Ο ιερομόναχος π. Νικόδημος Ζαβογιάννης κατασκεύασε και τελείωσε το εκκλησάκι «κόσμημα» του Αγίου Νικοδήμου στον Κουβαρά Φυτειών

Με αφορμή τα Θυρανοίξια του Παρεκκλησίου του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου στον Κουβαρά Φυτειών, η εξαίρετη σελίδα "Αναμνήσεις έθιμα Φυτειωτών" (με διαχειριστή τον λαογράφο Δημήτρη Βραχά),  παρουσιάζει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον κτήτορα του ναού τον ιερομόναχο πατήρ Νικόδημο Ζαβογιάννη.

Αναμνήσεις έθιμα Φυτειωτών

         Πλημμυρισμένος από αμέτρητο σεβασμό, θα ήθελα να σας αναφέρω μια μεγάλη προσπάθεια του συγχωριανού μας Ξηρομερίτη "Ιερομονάχου Νικόδημου Ζαβογιάννη" για την τεράστια προσπάθεια να κατασκευάσει σχεδόν μονος του με πολύ μεράκι, αγάπη και προσωπικη εργασία το εκκλησακι του Αγίου Νικόδημου.

      Στις 20 Σεπτεμβρίου 2019 έγιναν τα θυρανοίξια σε ένα εκκλησάκι πραγματικά κόσμημα για τον τόπο μας και γενικα για το Ξηρόμερο.

   Ο μοναχισμός, είναι κατά την έκφραση του Παύλου Ευδοκίμωφ, «μυστήριο αγάπης».

    Όχι λιγότερο από τον πατέρα ή τη μητέρα μιας οικογένειας, όχι λιγότερο από τον τεχνίτη, τον γιατρό ή τον κοινωνικό εργάτη, ο μοναχός ζητά να συνεισφέρει στη μεταμόρφωση του κόσμου.......

      Και αν ο μοναχισμός είναι «ζωή σύμφωνα με το Ευαγγέλιο», τότε είναι μια ζωή αγάπης: είναι η εκπλήρωση των δύο μεγάλων Ευαγγελικών εντολών, του να αγαπάμε τον Θεό μας και του να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας.

      Η αγάπη του μοναχού εκφράζεται πάνω από όλα με την προσευχή του: η προσευχή του είναι η αγάπη του. Υπηρετεί τον πλησίον του προσευχόμενος - όχι απλώς με την προσευχή της μεσιτείας του, αλλά με την όλη προσευχή του, είτε πρόκειται για προσευχή μετανοίας, δοξολογίας ή σιωπής.

«Αν μερικοί άνθρωποι γίνουν προσευχή», «προσευχή που είναι «καθαρά», μεταμορφώνουν την οικουμένη με μόνο το γεγονός της παρουσίας τους, με την ίδια την ύπαρξή τους».

       Τέτοια, ακριβώς, είναι η κλήση του μοναχού: να είναι μια παρουσία, η παρουσία της προσευχής να βοηθά τον κόσμο όχι τόσο ενεργητικά όσο υπαρξιακά, όχι τόσο με κάτι που κάνει όσο με ότι είναι, με το να γίνεται ο ίδιος μια ζωντανή προσευχή.

  Και ο πατέρας  Νικόδημος έγινε μια ζωντανή προσευχή.

    Το λειτούργημα αυτό της πνευματικής πατρότητας παραμένει σήμερα τόσο σημαντικό όσο υπήρξε και στο παρελθόν και, ίσως και πιο σημαντικό.

        Εύχομαι στον πατέρα Νικόδημο να είναι πάντα γερός και δυνατός και ο θεός να του χαρίζει πολλά έτη και ευλογημένα, ώστε με την αγάπη του αυτή να προσεύχεται για τον τόπο μας και όλο τον κόσμο.

       Πάτερα Νικόδημε το μόνο που μπορώ να πω είναι σεβασμός και "ΠΑΝΤΑ ΑΞΙΟΣ"

      Αυτά τα λόγια μου είναι λόγια σεβασμού πρός το πρόσωπό του.....
.................................................

ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΑ ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ...