Γράφει ο: Γεώργιος Παληγεώργος
Τότε, τέτοιο καιρό, σαν άρχιζαν να καλάρουν οι μέρες, τα οργώματα ήταν η πρώτη έγνοια, μην οψιμίσουμε, ποιος ξέρει τι μας βρίσκει, μούλεε ο πατέρας μου σαν προεστότερος.
Ήτανε φορές όπου τ’ όργωμα ήταν άβαθο και το χωράφι έμεινε μισοχέρσο κι ήτανε χρεία για δίβολο και τρίβολο προτού μπει η σβάρνα.
Μα καλά, μούλεε τότε, εμείς πήραμε καινούργια παπούτσια, τα πράματα δε θα τα ποδέσουμε; Πως θα τα βάλουμε στ’ αυλάκι; Για τράβα στο μπακάλη να πάρεις αλογοπέταλα, μουλαροπέταλα, γαϊδουροπέταλα και καρφιά.....