«Έστω ο τόπος ούτος κλήρος σος και περιβολαίον σον και Παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτήριος των θελόντων σωθήναι».
Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γάρ. Σιάσος
Η Αιτωλοακαρνανία, όπως όλοι γνωρίζουμε είναι τόπος Αγιασμένος και έχει μεγάλη θρησκευτική παράδοση, έχει ιδιαίτερη ευλογία από τον Κύριό μας να έχει φωτισμένους Ιεράρχες που υπηρέτησαν τον τόπο μας, έκτισαν Μοναστήρια, αγωνίσθηκαν ηρωικά και ομολόγησαν για να κρατήσουν όρθια και ανόθευτη την Ορθόδοξη αλήθεια και αδούλωτη την Πατρίδα μας. Αυτές τις ημέρες Ιστορικά Μοναστήρια στο Νομό μας εορτάζουν και δοξάζονται με κάθε θρησκευτική λαμπρότητα.
Μέσα σ’ αυτές τις Ιερές Μονές, ηρωικές μορφές Μοναχών Αγίασαν και καταξιώθηκαν. Γίνονται τόποι φιλοξενίας χιλιάδων πιστών Χριστιανών, αποπνέουν σεβασμό στην παράδοση, είναι η αρχή της αγάπης και της προσευχής, αποτελούν μνημεία αισθητικού κάλλους, θεματοφύλακες ανεκτίμητων θρησκευτικών θησαυρών, σπάνιων χειρογράφων, Βυζαντινών εικόνων και άλλων θρησκευτικών κειμηλίων..............
Όταν η Παναγία μας πήγε στο Άγιο Όρος ευλόγησε τον τόπο εκείνο, προσευχήθηκε στον Υιό Της και αμέσως ακούστηκε μια φωνή που έλεγε, «Έστω ο τόπος ούτος κλήρος σος και περιβολαίον σον και Παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτήριος των θελόντων σωθήναι». Εδώ οι ησυχαστές πατέρες, οι Αγιορείτες μοναχοί μακριά από γήινους πειρασμούς και μελετώντας αυθεντικές ιστορίες μέσα από θεόπνευστα βιβλία κράτησαν και κρατούν όρθια και ανόθευτη την Ορθοδοξία μας και την Ιερή μας παράδοση.
Θα είναι χαρά και ευλογία αυτές τις ημέρες να επισκεφτούμε τα μοναστήρια και εξωκλήσια που εορτάζουν τη Δευτέρα και τη Τρίτη 7 και 8 Σεπτεμβρίου και τα οποία είναι:
Το εκκλησάκι του Αη Σώστη στο Βασιλάδι Μεσολογγίου
Κάθε χρόνο, στις 7 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιούνται με τη δέουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα λατρευτικές εκδηλώσεις, προς τιμή του Αγίου Σώζοντος.
Το εκκλησάκι βρίσκεται δυτικά της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου στη συμβολή με τον Πατραϊκό κόλπο και το Ιόνιο πέλαγος.
Την οργάνωση των εκδηλώσεων αναλαμβάνει ο Σύλλογος του Μεσολογγίου «Φίλοι της Λιμνοθάλασσας» σε συνεργασία με τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου και την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Στις εκδηλώσεις αυτές, με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, προσφέρονται εκλεκτοί Μεσολογγίτικοι θαλασσινοί μεζέδες, παραδοσιακά γλυκά, ρεβανί και αλευρίσιος χαλβάς κουταλιού. Την παραμονή της εορτής τελείται Εσπερινός και ανήμερα, Όρθρος και Θεία Λειτουργία. Οι προσκυνητές που θα θελήσουν να παρακολουθήσουν τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία θα μεταφερθούν στο νησάκι, με βαρκούλες και πριάρια, προσφορά των ψαράδων της περιοχής, που θα τους παραλαμβάνουν από το νησί της Τουρλίδας- Μεσολογγίου.
Ο Άγιος Σώζων
Μάρτυρας του 3ου μ. Χ. αιώνα ο τιμώμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 7 Σεπτεμβρίου, λαοφιλής στους ναυτικούς και στους νησιώτες, Άγιος Σώζων. Γεννήθηκε στη Λυκαονία της Μικράς Ασίας αλλά ζούσε στην Κιλικία και πριν γίνει Χριστιανός ονομαζόταν Ταράσιος. Το επάγγελμά του ήταν βοσκός. Η πραότητα και η γλυκύτητα του βοσκού Σώζων τον οδήγησαν να γίνει πνευματικός ποιμένας ανθρώπων ψυχών. Την εποχή εκείνη ηγεμόνας της Κιλικίας ήταν ο Μαξιμιανός ο οποίος επισκέφτηκε την πόλη για να προσφέρει θυσίες και τιμές στο χρυσό είδωλο λατρείας, της θεάς Αρτέμιδος.
