ΑΓΡΙΝΙΟ: Το παραμύθι της Μάρως Λαχανά: «Ένα χαμόγελο ποτέ δεν είναι μόνο του», στο Σείριο

Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

«Ένα χαμόγελο ποτέ δεν είναι μόνο του»

της Μάρως Λαχανά

«[…] Χαμογελαστές και σπάνιες ήταν τούτες οι πριγκίπισσες. Με κεντημένα πρόσωπα, απ’ του ουρανού το πλάτωμα, ζαχαραναθρεμένες κι ασημοποτισμένες με νερά, που από πηγές αλαργινές κυλούν σ’ όρη και σε λαγκάδια. Κι ήταν, απ’ όταν πρωτοείδανε το φως της ζήσης, παρέα αξεχώριστη. Σπάνια ονόματα, στόλιζαν το άκουσμά τους, αδιάβαστα ως τότε απ’ τους ανθρώπους, μικρές καραμέλες στο στόμα των παιδιών· ίσα να σε γλυκάνουν: Η  Χα, η Μο, η Γε, η Λο. […]»

Στο πλαίσιο της έκθεσης ζωγραφικής

«Οι γήινοι Άγγελοι της ζωής μας» της Μάρως Λαχανά,

που φιλοξενείται στο «Εναλλακτικό καφενείο Σείριος»

(Π. Σούλου 3 | Αγρίνιο)

την Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015,

ο Νώντας Σαρλής, η Χρύσα Μουσσέ και η Ανδριάνα Καλαντζή

θα αφηγηθούν το παραμύθι της Μάρως Λαχανά,

«Ένα χαμόγελο ποτέ δεν είναι μόνο του».

Τη σκηνοθετική επιμέλεια της αφήγησης έχει ο Νώντας Σαρλής.

Ώρα έναρξης 8:30 το βράδυ..........

- - - - - - -  ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ  - - - - - - -

«Οι γήινοι Άγγελοι της ζωής μας»

της Μάρως Λαχανά

    Η έκθεση ζωγραφικής «Οι γήινοι Άγγελοι της ζωής μας» της Μάρως Λαχανά θα ολοκληρώσει τον κύκλο της παραμονής της στο «Εναλλακτικό καφενείο Σείριος» στις 7 Ιανουαρίου 2016.

    «Αγκυρωμένοι ειδωλολάτρες – πρόσφυγες αισθημάτων – πάνω στις κάθετες επιφάνειες του «Σείριου», θα αιωρηθούν μπροστά στα μάτια μας, ντυμένοι τους κώδικες του πολιτισμού μιας χρόνιας αναζήτησης των υλικών και των συμβόλων, των οριζόντων και των εποχών, επιχειρώντας την αθόρυβη εξόρυξη των συναισθημάτων μιας θηλυκής ισορροπίας, που ήρθε στον κόσμο για να σμιλέψει κάτω από τις παύσεις των χρωμάτων την τελεολογία των κόπων, των ερώτων και των σιωπών ενός εσωτερικού σύμπαντος βλέμματος.

   »Η marO δεν αποκωδικοποιεί τις εικόνες της προσωπικής της μνήμης· κωδικοποιεί τον ασύμμετρο ρεαλισμό της επιθυμίας της. Με ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία αφαιρεί τις ρυτίδες του χρόνου που περνάει, αλλά δεν χάνεται, και με την βοήθεια του χειρουργικού χρωστήρα της ορίζει με αυτές τα ακρόγραμμα των μορφών μιας προσωπικής μυθολογίας, ασφυκτικά γεμάτης με κραυγές και ψιθύρους.

   »Ο χρωματικός της κόσμος, για να υπάρξει, υπακούει σε μια αυστηρά καθοδηγημένη αυτό-οργάνωση των συμβόλων του, η οποία επιχειρεί να αναμοχλεύσει μέσα από την περιγραφή ενός ονειρικού γεγονότος τις υγρασίες των προσώπων και των πραγμάτων. » (Λ. Τηλιγάδας)