Σύνδεσμος Φιλολόγων Αιτωλοακαρνανίας: Παρέμβαση προς το Υπουργείο Παιδείας

Οι τελευταίες τροποποιήσεις που επέβαλε το Υπουργείο Εκπαίδευσης στη διδα­σκα­λία του μα­θήματος των Αρ­χαί­ων Ελληνικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο μάς ωθούν να διατυπώ­σου­με υπεύ­θυνα και δημόσια τη γνώμη μας προς πάσα κατεύθυνση.

Κάποιες από τις εν λόγω ρυθμίσεις θα μπορούσαν να κρι­θούν ως θετικές επι­λογές, κά­ποιες άλ­λες όμως επιβαρύνουν δυσάρεστα το έργο μας. Ας αναφέρουμε ως θετικές επι­λογές τη μετα­βο­λή του ισοζυγίου προς όφε­λος της διδα­σκα­λίας των Νέων Ελ­λη­νικών στο Γυμνάσιο και την ανα­προσαρμογή της στό­χευ­σης στη δι­δα­σκα­λία της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή (Β΄ Λυ­κεί­ου), με σκοπό την ανά­δει­ξη των δραμα­τι­κών στοι­χείων του έργου. Ως θετική παρέμβαση θα μπο­ρούσε να εκτιμηθεί επίσης η σύ­στα­ση για πα­ράλληλη διδα­σκα­λία των ιστοριογραφικών κει­μέ­νων και της γλωσ­σικής τεχνικής (Α΄ Λυ­κείου), πα­ρότι θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι πρό­κει­ται για δύο δια­φο­ρε­τικές εργασίες, οι μέ­θο­δοι των οποίων ακο­λου­θούν αλληλένδετες αλ­λά οπωσδή­πο­τε όχι συ­μπί­πτουσες τρο­χιές. Από την άλλη πλευρά, οι συνάδελφοι που διδά­σκουν το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών στην Α΄ Λυ­κείου βρέθηκαν αιφνιδιαστικά ενώπιον απο­φά­σεων οι οποίες έθεσαν ένα νέο πλαί­σιο διδα­σκα­λίας. Ως συνέπεια οι συ­νάδελφοι κλή­θηκαν εν τά­χει να αναπρο­σαρ­μό­σουν τον δι­δα­κτικό τους προ­γραμματισμό και να αναπλη­ρώ­σουν εξ ιδί­ων τις ελλείψεις (με­τάφραση κει­μέ­νων, συ­ντα­κτι­κές και γραμματικές ασκή­σεις), εξομαλύ­νο­ντας τις δυ­σχέ­ρειες που προκάλεσε η κρα­τι­κή ατα­σθα­λία. Και αφού παρέδωσαν τον προ­γραμ­μα­τι­σμό τους στα σχολεία τους, κλή­θη­καν τον Νο­έμ­βριο σε σεμινάρια προγραμ­μα­τι­σμού!

Θεματικές εβδομάδεσ» και «δη­μι­ουρ­γικές εργασίες»

Το πλέον δυσάρεστο του πράγματος έγκειται στο γεγονός ότι επί όλων των αποφά­σεων κυ­ρι­αρ­χούν δύο άλλες συν­θή­κες, οι οποίες από ετών ταλανίζουν την ελληνική εκ­παί­δευ­ση: η προ­χει­ρότητα και ο απο­σπα­σματικός χαρακτήρας των εκάστοτε ρυθ­μί­σεων. Δι­ό­τι εύ­λο­γα τί­θεται ένα πρώ­το ερώτημα: γιατί δεν γενικεύεται άραγε η συγκεκριμένη προ­σέγγιση στο κεί­με­νο της «Αντι­γό­νης», ώστε να προσφέρεται στους μαθητές η ευ­και­ρία να απο­λαύ­σουν πε­ρισ­σό­τε­ρο τα κείμενα, απαλ­λαγμένοι από τον φόρτο της γραμ­μα­τι­κής και του συ­ντακτικού; Κατ’ επέ­κτα­ση, αναρωτιό­μα­στε εάν και τα μαθήματα γενικής παι­δείας των φυσικών επιστημών θα τύ­χουν στο Λύκειο ανά­λο­γης ανακούφισης από το τε­χνικό τους υπόβαθρο, προς όφελος της γνω­στι­κής απόλαυσης του μα­θητή ― ή μόνον οι φιλόλογοι θα παρέχουν τέτοιου είδους προ­νό­μια;
Εξαιτίας των παραπάνω αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να διαμαρτυρηθούμε πρώτι­στα για το γε­γο­νός ότι οι οποιεσδήποτε ρυθμίσεις αποφασίζονται και ανακοινώνονται αιφ­νι­διαστικά, ενώ εξε­λίσ­σεται η σχολική χρονιά, και οι συνάδελφοι καλούνται ως ενερ­γού­μενα να υπα­κού­σουν «εις τας δια­ταγάς». Η θλιβερή αυτή συνθήκη επιβεβαιώνεται και από τις τελευταίες επινοήσεις του Υπουρ­γεί­ου, περί «θεματικών εβδομάδων» και «δη­μι­ουρ­γικών εργασιών». Πρόκειται προ­φα­νώς για άλλο ένα δείγ­μα του τρόπου με τον οποίο λαμ­βά­νο­νται οι αποφάσεις, πα­ρά το πρόσχημα των «ε­θνι­κών δι­αλόγων», οι οποίοι, ση­μει­ω­τέον, δι­εξάγονται κάθε φορά ερή­μην ημών. Θε­ω­ρούμε λοι­πόν ότι το μεί­ζον πρό­βλη­μα στον το­μέα της εκ­παί­δευσης υπήρξε ανέκαθεν η κρα­τική προχειρότητα, η έντο­να κομ­μα­τική πο­λι­τι­κή και εντέ­λει η απουσία συ­νο­λι­κού και συνεπούς σχεδιασμού, ειδικά για το πλέγ­μα των μα­θη­μά­των λόγου, αρχαι­οελ­λη­νι­κού, νεοελληνικού ή και ευρωπαϊκού.
Εμείς, οι δάσκαλοι, πρώτοι απ’ όλους οφείλουμε να κινηθούμε προς την κα­τεύ­θυν­ση της απαί­τησης σεβασμού προς το έργο μας και τους μαθητές μας, προς την κατεύ­θυν­ση της απαί­τη­σης για ουσιαστική παιδεία.
 http://sinidisi.gr/