«Δάφνη ξερή και ρίγανη στο μεσοντούλαπο του τοίχου.
Δεν τ’ άγγιξε η φωτιά…»
Γ. Ρίτσος, Ρωμιοσύνη
Γράφει η δρ. Μαρία Ν. Αγγέλη
Ρίγανη, η λαμπροτάτη του βουνού! Έτσι τη χαρακτηρίζω επειδή το όνομά της προέρχεται
από τις λέξεις: όρος και γάνος. Γάνος σημαίνει λαμπρότητα. Με αυτή την ονομασία σημαίνει ότι η ρίγανη δίνει
λαμπρότητα στο βουνό. Και με την παρουσία της νοστιμίζει τα παραδοσιακά πιάτα
της Μεσογειακης διατροφής.
Αναφέρεται
στη Λαογραφία ότι στην Αρχαία Ελλάδα ρίγανη έβαζαν και στα στεφάνια που έπλεκαν
για το γάμο. Ήταν σύμβολο χαράς και ευτυχίας.
Να
υποθέσω ότι συμβόλιζε και τον «ευωδιαστόν βίον» κατ’ αναλογίαν του
«ανθόσπαρτον βίον» του ζευγαριού;
Εδώ
στα «του βίου» να αναφέρω και τις παροιμιακές φράσεις:
Κάλλιο
ρίγανη με ειρήνη
Παρά μπακλαβάς με γκρίνια
Κάλλιο
ρίγανη κι αγάπη
Παρά
ζάχαρη και γκρίνια
Σε μια γωνιά της μνήμης μου κρατάω τη
λιτή διατροφή της αγροτικής οικογένειας…
Πριν
έρθουν τα toasts και τα fast food, το ψωμί με λάδι και ζάχαρη, λάδι και ρίγανη, τυρί,
ελιές και ντομάτα ήταν το δεκατιανό και το απογευματινό για τα παιδιά και τους
μεγάλους.
Για
να μην πω και το μεσημεριανό και βραδινό κάποιες φορές!.............