ΒΟΝΙΤΣΑ: Οι Καλοκαιρινοί επισκέπτες έφυγαν… τα προβλήματα μένουν....

         Μπορεί οι επισκέπτες του Αυγούστου να αποχαιρέτησαν τη πόλη, αλλά τα προβλήματα παραμένουν στη Βόνιτσα. Ένας φίλος Κάτοικος Βόνιτσας (θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του), μας έστειλε επιστολή και μας περιγράφει την καθημερινότητα της πόλης....

Αγαπητό XiromeroNews,

      Ο δεκαπενταύγουστος πέρασε και η Βόνιτσα μπήκε στη καθημερινότητα της με τον διπλό-παρκαρισμένο κεντρικό (κλασσική αξία της πόλης μας τις εργάσιμες ώρες) και την αστυνομία ανύπαρκτη όπως πάντα.

   (Αν και συνηθίζω να βγάζω πολύ περισσότερες φωτογραφίες, να με συγχωρέσετε αλλά δυστυχώς δεν είχα το χρόνο χθες).

            Προσωπικά έχω πάθει τέτοια στέρηση από το τόσο μεγάλο διάστημα που έχω να δω αστυνομικό στη περιοχή μας να επιβάλει τον ΚΟΚ που σε λίγο καιρό σκέφτομαι να πηγαίνω έξω απ’ το αστυνομικό τμήμα και να φωνάζω «θέλω να μου κόψεις κλήση ή έστω τηλεφώνα».

       Θα μου πεις, απ’ την άλλη, αφού και να γράψουν κανέναν θα πάει να κλαφτεί λίγο στους τοπικούς μας αρχοντάδες (και όχι άρχοντες) και θα σβηστεί η κλήση, οπότε δίκιο έχουν κι αυτοί στο Α.Τ.  Άσε που έχει και τρομερή ζέστη, που να τρέχεις...........

         Εννοείται, φυσικά, πως δε χρειάζεται να μιλήσω για το κομμάτι του δρόμου από την Alpha Bank και κάτω, καθώς εκεί ο όρος «διπλοπαρκάρισμα», έχει πλέον τη μορφή της κανονικότητας, όπως οι πάπιες μέσα σε μια λίμνη.

    Κατά τα λοιπά, η ζωή συνεχίζεται χωρίς αναταράξεις και ο χρόνος κυλάει ήρεμα.

      Το ηλεκτρονικό (αυτόματο) σύστημα με τη μπάρα ανέλκυσης που κλείνει το δρόμο προς τη παραλία καταστράφηκε εντελώς από τους πολιτισμένους συμπολίτες μας.

        Παρατήρησα επίσης, πως κάποιοι (οι πολιτισμένοι ντε, πριν λίγο το γραψα) ήδη έκοψαν ορισμένα από τα σκοινιά που ενώνουν τις γλάστρες μεταξύ τους στη παραλία έτσι ώστε να παρκάρουν ανάμεσα απ αυτές. 

         Ευτυχώς δεν τους αφήνουν ειδάλλως θα έβαζαν τα αμάξια τους πάνω στα τραπέζια και στους καναπέδες. Το κακό είναι πως τα αμάξια δε πίνουν καφέ, οπότε θα αναγκαζόντουσαν οι μαγαζάτορες να βάλουν βενζίνη στο μενού, δίπλα απ τα φρέντα καπουτσίνα (με δύο μαύρες) και θα έμπαιναν σε επιπλέον έξοδα για εκτυπώσεις νέων καταλόγων.

    Στα υπόλοιπα νέα, το γήπεδο μας παραμένει κατεστραμμένο όπως ακριβώς ήταν όταν γράφτηκε παλαιότερο άρθρο.

       

             Επίσης, τα εκατομμύρια κουνούπια συνεχίζουν να μας κρατάνε συντροφιά σε καθημερινή βάση με το χαριτωμένο τους βουητό στα αυτιά και τα αναμνηστικά σπυριά που αφήνουν πάνω μας.

          Η μόνη διαφορά είναι πως πλέον κάποιος άνοιξε (βανδάλισε αν θέλετε) το φράχτη στην αριστερή πλευρά έτσι ώστε τα ζώα του να χέζου-εχμ-αφοδεύουν ανενόχλητα στον εσωτερικό χώρο.

         Προσωπικά πόνταρα πως από φέτος θα μπούμε στη λίστα του ΚΕΕΛΠΝΟ για τους δήμους με το πρόβλημα της ελονοσίας έτσι ώστε να γίνουμε επιτέλους διάσημοι και να αυξηθεί ο ανύπαρκτος τουρισμός μας, αλλά σταθήκαμε άτυχοι και οι τουρίστες πήγαν στη Λευκάδα και στη Πρέβεζα. 

Ελπίζω όμως για του χρόνου.

Ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα θετικά.

            Σκεφτείτε πως όταν καθαρίζω τα παπούτσια μου από τις ακαθαρσίες των ζώων που προανέφερα, νιώθω κοντά στη φύση (και ακόμη πιο κοντά στους πολιτισμένους συμπολίτες μου, αλλά και στο δημαρχείο), οπότε δεν απελπίζομαι και νιώθω μεγάλη αισιόδοξα για το μέλλον.

     Ως την επόμενη φορά που θα μου έρθει όρεξη να γράψω.

"Ο δήθεν φίλος"

(«Δήθεν φίλος» θα είναι η υπογραφή μου, μου άρεσε και γέλασα όταν το διάβασα καθώς με χαρακτήρισε έτσι ενα site παπαγαλάκι του Δήμου, σε προηγούμενο μου άρθρο για το Γήπεδο)