Ο Σώζων φθάνοντας και αυτός στην πόλη ζήτησε Χριστιανικό ναό για να προσευχηθεί. Οι Χριστιανοί ήταν κρυμμένοι στα σπίτια τους εξαιτίας των διωγμών. Ο Σώζων θυμωμένος από το γεγονός, μπήκε στον ειδωλολατρικό ναό της Αρτέμιδος και έκοψε το δεξί χρυσό χέρι της θεάς. Στη συνέχεια πήγε στην πόλη και πούλησε το χέρι, τα χρήματα που εισέπραξε τα μοίρασε στους πτωχούς κατοίκους. Οι φύλακες μόλις έμαθαν για την κλοπή συνέλαβαν πολλούς πολίτες. Όταν ο Σώζων πληροφορήθηκε τις συλλήψεις των αθώων πολιτών παρουσιάστηκε στους φύλακες και ομολόγησε την κλοπή. Αμέσως οδηγήθηκε στον ηγεμόνα Μαξιμιανό στον οποίο απολογήθηκε λέγοντας, ότι δεν διέπραξε κανένα αμάρτημα.
Ο ηγεμόνας θύμωσε με τα λεγόμενά του και του ζήτησε να προσφέρει θυσία στους θεούς. Ο Σώζων αρνήθηκε να προσφέρει θυσία στους θεούς. Τότε ο Μαξιμιανός έδωσε εντολή να υποβληθεί σε φρικτά βασανιστήρια προκαλώντας πληγές στο σώμα του. Ακλόνητος όμως στην πίστη του έλεγε στους βασανιστές του ότι, ένας είναι ο αληθινός Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι η σωτηρία όλων των ανθρώπων. Αμέσως ο Μαξιμιανός διέταξε τη θανάτωση του με τη διάλυση των μελών του σώματός του, όπου κάποια στιγμή ο Σώζων ξεψύχησε. Η ημέρα που ο Άγιος Σώζων παρέδωσε την ψυχή του ήταν 7 Σεπτεμβρίου του έτους 288 μ. Χ. που είναι ημέρα εορτασμού της μνήμης του. Οι Χριστιανοί διευκολύνθηκαν στο να περισυλλέξουν τα ιερά λείψανα του Αγίου και τα ενταφίασαν με κάθε λαμπρότητα.
Ο Άγιος Σώζων τιμάται ιδιαίτερα από τους ναυτικούς και του νησιώτες που τον αποκαλούν Άγιο Σώστη και με τις θαλασσοταραχές λένε, Άγιε μας Σώστη σώσε μας. Είναι πολιούχος και προστάτης του ακριτικού νησιού της Λήμνου. Η παράδοση του νησιού μας λέει ότι ο Άγιος υπέδειξε σε κάποιον κάτοικο βοσκό τη θέση που βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα του, κοντά σε ένα πηγάδι και στο σημείο εκείνο οι κάτοικοι έχτισαν προς τιμή του Αγίου εκκλησία. Εορτάζει τη Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου.
Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινιώτησσας – Γαβαλούς, Μακρυνείας
Το ιστορικό Μοναστήρι της Παναγίας Κατερινιώτισσας, απέχει τρία χιλιόμετρα από την κοινότητα Γαβαλούς, πρώην Δήμου Μακρυνείας σήμερα Δήμου Αγρινίου.
Το καθολικό της Μονής είναι μια απλή τρίκλιτη βασιλική που είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια παλαιότερου πέτρινου Ναού που είχε καταστραφεί το 1725. Η μαρτυρία προέρχεται από κεραμίδα που βρέθηκε και είχε χαραγμένη την επιγραφή, «Γέννησης της Θεοτόκου 1760».
Το 1979, επί μακαριστού Μητροπολίτου Θεοκλήτου, έγινε γενική ανακαίνιση της Ιεράς Μονής. Στην πρόσοψη του Μοναστηριού υπάρχει εντοιχισμένη αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα που γράφει:
«Η κατερειπωθείσα Ιερά Μονή Κατερινούς ανεστηλώθη και ηλεκτροδοτήθη υπό του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Θεοκλήτου, σωτηρίω έτη 1972-73».
Το μοναστήρι έχει διώροφα κελιά που είναι χτισμένα στη βορειοδυτική πλευρά του. Στα κελιά αυτά μένουν οι Μοναχές, χρησιμοποιούνται επίσης και για τις ανάγκες των προσκυνητών.
Το εσωτερικό του Ναού είναι Αγιογραφημένο, στο τέμπλο δεσπόζει η εικόνα της Παναγίας και ξεχωρίζει για τη μοναδικότητά της.
Είχε πλούσια για την εποχή εκείνη βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στα βιβλία υπήρχε Ευαγγέλιο του 1686 που εκδόθηκε από τον Ν. Γλυκύ στη Βενετία, αφιερωμένο στο Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Μελέτιο Τυπάλδο, ως επίσης βιβλίο επιγραφόμενο «Μέλισσα», που τυπώθηκε από τον ίδιο στη Βενετία το έτος 1680. Υπάρχουν επίσης τίμια λείψανα των Αγίων: Αναργύρων, Τρύφωνος, Ακακίου, Αθανασίου, Πολυκάρπου, και άλλων.
Στον αύλειο χώρο υπάρχει στέγαστρο με τον Εσταυρωμένο Χριστό μας και λίγο πιο πάνω υπάρχει βρύση που τρέχει πάντα κρύο νερό που έρχεται από την πλαγιά του Αρακύνθου και λίγο πιο πέρα ένας «χιλιόχρονος» πλάτανος. Κάτω από αυτόν τον πλάτανο ο καπετάνιος του Ζυγού Δημήτριος Μακρής παρουσία του Παπαρηγόπουλου, έδωσε τον Φιλικό Όρκο το 1819. Από το Μοναστήρι αυτό πέρασε το 1895 και ο Μεσολογγίτης Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης.
Το μοναστήρι της Κατερινούς δια μέσω των αιώνων υπήρξε κέντρο θρησκευτικό, κοινωνικό και μορφωτικό. Ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική, επαναστατική, οικονομική και πνευματική δραστηριότητα. Στο χώρο του Μοναστηριού γινόταν οι συνάξεις των Κλεφταρματωλών δίνοντας όρκο για, Ελευθερία ή Θάνατο. Επίσης εδώ λειτουργούσε Κρυφό Σχολειό όπου μάθαιναν τα Ελληνόπουλα γράμματα.
Το Μοναστήρι την εποχή του εμφυλίου πολέμου και πιο συγκεκριμένα, όταν πραγματοποιήθηκε το ολοκαύτωμα στα χωριά της Μακρυνείας από τους Γερμανούς, τον Ιούλιο του 1943, έπαιξε σημαντικό ρόλο φιλοξενώντας, πολλές νύκτες και ημέρες κατοίκους από τα γύρω χωριά.
Η τοπική παράδοση πιθανολογεί την ιστορία του Μοναστηριού και την ονομασία του να ξεκινούν από την εποχή της Τουρκοκρατίας. από τότε που η Γαβαλού ή Παλιογαβαλού ήταν πλούσιο και μεγάλο χωριό. Μια βοσκοπούλα από το χωριό, η Κατερίνη, είδε ένα περίεργο φως προς το πλάτωμα του κάμπου στη θέση «διαλεγμένη κουμαριά». Το φως αυτό η Κατερίνη το έβλεπε κάθε βράδυ, ενώ την ημέρα δεν το έβλεπε. Μαζί με άνδρες του χωριού πήγαν το πρωί και βρέθηκαν μπροστά σε ένα θαύμα. Πάνω σε ένα δένδρο υπήρχε η εικόνα της Παναγιάς που φεγγοβολούσε από Θείο φως. Σε εκείνο ακριβώς το μέρος χτίστηκε εκκλησία, περίπου το 1100, και αργότερα κελί όπου ασκήτεψε η Κατερίνη. Έτσι το Μοναστήρι έλαβε την ονομασία, Κατερινού. Γιορτάζει την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ΄ ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἣλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν΄ καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν΄ καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.
Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου, Ρέθα ή Αρέθα ή Ρεθιώτισσα
Το Μοναστήρι βρίσκεται σε χαμηλό λόφο του Μακρυνόρους σε πυκνό δάσος από δρυς και πλατάνια, στην επαρχία Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας και απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από την όμορφη πόλη της Αμφιλοχίας και 5 χιλιόμετρα από το χωριό Αγία Τριάδα Βάλτου. Η Μονή Ρέθα για τους ντόπιους κατοίκους ή Αρέθα όπως τη συναντάμε σε πολλά Επισκοπικά έγγραφα αλλά και του Δήμου Αμβρακίας, είναι το πιο ξακουστό Μοναστήρι στην περιοχή, το Ιερότερο προσκύνημα του Βάλτου είναι η «Κυρά του Βάλτου». Έχει μεγάλη ιστορική και πνευματική προσφορά, παρά τα σημάδια του χρόνου, εξακολουθεί και σήμερα να εντυπωσιάζει τους επισκέπτες - προσκυνητές.
