Η σημασία τής πολιτισμικής ταυτότητας για κάθε κοινωνία, με δεδομένη ιστορική πορεία και συνέχεια, είναι αναγκαία και απαράγραπτη. Είναι ο καταλύτης διάδρασής της με το παρόν και ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο οφείλει να στηριχτεί, προκειμένου να εξελιχθεί σε φορέα υγιούς ανάπτυξης.....
Το αγαθό, άλλωστε, του πολιτισμού αποτελεί μια διαρκή πρόκληση, που απαιτεί στοχευμένο πλαίσιο προτεραιοτήτων και επιλογών, με παράλληλη ανατροφοδότησή του από ένα πιο εκσυγχρονισμένο και ευέλικτο σύστημα συνεργασιών μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών οργανισμών και κοινωνίας.
Ο Δήμος Αμφιλοχίας αποτελεί μια αντίστοιχη περίπτωση, όπου το πολιτισμικό αγαθό ξεχειλίζει από ζωτικότητα και ιστορικότητα, όπου κι η γη «βοά» για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που φέρει, και κατά καιρούς έρχονται στην επιφάνεια, για τον αρίφνητο πλούτο τής παρακαταθήκης των προγόνων μας. Έχουμε, εξάλλου, την τύχη να βιώνουμε το αδιάλειπτο της πορείας μας στον ιστορικό χρόνο και στην καθημερινότητά μας, καθώς η πόλη μας δεν είναι παρά η μετεξέλιξη και προέκταση της αρχαίας Λιμναίας, τα ισχυρά τείχη της οποίας εξακολουθούν και σήμερα να κρατούν «προστατευμένη» την ακρόπολή της.
Σπαράγματα από αρχαιολογικά κατάλοιπα υπάρχουν και σε άλλες περιοχές τού δήμου. Kατάλοιπα που, όμως, έχουν αφεθεί απροστάτευτα στις ορέξεις των κάθε λογής θηρευτών αρχαιοτήτων, αφήνοντας χρόνο με τον χρόνο τον τόπο μας και φτωχότερο πολιτισμικά. Είναι γνωστό ότι την αρχαία Αμφιλοχία συναποτελούσε ένα κοινό πέντε πόλεων με έδρα το Αμφιλοχικό Άργος. Κάποιες από τις πόλεις αυτές έχουν εντοπιστεί, κάποιες αναμένουν ακόμα το ενδιαφέρον των υπευθύνων φορέων, για να έρθουν στο φως.
Στο μείζον θέμα τής αξιοποίησης των αρχαιοτήτων μας, εκείνο που, κατά την άποψή μου, καταδεικνύει, ως το πλέον ενδεικτικό δείγμα, την αδυναμία μας να σταθούμε επάξια ενώπιον των προγόνων μας, είναι η περίπτωση του αρχαίου θεάτρου τού Αμφιλοχικού Άργους. Ένα θέατρο το οποίο θα δύνατο να αναδειχθεί σε τοπόσημο καλλιτεχνικών δράσεων για την περιοχή και να συνδεθεί με την προσπάθεια διάσωσης, αναστήλωσης και επαναλειτουργίας και των υπολοίπων «αδελφών» θεάτρων τού νομού, αφήνεται κάτω από σωρούς χωμάτων, ορατό – αόρατο, σαν σιωπηλός μάρτυρας του αλλοτινού του μεγαλείου.
Και στην πόλη μας, μικρές παρεμβάσεις, με χαμηλό κόστος, θα προσέφεραν νέο αέρα προσέγγισης της πολιτισμικής μας παρακαταθήκης: Ο φωτισμός των τειχών τής Λιμναίας. Η χωροθέτηση μονοπατιών, ώστε η πόλη να συνδέεται απρόσκοπτα με την ακρόπολή της. Η συνεργασία με την εφορεία αρχαιοτήτων, προκειμένου ο χώρος να σημανθεί και να εξοπλιστεί με πληροφοριακό υλικό. Η πρωταγωνιστική λειτουργία τής Λιμναίας ως κέντρου εκδηλώσεων μουσικού και θεατρικού χαρακτήρα, κλπ.
Είναι, λοιπόν, ο πολιτισμός η ύψιστη πρόκληση για κάθε κοινωνία που επιδιώκει να κεφαλαιοποιήσει τις θετικές του επιδράσεις προς όφελος των πολιτών της. Για την Αμφιλοχία, μάλιστα, που μαστίζεται από σειρά προβλημάτων, οικονομικών, ανεργίας, εθισμών, έλλειψης ενδιαφερόντων, ο πολιτισμός μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αναζωογόνηση, σε νέο πλαίσιο κατευθύνσεων και στρατηγικών επιλογών, ενός ήδη παρωχημένου και τοπικιστικού τρόπου σκέπτεσθαι, δραν και επιχειρείν.
Βασίλης Νάκας, Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο