Αύριο το τελευταίο αντίο στον Πάνο Φ. Μπιτσώρη στην Μπαμπίνη

ΑΠΟ ΜΠΑΜΠΙΝΙ ΙΝ 

Αύριο Τετάρτη το τελευταίο αντίο στο συγχωριανό μας Παναγιώτη (Πάνο) Φ. Μπιτσώρη.

       Το τελευταίο αντίο αύριο Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου και ώρα 12:00 μεσημέρι στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στη Μπαμπίνη θα πουν οι συγγενείς και φίλοι στο συγχωριανό μας  Παναγιώτη (Πάνο) Φ.Μπιτσώρη, ο οποίος απεβίωσε την Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020.

-Καλό ταξίδι Πάνο

-θερμά συλλυπητήρια στους συγγενείς του......

Πολιτιστικός Σύλλογος Μπαμπίνης: Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή μα όχι από τη σκέψη μας ο συγχωριανός μας Πάνος Φίλιππα Μπιτσώρης

       Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή μα όχι από  τη σκέψη μας ο συγχωριανός μας Πάνος Φίλιππα Μπιτσώρης. Δεν είναι εύκολο…. 

        Δεν είναι καθόλου εύκολο να θες να γράψεις, να θες να μιλήσεις για κάποιον που έφυγε, όταν αυτός είναι ένας τόσο αγαπημένος φίλος…. Ένας καλός Μπαμπινιώτης και καλός οικογενειάρχης. Ένας καλός φίλος και συμπαραστάτης του Συλλόγου μας. 

        Συχνά πυκνά ήταν εκεί στις  εκδηλώσεις στις εκδρομές που πάντα μας έκανε συντροφιά με τις ιστορίες του και τα αξεπέραστα γνωμικά του. Για μας ήταν- είναι ο Μπαμπινιώτης που από την ίδρυση του Συλλόγου έως και σήμερα έκανε δωρεάν – παραχώρηση στο σύλλογό μας το παλιό καφενείο μπακάλικο που δεν το λειτουργούσε εδώ και χρόνια στη πλατεία Γιαννακοπούλου.

         Ο Πάνος ήταν ένας  δικός μας άνθρωπος. Ένας άνθρωπος της αγροτικής τέχνης και προσφοράς. Δεν μου βγαίνουν άλλα λόγια.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΣ ΠΑΝΟ ΜΑΣ.

Το Δ/Σ του Συλλόγου Μπαμπίνης εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του. 

ΕΦΥΓΕ Ο ΠΑΝΟΣ...

Γράφει ο Άρης Μπιτσώρης

Λίγοι οι άνθρωποι οι καλοί στον κόσμο αυτόν τον ψεύτη

με μπέσα, με φιλότιμο και με καρδιά καθρέφτη.

Κι αντί να δίνει η ζωή χρόνια σ’ αυτούς αβάντζο

πρόωρα ο χάρος κι άξαφνα τους παίρνει μ’ έναν γάντζο.

Έτσι και σήμερα άρπαξε τον Πάνο εξαπίνης

έναν απ’ τους καλύτερους λεβέντες της Μπαμπίνης.

Ντόμπρος, με χιούμορ, έξυπνος, λόγια με βάθος, στέρεα

τίποτε γκρίζο επάνω του, ψυχή καθάρια, ακέραια.

Δεν ήτανε τομαριστής, αλλά από τους δότες

στέγη στο Σύλλογο έδωσε για μας τους Μπαμπινιώτες.

Θυμάμαι όταν του μαγαζιού μου  ’δωσε τα κλειδιά του∙

με προσφοράς χαμόγελο, με όλη την καρδιά του.

Άξια γυναίκα άφησε, παιδιά καλά κι εγγόνια

τώρα χορεύει ζεϊμπεκιές  στου ουρανού τ’ αλώνια.

Στο ξόδι του αφιέρωμα το ταπεινό μου ποίημα,

να ’ναι ελαφρύ σαν πούπουλο το χώμα του στο μνήμα.

Άρης Μπιτσώρης