Εκείνο ωστόσο το οποίο εν ..κρυπτώ απασχολεί μεγάλο μέρος του τεχνικού κόσμου στην περιοχή , είναι τα όσα έφερε στο προσκήνιο η κακοκαιρία, σε σχέση με το σύγχρονο έργο της Γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου.
Αυτό το οποίο κυριαρχεί σε συζητήσεις μεταξύ παραγόντων του τεχνικού κόσμου, αλλά και απλών πολιτών στην περιοχή, είναι κατά πόσο στη μελέτη του έργου υπάρχουν κενά . Το ερώτημα προκύπτει αυτόματα, από τη στιγμή που μία φορά στα 30 χρόνια έκανε πραγματική κακοκαιρία στην περιοχή και η γέφυρα μετατράπηκε «εν δυνάμει» σε άτυπο …πολυβολείο , καθώς από τα καλώδια ξεκόλλαγαν κρύσταλλοι οι οποίοι κυριολεκτικά «πυροβολούσαν» τα διερχόμενα αυτοκίνητα προκαλώντας τους ζημιές και θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και ζωές οδηγών και επιβαινόντων.
Το γεγονός ότι έκλεισε η γέφυρα μέχρι να ξεπεραστεί το πρόβλημα , μερίδα του τεχνικού κόσμου της περιοχής θεωρεί πως δεν είναι η απάντηση στα ερωτήματα που προκύπτουν , καθώς αυτό το οποίο αποκαλύφθηκε είναι, πως σε ένα τεράστιο έργο με ασύλληπτο κόστος, για δεύτερη φορά από τη λειτουργία του μέχρι σήμερα, εντοπίζονται «κενά».
Η απάντηση στο ερώτημα, αν θα μπορούσε να έχει προβλεφθεί το φαινόμενο της «κρυσταλοποίησης» στα καλώδια και στη συνέχεια της αποκόλλησης, η απάντηση που δίνουν πανεπιστημιακοί είναι καταφατική ενώ οι ίδιοι κύκλοι υποστηρίζουν πως ακόμα και για την προληπτική αντιμετώπιση του φαινομένου, που προκάλεσε καταστροφές σε διερχόμενα Ι.Χ. υπήρχε λύση και κανένας δεν μπορεί να πει πως ήταν απαγορευτική ως προς το κόστος για ένα τέτοιο έργο.
Η λογική του «απρόβλεπτου παράγοντα» είναι αυτή που διχάζει τον τεχνικό κόσμο, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως αυτή η λογική αποτελεί το άλλοθι, για κάθε κενό που έχει εντοπιστεί από τη λειτουργία της γέφυρας και μετά, στη μελέτη, αλλά και όποιο άλλο εντοπιστεί ενδεχομένως μελλοντικά, καθώς κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν το έργο έχει βγάλει όλες τις «παιδικές του ασθένειες» ιδιαίτερα από τη στιγμή που μιλάμε για κάτι το πρωτοποριακό , με τεχνολογία η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχει ξανά χρησιμοποιηθεί.
Μνήμες του 2006
Τα όσα καταγράφηκαν στη Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου ελέω χαμηλού βαρομετρικού «Αριάδνη», δικαίως ξύπνησαν μνήμες του 2005 , όταν κάτω από περίεργες συνθήκες στις 27 Ιανουαρίου εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε καλώδιο πυλώνα της
Υπενθυμίζεται πως τότε η επιτροπή εμπειρογνωμόνων είχε κρίνει απαραίτητη την περαιτέρω λεπτομερή εξέταση του φορέα της γέφυρας, προκειμένου – όπως αναφέρεται στο πόρισμα – να διαφυλαχθεί πλήρως το έργο και επιφυλάσσεται να βεβαιώσει τις φυσικομηχανικές ιδιότητες των δομικών υλικών του έργου, με έμφαση τη γήρανση.
Τι απαντά η Γέφυρα
Στις αιτιάσεις περί της αναγκαιότητας να έχει προβλεφθεί η ύπαρξη φαινομένων αποκόλλησης πάγου και η δημιουργία επικινδύνων καταστάσεων, σε συνδυασμό με το επιχείρημα πως θα μπορούσε να έχει από τη μελέτη τοποθετηθεί κάποιος μηχανισμός αντιμετώπισης του φαινομένου, η απάντηση που δίνουν στελέχη της Γέφυρας είναι, πως πουθενά στον κόσμο και σε περιοχές που πλήττονται όχι μια φορά κάθε 30 χρόνια, αλλά σε ετήσια βάση από κύματα ψύχους , δεν έχει καταστεί δυνατόν να βρεθεί μηχανισμός αντιμετώπισης τους.
Μάλιστα τα ίδια στελέχη κάλεσαν εμμέσως πλην σαφώς όποιων υποστηρίζει το αντίθετο, να υποδείξει τον εφικτό τεχνικά τρόπο, που μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, ενώ τόνισαν πως μόλις έγινε αντιληπτό τι συνέβη αμέσως δόθηκε εντολή για το κλείσιμο του ρεύματος κυκλοφορίας.
Ανάλογο φαινόμενος, αλλά χωρίς να σημειωθεί πτώση πάγων σε διερχόμενα αυτοκίνητα είχε καταγραφεί και το 2006 όταν την περιοχή πάλι έπληξε ισχυρό χαμηλό βαρομετρικό.
Σε ότι αφορά τα Ι.Χ. τα οποία έπαθαν ζημιές η πρόθεση της Γέφυρας είναι, όσα αυτοκίνητα δεν έχουν στην ασφάλεια τους και θραύση κρυστάλλων να προχωρήσει σε άμεση αποζημίωσή τους.
Του Γιάννη Γεωργόπουλου
patrastimes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο