Άρης Μπιτσώρης: Σκέψεις για τον πολιτισμό.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Φίλοι, δεν μπόρεσα προχτές να ’μαι στην τσιγαρίδα

όμως στο διαδίκτυο και άκουσα και είδα.

Είδα καζάνια αχνιστά, κόσμο πολύ στην πίστα

και άκουσα που έπαιζε θαυμάσια ορχήστρα.

Όργανα της παράδοσης, τραγούδια ένα κι ένα

όχι άσματα της παρακμής και τυποποιημένα.

Πρέπει στους διοργανωτές εύγε πολλά να πούμε

ίσως και άλλοι σύλλογοι παραδειγματιστούνε.

Μη γίνει το Ξηρόμερο, το θέρος, καρναβάλι

με υπαίθρια σκυλάδικα κατακλυστεί και πάλι.

Ούτε αφισοκόλληση με αοιδοπερσόνες

που ως το χειμώνα κρέμονται κουρέλια στις κολόνες.

Είναι, λοιπόν, οι σύλλογοι πολιτισμού αγκωνάρια

ή των καψουρομάγαζων θα στήνουνε πατάρια;

Αφού απεμπολήσαμε χωράφια, ακτές και όρη

ας μείνει η παράδοση ως οφθαλμών μας κόρη.

Μακεδονία, Ήπειρος, Κρήτη και άλλοι νήσοι

σκύβουν και πίνουνε νερό από αρχαία βρύση.

Σπόρους παλιούς ποτίζουνε, καινούργια άνθη ανθίζουν∙

στρέφω προς το Ξηρόμερο, τα μάτια μου δακρύζουν.

Του Ξηρομέρου η σχολή της μουσικής πού πάει

τα βήματά της μπέρδεψε, μήπως παραπατάει;

Σκέφτομαι την προχτεσινή εικόνα στις Φυτείες,

κάτω απ’ τη στάχτη υπάρχουνε και ενεργές εστίες.

Για την αναζωπύρωση χρειάζεται συδαύλι

και ποιοι θα το κρατήσουνε, οι σύλλογοι ποιοι άλλοι;

Συλλογικότητα, λοιπόν, είναι η αρχή των πάντων

μα αδιαμεσολάβητη εξ’ εξουσίας ¨κουμάντων¨.

Ας αναστοχαστεί ο καθείς, πολιτισμός τι είναι;

το παρελθόν; και το παρόν; το μέλλον; Σκέψου, Κρίνε.