Στην ζωή της Εκκλησίας η αμαρτία καταδικάζεται ενώ ο αμαρτωλός που μετανοεί συγχωρείται

  

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

 «Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον,

τότε ο μαθητής συνεφώνει τοις παρανόμοις»

(Αίνοι Μεγάλης Τετάρτης).

 

Δύο αντίθετες προσωπικότητες μας παρουσιάζει η Εκκλησία μας την Αγία και Μεγάλη Τετάρτη. Η μία προκαλεί την συμπάθεια, η άλλη την αποστροφή.....

Ο ιερός υμνογράφος αντιπαραβάλλει, αντιπαραθέτει και συγκρίνει τις δύο αυτές μορφές, τον Ιούδα και την αμαρτωλή γυναίκα. Η μεν αμαρτωλή γυναίκα προσφέρει το πολύτιμο μύρο, για να τιμήσει τον Χριστό, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την μετάνοιά της. Ο δε Ιούδας ετοιμάζεται να προδώσει τον Χριστό, λόγω της φιλαργυρίας του και κατ’ επέκτασιν της πλεονεξίας του.

Για την άγνωστη και ανώνυμη αυτή γυναίκα, μας μιλάει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. «Και ιδού μία γυναίκα της πόλεως αυτής, η οποία ήτο αμαρτωλή, όταν επληροφορήθη, ότι ο Ιησούς τρώγει εις την οικίαν του Φαρισαίου, έφερε ένα αλαβάστρινον δοχείον γεμάτο μύρον. Και αφού εστάθη πίσω, πλησίον στους πόδας του Ιησού, ανελύθη εις δάκρυα και άρχισε να βρέχη τους πόδας Του με τα δάκρυά της, και να τους σπογγίζη με τις τρίχες της κεφαλής της. Συγχρόνως δε, εφιλούσε συνεχώς με βαθείαν ευλάβειαν τους πόδας Του και τους άλειφε με μύρον» (Λουκ. 7, 37-38).

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς για λόγους διακρίσεως δεν αναφέρει το όνομα της γυναίκας. Δεν την διασύρει. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Απόστολοι, ενώ δεν έκρυβαν τις δικές τους ατέλειες και πτώσεις, όταν αναφέρονταν σε  αμαρτωλούς που μετανοούσαν, δεν ανέφεραν το όνομά τους. Την προβάλει  όμως ο Χριστός στους ανθρώπους όλων των αιώνων, για την μετάνοιά της. «Αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εις όλον τον κόσμον, και ο εποίησεν αύτη λαληθήσεται εις μνημόσυνον αυτής» (Μαρκ. 14, 9).

 Ο Χριστός συγχωρεί κάθε άνθρωπο που μετανοεί. Συγχώρεσε και την γυναίκα που μετανόησε. Παρατηρούμε ότι η έμφαση της Εκκλησίας μας σήμερα, είναι στην μετάνοια, όχι στο αμάρτημα της πορνείας. Να τονίσουμε, ότι ο Χριστός συγχώρεσε μεν το πρόσωπο δεν αμνήστευσε δε την πορνεία. Στην ζωή της Εκκλησίας η αμαρτία καταδικάζεται, ο αμαρτωλός που μετανοεί συγχωρείται.

 Στα πρόσωπα της γυναίκας και του Ιούδα, βλέπουμε ότι προτυπώνεται ο «σκλαβωμένος» ή ο «ελεύθερος» από την αμαρτία άνθρωπος. Ενώ η γυναίκα ήταν υπόδουλη στα δεσμά της αμαρτία, με την μετάνοιά της ελευθερώθηκε από τον Χριστό. Ο Ιούδας από την άλλη, προσκεκλημένος στην εν Χριστώ ελευθερία ως μαθητής του Κυρίου, υποδουλώθηκε στο πάθος της πλεονεξίας. «Αύτη ηλευθερούτο, και ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού».

Ποιός από εμάς μπορεί να ισχυρισθεί, ότι δεν έχει αμαρτίες; «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν» (Α  Ἰωάν.1,8), μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Όποιος δεν ζει με ψευδαισθήσεις αλλά έχει συναίσθηση της καταστάσεώς του, όποιος είναι αυστηρός με τον εαυτό του και αγαπά τον Θεό, αυτός βλέπει και αισθάνεται, ότι έχει πολλές αμαρτίες. Ο ιερός υμνογράφος βλέπει την ψυχή του και μαζί με αυτόν και εμείς πριν από λίγο είπαμε, ότι αμαρτήσαμε περισσότερο από την πόρνη, με τις πράξεις, τις σκέψεις, τους λογισμούς και την γενικότερη στάση μας απέναντι στον Θεό. «Υπέρ την Πορνην Αγαθέ ανομήσας, δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα» (κοντάκιον Μ. Τετάρτης).

Προχωρούμε να βιώσουμε τα Άχραντα Πάθη, τον Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου. Αναλογιζόμαστε η ψυχή μας σε τί κατάσταση βρίσκεται; Όπως της γυναίκας, δηλαδή σε κατάσταση μετανοίας ή όπως του Ιούδα, σε κατάσταση εμπαθή και υπόδουλη στην αμαρτία; «Ψυχαίς καθαραίς, και αρρυπώτοις χείλεσι» μας συμβουλεύει η Εκκλησία μας, να ζήσουμε αυτα τα Φρικτά και Άγια γεγονότα.

 Ας ζούμε διαρκώς εν μετανοία. Ας αγωνιζόμαστε με την χάρι του Θεού κατά των παθών μας και της αμαρτίας, γιατί όπως μας λέει ο Μέγας Βασίλειος, «Η μετάνοια είναι φοβερό και τρομερό όπλο στα χέρια του αμαρτωλού κατά του διαβόλου. Είναι μαχαίρι που κόβει το κεφάλι του, είναι ελπίδα σωτηρίας, ανοίγει τον ουρανό και μας εισάγει στον Παράδεισο».