Δήλωση του Παναγιώτη Κουρουμπλή, ενόψει της Εθνικής Ημέρας Προσώπων με Αναπηρία.

Ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, με αφορμή την “Εθνική Ημέρα Προσώπων με Αναπηρία”, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«3 Δεκεμβρίου, Ημέρα αναφοράς ή υποκρισίας; Όσοι δεν έχουν την ίδια κοινωνική ταυτότητα, τη συνηθισμένη κανονικότητα και την κατεστημένη λειτουργικότητα είναι οι άλλοι. Είναι εκείνοι που βιώνουν το μαρτύριο των κοινωνικών διακρίσεων, του ρατσισμού και του αποκλεισμού. Μία κοινωνία που αντί να απελευθερώνει τις προσβάσεις της, συντηρεί τα εμπόδια των κοινωνικών διακρίσεων και του αποκλεισμού είναι μία κοινωνία αντιπαραγωγική.
Η σημερινή Κυβέρνηση οφείλει να εντάξει στις απόλυτες προτεραιότητές της, τον περιορισμό του κοινωνικού ελλείμματος που διανοίγει η οικονομική κρίση. Τα πρόσωπα με αναπηρία μαζί με τους άστεγους και τους μακροχρόνια ανέργους αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της νέας φτώχειας. Εδώ απαιτείται άμεση κοινωνική και οικονομική στήριξη.
Τα ζητήματα της ανεργίας που καθιστούν τους αναπήρους δύο φορές αναπήρους, πρέπει να αντιμετωπιστούν με ανάκληση της απόφασης αναστολής των προσλήψεων των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Η απαράδεκτη τοποθέτηση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων(ΣΕΒ) για μείωση του ποσοστού προσλήψεων των αναπήρων, των πολυτέκνων, των θυμάτων πολέμου και εθνικής αντίστασης και των μονογονεϊκών οικογενειών, από 8% σε 4%, πρέπει να καταγγελθεί και να καταδικαστεί ως αντιπαραγωγική επιλογή. Οι οικογένειες που σηκώνουν το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της παρουσίας ενός παιδιού με βαριά αναπηρία(αυτισμός, σύνδρομο Down, εγκεφαλικές κακώσεις), πρέπει να υποστηριχτούν με μονάδες ημιαυτόνομων στεγών διαβίωσης.
Τα επιδόματα που καταβάλλονται στα πρόσωπα με αναπηρία θα πρέπει να αποκατασταθούν χωρίς καμία περικοπή. Καλούμεθα όλοι σε προσωπικό επίπεδο να επανεξετάσουμε την «ανάπηρη» στάση ζωής και συμπεριφοράς μας, διότι πολλές φορές γινόμαστε η αιτία και όχι η λύση συντήρησης των προκαταλήψεων και του αποκλεισμού.
Κοινωνία ίσων δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει. Κοινωνία δικαίου όμως πρέπει και μπορούμε να αγωνιστούμε για να υπάρξει».