Ιστορίες αγροτικού κέρδους και εργασίας

    Στην περιοχή του (σ.σ. περιφερειακός δήμος στο Αγρίνιο) φέτος τα πορτοκάλια μαζεύτηκαν όλα ανεξαιρέτως  από δυο Αλβανούς παραγωγούς/ εργολάβους/ ιδιοκτήτες  που φρόντισαν για τα πάντα. Ποιος θα μαζέψει, πόσο θα πληρωθεί, πόσες ώρες  θα είναι η δουλειά και ότι άλλο απαιτείται. Οι δυο συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι χρόνια στην περιοχή και έχουν δουλέψει σε όλες σχεδόν τις δουλειές. Σταδιακά όχι μόνο αγόρασαν γη αλλά και ένωσαν ενοίκια κλπ με αποτέλεσμα όλη η ευρύτερη παραγωγή να καταλήξει στα χέρια τους. Η παραγωγή που μαζεύτηκε πουλήθηκε ολόκληρη, σαν ενιαία, στη Βουλγαρία σε χονδρέμπορο…….

          Τελικά κάποια θέματα σε τούτη τη χώρα παύουν να είναι ταμπού και βγαίνουν στο φως μόνο αν συμβεί κάτι κακό και πάλι είναι δύσκολο να είσαι σίγουρος ότι θα δοθεί τελικά η σωστή διάσταση στην εκάστοτε περίπτωση. Διάβασα εδώ http://www.agriniopress.gr/?p=16001 ένα πολύ ενδιαφέρον- και μακριά από κραυγές- άρθρο ενός δικού μας επιστήμονα για το φαινόμενο των χεριών που προσφέρουν οι εργάτες γης. Βρήκα και εδώ http://www.newsnow.gr/article/302917 ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δείχνει ότι ακόμη και τον φετινό Δεκέμβρη, της φτωχοποίησης  και της πείνας  στην Ελλάδα, τα σύνορα με την Αλβανία κατακλύστηκαν από εποχικούς εργάτες που ήρθαν  “γιατί το μεροκάματο είναι πολύ καλό για τα μέτρα της χώρας τους”......

       Με την απορία πως είναι δυνατόν μια χώρα που περνάει αυτά που όλοι μεταφέρουμε σαν πραγματικότητα, να μην έχει εργατικό δυναμικό ούτε για τα πορτοκάλια (που δεν είναι όπως το μάζεμα της φράουλας), αλλά να δίνει ανταγωνιστικό μεροκάματο σε χώρες που δεν έχουν κρίση (;) μεταφέρω την εμπειρία ενός αναγνώστη:

        Στην περιοχή του (σ.σ. περιφερειακός δήμος στο Αγρίνιο) φέτος τα πορτοκάλια μαζεύτηκαν όλα ανεξαιρέτως  από δυο Αλβανούς παραγωγούς/ εργολάβους/ ιδιοκτήτες που φρόντισαν για τα πάντα. Ποιος θα μαζέψει, πόσο θα πληρωθεί, πόσες ώρες  θα είναι η δουλειά και ότι άλλο απαιτείται.

      Οι δυο συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι χρόνια στην περιοχή και έχουν δουλέψει σε όλες σχεδόν τις δουλειές. Σταδιακά όχι μόνο αγόρασαν γη αλλά και ένωσαν ενοίκια κλπ με αποτέλεσμα όλη η ευρύτερη παραγωγή να καταλήξει στα χέρια τους.

       Η παραγωγή που μαζεύτηκε πουλήθηκε ολόκληρη, σαν ενιαία, στη Βουλγαρία σε χονδρέμπορο τον οποίο βρήκαν οι δυο παραγωγοί-εργοδότες-εργολάβοι που έχω αναφέρει και με τον οποίο έκλεισαν συμφωνία. 

       Όπως λέει ο συμπολίτης μας “Δεν είναι παράξενο την ώρα που τα παιδιά μας κάθονται, ένα προϊόν να το διαχειρίζονται ξένοι, να μαζεύεται από ξένους, να γίνεται λεφτά που δεν μένουν εδώ και να πουλιέται σε μια χώρα σαν τη Βουλγαρία που εννοείται ότι δεν μπορεί να αγοράζει ακριβά; Πως βγαίνει το κέρδος εδώ και γιατί εμείς τα παρατήσαμε έτσι;”.

        Σωστή ερώτηση, αλλά δύσκολη η απάντηση. Αν τα κάνει όλα σωστά το αφεντικό σε αυτή τη περίπτωση και δίνει ότι πρέπει μαζί με ασφάλεια και σωστές συνθήκες πέφτει σε κανέναν λόγος; Αν όχι; Τι έβγαλε το ελληνικό κράτος από όλο αυτό; Πως κλείνουν οι εμπορικές συμφωνίες;  Γιατί ο Έλληνας που πεινά δεν έχει ανάμιξη σε όλο αυτό και ποιος είναι ο λόγος; Είναι μερικές ακόμα απορίες…

Γ.Σ.

http://www.agrinionews.gr/