Με αφορμή
το μάθημα της Ιστορίας μαθητές
καταγράφουν την ιστορία του παππού και της γιαγιάς…
Γράφει: η δρ. Μαρία Ν. Αγγέλη
«Και η μνήμη δεν είναι θεός,
Ζει η μνήμη και πεθαίνει,
Μα έχει χάρη ενόσω ζει
Τα πάντα να ανασταίνει»
(Όλγα
Βατίδου, μικρασιάτισσα ποιήτρια)
Διδάσκω Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία στη Γ Γυμνασίου.
Η 36η Ενότητα με τίτλο: «Ο
Ελληνισμός της δυτικής Μικράς Ασίας και του Πόντου», αναφέρεται στον
πληθυσμό, τις ασχολίες και την ανάπτυξη των Ελλήνων πριν την Καταστροφή. Έδειξα
στα παιδιά τον ιστορικό χάρτη με τις πόλεις που γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη: Σμύρνη, Αϊβαλί, Προύσα, Σαμψούντα, Κερασούντα, Τραπεζούντα κλπ. Έκανα και μια σύντομη
αναφορά στην Καταστροφή που θα ακολουθήσει… Και στην Προσφυγιά των Ελλήνων
αυτών των περιοχών.
Δύο μαθητές
ο Μάρκος και η Εβελίνα, ξαδέλφια, μου είπαν:
«Κυρία, ο παππούς και η γιαγιά μας κατάγεται από
αυτά τα μέρη. Ο πατέρας του ήταν από την Κωνσταντινούπολη. Είχε βιοτεχνία με παπούτσια.
Όχι μόνο στην Πόλη, αλλά και σε άλλες
πόλεις. Κάτι σαν αλυσίδα, όπως λέμε σήμερα. Η μάνα του από τη Σμύρνη. Πρόσφυγες γνωρίστηκαν ,
ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν στη Λήμνο. Εκεί τους έβγαλε το καράβι.
Μετά πήγαν στην Καλαμάτα. Και μετά στο Αγρίνιο»..............