Της
Δώρας Μοσχονά*
«Ομφαλοκεντρικό
όνειρο»
Αύριο
κηδεύουμε ένα παλικάρι.
Άγγιξε
τον ήλιο της δικαιοσύνης το νοητό – τι ανόητο, είπαν!
Καταστροφή
και θάνατο ο πόλεμος σκορπίζει
στο
έρεβος βυθίζει, κόρη, γυναίκα, μάνα.
Άγνωστοι
ήλιοι, μυστικοί, που στέλνετε τα φώτα,
από
τα βάθη των καιρών, φαίνεστε σβησμένοι.
Ελάτε
να ενώσουμε του χρόνου της Ελπίδες
το
τώρα, και το αύριο, τις μέρες που περάσαν.
Ελάτε
να ενωθούμε στης Μάνας Γης την Αγάπη
που
κουράστηκε στους κόρφους της να σφίγγει
σκοτωμένα
κορμιά-παιδιά της, άψυχα σε πνεύμα και σε ζήση.
Στο
άδυτο τις σκέψεις, ξεχάστηκε η Ελπίδα, η Ειρήνη, η Αγάπη….
Όμως
όλα εκεί μες στην ψυχή του κόσμου λειτουργούνται.
Εδώ
στον ομφαλό της Γης, στις πέτρες των Δελφών ας ξαναγεννηθούμε
μαύροι,
λευκοί, και κίτρινοι, πυρόξανθοι, μιγάδες.
Ν’
ακούσει ο ένας τ’ αλλουνού τον χτύπο της καρδιάς του,
ν’
ανθίσουν τα χαμόγελα, ν’ ανθίσει η πίστη, να υπάρξει ΓΑΛΗΝΗ.......
*Το εν λόγω ποίημα θα περιέχεται στην καινούργια ποιητική ανθολογία της ΕΛΒΕ
(Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος)
*Η
Συγγραφέας Δώρα Μοσχονά ζει στα Παλιάμπελα Βόνιτσας, σπούδασε Βιολόγος στην Μ.
Βρετανία, έχει εκδώσει τρία βιβλία: "Μην ξεχάσεις να πάρεις
ανάσα", "Ο αστερισμός της
γλυκύτητας", "Πονάει να σ’ αγαπώ" και έχει αποσπάσει δεκάδες
βραβεία για τα έργα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο