Παναγιώτης Χολής Δέμα από το χωριό.

πηγη Panos Cholis

Δέμα από το χωριό. 

Το δέμα από το χωριό ήταν μια επιβεβλημένη συνήθεια των δεκαετιών του 1970 έως και του 1990. ....

Ήταν επιβεβλημένο και σε πάρα πολλές περιπτώσεις αναγκαίο, ως έμμεση στήριξη του εισοδήματος των νέο εγκατεστημένων στις μεγαλουπόλεις για αναζήτηση εργασίας και μια νέα ζωή διαφορετική από αυτή του χωριού. 

Τα προϊόντα που περιείχε το δέμα ήταν περισσότερο σε τρόφιμα, που στις πόλεις είτε κόστιζαν πολύ, είτε δεν είχαν την αγνότητα και την φρεσκάδα των προϊόντων του χωριού.

 Έτσι το δέμα από το χωριό εκείνες τις δεκαετίες με τα κρεατικά, τα ψάρια, τα λαχανικά, τις πατάτες, τα κρεμμύδια, τα γάλατα, τα τυριά, τις ελιές, το λάδι, τα αυγά , το φρέσκο ψημένο καρβέλι, τις κουλούρες, τις πίτες το κοτόπουλο και την παχιά κοτούλα για σούπα, βοήθησε στο ξεκίνημα της νέας ζωής στην πόλη, πολλά παιδιά και οικογένειες στο να ορθοποδήσουν, να βρουν τα πατήματα τους έως να πετύχουν τον στόχο τους. 

Αυτό έγινε τις επόμενες δεκαετίες και το δέμα από το χωριό έπαψε να στέλνεται. Είτε γιατί οι κάτοικοι πια των πόλεων δεν το είχαν ανάγκη, εξέλιπαν οι λόγοι, είτε γιατί εκείνοι που έμειναν πίσω και έστελναν το δέμα, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες έφυγαν από τούτο τον κόσμο, είτε και τα δύο μαζί. 

Σήμερα ένα δέμα από το χωριό έχει περισσότερο συναισθηματική αξία παρά υποστήριξης του παραλήπτη. 

Ένα τέτοιο δέμα έλαβα και εγώ προχθές από το χωριό με αποστολέα τον 92χρονο πατέρα μου, τον επισκέπτη αδερφό μου και την επισκέπτρια αδερφή μου με τον σύζυγό της. Περιείχε νηστίσιμα εδέσματα, με φροντίδα και αγάπη από τους αναφερόμενους , όπως: Χορτόπιτα, Πρασόπιτα, Χόρτα του αγρού, αυγά από τον καλό φίλο Γιάννη, μουστοκούλουρα και έναν χειροποίητο σιμιγδαλένιο χαλβά του Ξηρόμερου. 

 Ένα δέμα καθαρά συναισθηματικού συμβολισμού και αξίας από ανθρώπους που σε σκέφτονται, σε αγαπάνε και είστε δεμένοι για πάντα.

 Ένα δέμα που λαμβάνει ο καθένας από εμάς, που ζούμε στις πόλεις, με συναισθηματικό και αξιακό συμβολισμό. Ένα δέμα που με τον τρόπο μας, το ανταποδίδουμε.