ΠΟΙΗΣΗ: «Στ΄ άπειρο της αβύσσου» του Τάσου Παντ. Δασκαλάκη

«Στ’ άπειρο της αβύσσου»

Του Τάσου Παντ. Δασκαλάκη

Δυνάμωνε στη μνήμη του  πέταλα παπαρούνας

και όστρακα το μάγευαν στην πρύμνη μιας βαρκούλας

φωτοσκιές  επρόσεχε σε κάθισμα φτερούγας

Κι οι οφθαλμοί μισόκλειναν στη χάρη πεταλούδας!...

Γάμους  τρελούς προσπέρναγε, φλογάτους με λαούτα

τα σύννεφα σμπαράλιαζε,  σκασμένης γης λακκούβα

ασπρόμαυρα και έγχρωμα φάνταζαν για  ιστία

κυματισμούς επέρναγε, νησιά για ροζ  βιβλία!

Η μόνη σκέψη, ένθετο, διαλογισμούς με χάρη

πορθμούς στον ήλιο ήσυχους ,φιόρδ να προσμετράει

σε ουρανούς και σε βυθούς, άτι  με καβαλάρη

σ’ αυχένες  και  σε ύφαλους λοστρόμος που μπαρκάρει!

Αλλού τρεχάτο κι άπιαστο, εικόνες να προσλάβει

και σ΄ άλλα διαπρεπέστερο, στιλπνό μαργαριτάρι

μα σαν  θελήσει  να διαβεί  τ’ άπειρο της αβύσσου

 σαθρές πορείες  αναιρεί και σκότη του ξωπίσω !

Τάσος Παντ. Δασκαλάκης