Ο Εσπερινός του Αγίου Βησσαρίωνος στην Κεχρινιά Αμφιλοχίας

Την γραφική Κεχρινιά Αμφιλοχίας που βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Πεταλά (Θύαμος), βορειοανατολικά της λίμνης Αμβρακίας, επισκέφθηκε το απόγευμα της Κυριακής 14 Σεπτεμβρίου 2025, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, για να χοροστατήσει στην ακολουθία του Εσπερινού στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό του Αγίου Βησσαρίωνος.....

Συμμετείχαν κληρικοί της περιοχής με επικεφαλής τον Ιεροκήρυκα, Αρχιμ. Θεολόγο Ντούβαλη και τον Αρχιερατικό Επίτροπο Αμφιλοχίας, Πρωτοπρ. Οδυσσέα Κυρόσιμο και πλήθος πιστών κατοίκων της περιοχής.

Κατά το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο μυστήριο της Σταυρικής θυσίας του Κυρίου μας και πώς αυτό συνδέεται με την ζωή, την βιοτή και την παρουσία του Αγίου Βησσαρίωνος μέσα στην Εκκλησία αλλά και μέσα στην ιστορική διαδρομή του έθνους μας.

«Ο Σταυρός, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είναι ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη κάποτε και το ενθυμούμαστε, όπως τα υπόλοιπα ιστορικά γεγονότα. Η Σταυρική Θυσία του Κυρίου μας είναι ένα μυστήριο που συνδυάζει το ορατό και το αόρατο στοιχείο. Είναι ένα μυστήριο που δεν μπορεί ο άνθρωπος να το προσεγγίσει με τη δύναμη της λογικής του. Αν το τολμήσει, θα διαπιστώσει αυτό που και ο Απόστολος Παύλος διεπίστωσε, ότι για άλλους ο Σταυρός υπήρξε μωρία, δηλαδή ανοησία και για άλλους ντροπή. Το μυστήριο του Σταυρού, ο πιστός καλείται να το προσεγγίσει με τη δύναμη της πίστης του και να εισέλθει μέσα σε αυτό με έναν και μοναδικό σκοπό, να συσταυρωθεί μαζί με τον Χριστό.

Δεν καλούμαστε, δηλαδή, να είμαστε θεατές, αλλά να γίνουμε μέτοχοι της Σταυρικής θυσίας του Κυρίου μας. Να γίνουμε κοινωνοί των παθημάτων Του. Και αν αυτό φαντάζει δύσκολο και ακατόρθωτο, ξένο προς τη ζωή μας, ο σήμερα τιμώμενος Άγιος Βησσαρίων, μας αποδεικνύει περίτρανα το πώς μπορεί να γίνει η ζωή ενός ανθρώπου εάν άρει τον δικό του σταυρό, συσταυρωθεί με τον Χριστό και βιώσει όλα όσα η Σταυρική Θυσία Του προσφέρει στον κάθε άνθρωπο».

Συνεχίζοντας, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στους τρείς σταυρούς που σήκωσε στην ζωή του ο Άγιος Βησσαρίων. Ο πρώτος ήταν της μοναχικής αφιερώσεως σε πολύ μικρή μάλιστα ηλικία.

 «Είναι βαρύτατος ο σταυρός του μοναχικού βίου. Απαιτεί κόπο, μόχθο, υπομονή, επιμονή, ταπείνωση, εγκράτεια, νέκρωση των παθών, αδιάλειπτη προσευχή, άσκηση σωματική και πνευματική. Ο Άγιός μας σε αυτή τη νεαρή ηλικία αποφασίζει να νεκρώσει κάθε επιθυμία του για να ζήσει μέσα του, το θέλημα του Θεού. Αποτάσσει κάθε σωματική ανάγκη για να συνταχθεί με τον ίδιο τον Χριστό. Αρνείται κάθε εγκόσμια αγάπη για να λάμψει μέσα του η φλόγα του θείου έρωτα προς τον Νυμφίο της καρδίας Του, τον Κύριό μας, Ιησού Χριστό.

Ο δεύτερος σταυρός στην ζωή του Αγίου ήταν η απόφαση να λάβει την ιερωσύνη και μετά από λίγο την αρχιερωσύνη, να γίνει δηλαδή λειτουργός των ιερών μυστηρίων του Χριστού, να ιερουργεί το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, να αποτελεί τον πνευματικό ηγέτη ενός λαού που στέναζε κάτω από το βάρος της σκλαβιάς τετρακοσίων χρόνων.

Η ιερωσύνη, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι ακόμη ένας σταυρός, διότι ο ιερέας ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου και ενώπιον του ποιμνίου του, καλείται καθημερινά να θυσιάζεται, μιμούμενος την Σταυρική Θυσία του πρώτου και μεγάλου Αρχιερέως Χριστού. Καλείται να κενώνεται, να αδειάζει, να αυτοπροσφέρεται, όπως ακριβώς ο Χριστός πάνω στον Σταυρό. Καλείται να αγαπά όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, όπως ο Χριστός στον Σταυρό απέδειξε την αγάπη Του για όλους, θυσιαζόμενος υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.

