Η Αμφικτιονία Ακαρνάνων στη μνήμη της Ακακίας Κορδόση

ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ                             

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ                           

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ

Moses Educational Establishments

Πλατεία Σακελλαροπούλου

Βόνιτσα, ΤΚ 30002, Τηλ. 2643023565

Email : stilianosd@hotmail.com

Βόνιτσα 30 Μαρτίου 2015

Προς

Κο Νικόλαο Κορδόση

Μεσολόγγι, 30200

Κύριε Νίκο,

 Η Αμφικτιονία Ακαρνάνων και τα Εκπαιδευτήρια Πληροφορικής Βόνιτσας, σας εκφράζουν και γραπτά τα συλλυπητήρια τους για την αδελφή σας, την κυρία Ακακία. 

      Στο τόπο μας,  τον θάνατο του προσφιλούς μας προσώπου, τον αποδίδουμε με την έκφραση «χάθηκε». Δεν αποδυναμώνουμε την απώλεια, αλλά με νόημα λέμε «θα ξανάρθει» με κάθε τρόπο. Η Κυρία Ακακία ποτέ δεν έφυγε για το μακρινό ταξίδι. Είναι εδώ με τη ψυχική παρουσία  και με τα έργα της.

      Ποιος δεν διάβασε τις φωνές της σιωπής, τον εμπρησμό, τα βήματα του αυτοκράτορα και δεν ένοιωσε τη δυνατότητα της συγγραφέα να μεταφέρει αυτούσια τον ψυχικό κόσμο, των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών της κάθε διήγησης.

      Θυμάμαι πριν 12 περίπου χρόνια, στη Βόνιτσα όταν ρώτησα τη Κυρία Ακακία, για τις ανθρώπινες στιγμές που με τόση ζωντάνια περιγράφει: «Τα έχεις ζήσει;, τα έχεις δεί;, ποιος σου τα έχει διηγηθεί;». Με κοίταξε στα μάτια, άπλωσε το χαμόγελό της και μου απάντησε: «Στέλιο, σε λίγο, μετά το προλόγισμά σου, θα μιλήσω για τη μοναξιά των δημιουργών, θυμήσου ότι ο Σολωμός δεν είδε ποτέ το Μεσολόγγι, δεν άκουσε ποτέ του μια τουφεκιά, όμως με τη φαντασία του περιέγραψε μια μοναδική στιγμή του Ελληνισμού». Ηταν μια σφραγίδα που το μόνο που περίμενε για κλειδώσει, ήταν η ανάγνωση των χαραγμένων σε αυτή γραμμάτων......

  Η μοναξιά των δημιουργών. Πιστεύω, η καλλίτερη γραφή της Κυρίας Ακακίας. Η ηθελημένη, η επιδιωκόμενη, η μοιραία, η πραγματική, το αναπόφευκτο της μοναξιάς. Ολες οι ανθρώπινες αιτίες του γεγονότος της μοναξιάς, μιας άλλης μοναξιάς που δεν οδηγεί στη καταστροφή, αλλά σε στρέφει στη δημιουργία.

      Η κυρία Ακακία, έδωσε μια ξέχωρη και ιδιόμορφη γραφή. Αποτύπωσε το συναίσθημα του ανθρώπου πρίν την απόγνωση. Απέδειξε ότι η ανθρώπινη φύση μπορεί να ανταπεξέλθει αυτές τις καταστάσεις, είτε με τα αρχέγονα ένστικτα, είτε με την θεία πρόνοια.  

     Πριν 12 χρόνια, στο προλόγισμα της εκδήλωσης, «προφητικά», είχαμε καταθέσει: «Μια μέρα, όταν τα σχολικά βιβλία θα περιλαμβάνουν αποσπάσματα από το έργο σας, εμείς θα έχουμε την χαρά να πούμε στα παιδιά μας ότι εμείς, εδώ στη Βόνιτσα, μια μέρα, είχαμε την τύχη να βρεθούμε μαζί σας και να σας ακούσουμε». 

     Η αξία του ανθρώπου που «χάνεται» δεν είναι μόνο το έργο που αφήνει αλλά και σε ποιους το αφήνει. Μπορεί να μην γνωρίσαμε τον γιό της , τον Πάνο, όμως γνωρίζουμε εσάς και  έχουμε την σιγουριά για την φυσιογνωμία του Πάνου. Μαζί με εσάς και σε εμάς, έμεινε το έργο και μέσα από αυτό θα μείνει η μνήμη.

      Παρακαλώ μεταφέρετε στον Πάνο, τα συλλυπητήριά μας.