώστε να τους πετυχαίνουμε και να μην απογοητευόμαστε εμείς και οι αθλητές …

  Ο αθλητής πρέπει να κάνει λάθη.. πολλά λάθη για να εξελιχθεί, ο αθλητής όμως πρέπει να παίζει απελευθερωμένος από το φόβο του λάθους…

Καυμενάκης Σπύρος