Οι πιο μεγάλοι από τους δημότες θυμόμαστε τα περασμένα χρόνια, πριν ο Αστακός αρχίσει να υδροδοτείται από την πηγή (Λάμπρα) του Αη Δημήτρη, το μαρτύριο που τραβούσαν τα νοικοκυριά για να "πιάσουν" νερό. Μέχρι και ανέκδοτα είχαν κυκλοφορήσει, για να φέρουμε στο μυαλό μας το μακαρίτη τον Ανδρέα Κορκολιό.
Το έργο λοιπόν αυτό που την οικονομική του επιβάρυνση ανέλαβε η ΕΤΒΑ, ως ανταποδοτικό για την κατασκευή του λιμανιού στο Πλατυγιάλι, έγινε για να λύσει το πρόβλημα ύδρευσης του Αστακού. Επαναλαμβάνουμε το δίκτυο κατασκευάστηκε για να λύσει το πρόβλημα της ύδρευσης που αντιμετώπιζε ο Αστακός και μόνο της ύδρευσης, όχι της άρδευσης της περιοχής.
Από την ημέρα λειτουργίας του έργου μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και μέσα σε τριάντα περίπου χρόνια, πολλές καριέρες και πολλές περιουσίες χτίστηκαν πάνω σ´ αυτό το δίκτυο.
Εδώ θα πρέπει να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός των προβλημάτων και πιο συγκεκριμένα ένα ζήτημα είναι η ποιότητα, και ένα δεύτερο είναι η επάρκεια του νερού.
Όσον αφορά την ποιότητα, από τότε που λειτούργησε το δίκτυο, χρόνο με το χρόνο ένα νερό αρίστης ποιότητας απαξιώθηκε με ευθύνη Κοινοταρχών και Δημάρχων σε τέτοιο βαθμό, που από το 2012 έχει τεθεί απαγορευτικό χρήσης του από τη Διεύθυνση Υγιεινής, απαγόρευση η οποία ακόμη και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, είναι σε ισχύ.............