Ο ιερέας καλείται να βιώσει την ταπείνωση του Σταυρού, αφήνοντας τα πάντα στα χέρια του Θεού, απεκδυόμενος κάθε δικαίωμα, προκειμένου να βιώνει διαρκώς την ταπεινούμενη θυσιαστική προσφορά για την ενότητα και την σωτηρία του ποιμνίου του. Αυτό έπραξε ο Άγιος Βησσαρίων. Έλαβε στους ώμους του τον δεύτερο βαρύ σταυρό, γνωρίζοντας ότι η Χάρη του Σταυρού του Κυρίου μας θα τον ενδυναμώνει, θα τον ενισχύει, θα τον εμπνέει και θα τον φωτίζει στη δική του σταυροαναστάσιμη ιερατική διακονία.

Τέλος, συναντάμε τον Άγιο να γίνεται ο ηγέτης του ποιμνίου του και να μοχθεί καθημερινά για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών του. Να γίνεται εκείνος, χάρη στον οποίο διατηρείται ανόθευτη η ελληνική συνείδηση στις καρδιές των υπόδουλων Θεσσαλών. Να γίνεται εκείνος, που διατηρεί ζωντανή την γλώσσα, την πίστη, την ιστορική συνείδηση, αλλά και την ελπίδα της Αναστάσεως. Και τώρα σηκώνει έναν τρίτο σταυρό. Αυτόν του ηγέτη, του μπροστάρη, του καθοδηγητή. Επωμίζεται τις ευθύνες ενός ολόκληρου λαού και μάλιστα σε χρόνια που τα πάντα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δεν υποτάσσεται. Δεν κλίνει τον αυχένα του δουλοπρεπώς, αλλά υψώνει το ανάστημά του και ταυτόχρονα λαμβάνει αποφάσεις καίριες για τη ζωή του ποιμνίου του. Αναζητεί χρηματοδότες και γίνεται ο εμπνευστής μεγάλων έργων που επιλύουν καθημερινά προβλήματα των υπόδουλων ραγιάδων, όπως για παράδειγμα η κατασκευή πολλών γεφυριών. Διότι γνωρίζει πολύ καλά, ότι μόνο όταν ταξιδεύουν οι Έλληνες, όταν μετακινούνται με ασφάλεια, εμπορεύονται τα υπάρχοντά τους, μπορούν να κρατήσουν την ενότητά τους και ταυτόχρονα και τη δύναμή τους. Έτσι ώστε, όταν έρθει η ώρα να πάρουν στα χέρια τους τα όπλα της επαναστάσεως και να διεκδικήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους.

Η ζωή του φεγγοβολεί από αγιότητα, απαστράπτει από τόλμη, ακτινοβολεί από θάρρος και φωτίζει κάθε σπιθαμή της υπόδουλης Θεσσαλικής γης».

Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός ανέφερε: «Να λοιπόν, αδελφοί μου, πώς ένας άνθρωπος όπως εμείς σε μια πολύ πιο δύσκολη συγκυρία από τη δική μας, αποφασίζει να εισέλθει στο μυστήριο του Σταυρού, να σηκώσει βαρύτατους σταυρούς ο ίδιος, γνωρίζοντας όμως, ότι από τον Σταυρό θα οδηγηθεί στην Ανάσταση και από τη συσταύρωσή του με το ποίμνιό του, θα προέλθει η πνευματική αλλά και η εθνική συνανάσταση.

Τί μας διδάσκει αυτό; Εμείς, άραγε, ποθούμε να πάρουμε στους ώμους μας έναν σταυρό; Είμαστε έτοιμοι να σταυρωθούμε για την Εκκλησία, για την κοινωνία, για την πατρίδα μας ή απευχόμαστε τον σταυρό και στρέφουμε το βλέμμα μας μακριά από αυτή την ευθύνη; Αν όμως, αδερφοί μου, αρνηθούμε τον σταυρό, δεν μπορούμε να ελπίζουμε και στην Ανάσταση. Αν δεν πεθάνουμε μέσα μας χάριν της Εκκλησίας και του Χριστού, δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε ζωή και περισσόν ζωής.

Η εποχή μας δυστυχώς χλευάζει τον Σταυρό, θέτει στο περιθώριο όποιους αποφασίζουν να σταυρωθούν. Η Εκκλησία, όμως, προβάλλει το πολίτευμα του Σταυρού για έναν ακόμη σκοπό, γιατί γνωρίζει, ότι μόνο με την αήττητη και ακατάλυτη δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού μπορούμε να ελπίζουμε και να προσδοκούμε την είσοδό μας στον Παράδεισο και την μετοχή μας στη Βασιλεία των Ουρανών. Ο Άγιος Βησσαρίων καταδεικνύει τον δρόμο. Σε εμάς απομένει να αποφασίσουμε αν θα τον ακολουθήσουμε ή όχι».

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο    https://photos.app.goo.gl/TDreRCW8LyMRS3vp7

 

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας

της  Ιεράς  Μητροπόλεως