Λευτεριά
Για σένα γράφω λευτεριά με ματωμένη πένα,
περήφανα πώς πολεμάς στου κόσμου την αρένα.
Σε προσκυνώ αρχόντισσα του χρόνου δοξασμένη,
το φωτεινό σου άρωμα τα σπίτια μας να ραίνει.
Σε λαχταρώ, σε νοιάζομαι για σένα η αγωνία
θα καταφέρει άραγε αυτή η διπλωματία;
Να ανθοβολούν οι γειτονιές βασιλικό και δυόσμο,
σε όλης της γης τα πέρατα να μην υπάρχει όπλο;
Φυσούν βοριάδες δυνατοί λυγίζουν τη γαλήνη,
στήθος με στήθος μάχονται να κάμψουν την ειρήνη.
Ορμητικά τα κύματα οργώνουν τα πελάγη
και μέσα στα χαλάσματα ο ποιητής να γράφει.
Ένδοξη μοίρα μαρτυρά διαχρονική μητέρα
τα ύδατά σου αγιάσματα ιαίνουν τον αέρα.
Έφηβη κόρη λυγερή και δαφνογεννημένη,
σκύβω φιλώ τα πόδια σου, είσαι ευλογημένη.
Ανέσπερη η φλόγα σου, η λάμψη σου περίσσια
την εμψυχώνεις, τη φυλάς σε όλα τα ξωκλήσια.
Αρματωμένη ιδανικά σπάζεις τις αλυσίδες,
φτεροκοπάς, σπόρους σκορπάς σε όλες τις πατρίδες.
Φιλόξενη, ασύγκριτη, μαγευτική αγκάλη,
αγγελική , αστείρευτη, γαλήνιο ακρογιάλι.
Βλαστάρι μοσχομύριστο, σπάνια θρυαλλίδα,
αξία αξεπέραστη της ανθρωπιάς πυξίδα.
Ανθίζεις κι εξαπλώνεσαι στους δρόμους στις πλατείες,
μες στις γαλήνιες ψυχές, στις άφθαρτες αλήθειες.
Πίστη βαθιά και όνειρο και όραμα ευθύνης,
να είσαι πάντα ατρόμητη, σκλάβα ποτέ μη γίνεις.
Κόρη του ήλιου, του ουρανού, κόρη αντρειωμένη,
κόρη Ελληνογέννητη και αιματογεννημένη,
παλεύουν χρόνια οι γενιές αθάνατη να μείνεις,
της λεύτερης σκέψης αιώνιο πάθος να γίνεις
Αριστούργημα
ΑπάντησηΔιαγραφή