Το μοναστήρι είναι μεταβυζαντινό, την ακριβή χρονολογία θεμελίωσης δεν την γνωρίζουμε, λέγεται ότι είναι κτισμένο το 1400 και σε κάποια ξεθωριασμένη επιγραφή μόλις που φαίνονται αλλά δεν διαβάζονται τα ονόματα των κτητόρων. Η χρονολογία 1742 που φαίνεται χαραγμένη σε πέτρα στην ανατολική εξωτερική πλευρά του μοναστηριού προφανώς αναφέρεται σε κάποια ολική ή μερική ανακαίνιση του μοναστηριού.
Το τέμπλο της Μονής είναι ξυλόγλυπτο, διακοσμημένο με άνθη, κλάδους ελιάς, πουλιά και παραστάσεις πτερωτών Αγγέλων με ξεχωριστά χρώματα το καθένα. Σήμερα σώζονται Ιερά Σκεύη και Ιεροψαλτικό αναλόγιο λεπτής τέχνης. Επίσης υπάρχου λειψανοθήκες που περιέχουν λείψανα των Αγίων, Ανδρέου του Ερημίτου, Χαραλάμπους, Τρύφωνος, Κοσμά και Δαμιανού, Προκοπίου, Νικήτα, Παντελεήμονα, Βαρβάρας και Αναστασίας.
Όπως όλα τα μοναστήρια, έτσι και αυτό, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και στην επανάσταση του 1821 ήταν καταφύγιο των Ελλήνων πολεμιστών. Στα κελιά του φιλοξενούταν άρρωστοι και τραυματίες πολεμιστές.
Από την ιστορική Μονή της Παναγίας της Ρεθιώτισσας πέρασαν επίσης ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Επίσκοπος Βονίτσης Δανιήλ, οι Μητροπολίτες Αιτωλίας και Ακαρνανίας Ιερόθεος Αριστάρχου, Γεράσιμος Καλοκαιρινός, Παρθένιος Ακύλας, Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Ιερόθεος Παρασκευόπουλος, Ιγνάτιος Τσίγκρης, Θεόκλητος Αβραντινής, Κωνσταντίνος και Καλλίνικος Πούλος, Αυγουστίνος Καντιώτης και ο σημερινός Μητροπολίτης Σεβσμιώτατος κ. Κοσμάς Παπαχρήστος που τελευταία τέλεσε και χειροτονία Ιερέως.
Το Μοναστήρι ανά τους αιώνες στάθηκε ο πνευματικός φάρος και θεματοφύλακας στους δύσκολους χρόνους για τον τόπο μας χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες και την βοήθεια της Παναγίας μας, όλων των Ηγουμένων που το υπηρέτησαν εκεί.
Την παλαιά περίοδο ο χώρος του μοναστηριού χρησιμοποιούταν για άτομα με ψυχικές παθήσεις. Άνθρωποι της περιοχής μας λένε ότι κατά καιρούς υπάρχουν πολλά θαύματα που έχουν γίνει στο Μοναστήρι. Σήμερα συναντάμε στην είσοδο του Ναού τους κρίκους που χρησίμευαν για την καθήλωση των ψυχασθενών. Γιορτάζει την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου.
Ιερά Μονή Γενεσίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ρόμβης Βάτου στα Ακαρνανικά
Δυτικά, στα Ακαρνανικά βουνά ανάμεσα σε δασώδη και δυσπρόσιτη περιοχή, αιώνες τώρα, βρίσκεται το ιστορικό Μοναστήρι της Ρόμβης ή Ρόμβου που είναι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Υπεραγίας Θεοτόκου ή Παναγία Ρομβιάτισσα. Είναι φημισμένο για τον πλούτο του και το ρόλο που διαδραμάτισε κατά την Ελληνική Επανάσταση και όχι μόνο.
Η ίδρυση του Μοναστηριού αναφέρεται ότι έγινε περίπου εκατό χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης και ως κτήτορες, κατ΄ άλλη μαρτυρία, είναι οι Μοναχοί που γλίτωσαν τα βασανιστήρια και το θάνατο από τους αγριεμένους πειρατές της εποχής στο Μοναστήρι του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα. Αναφορικά με την εικόνα της Παναγίας λέγεται ότι έφθασε στο Μοναστήρι από τη Ρώμη, γεγονός είναι ότι οι κάτοικοι της περιοχής χρόνια τώρα αγαπούν την Παναγία μας και συντηρούν το Μοναστήρι και κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσέρχονται για να προσκυνήσουν την Αγία Της Εικόνα.
Στο Καθολικό, που είναι ρυθμού μονόκλιτης βασιλικής, υπάρχουν σχετικά σε καλή κατάσταση πολλές τοιχογραφίες και καλοδιατηρημένες από τον Ξηρομερίτη Αγιογράφο της εποχής Μπαλαδήμα όπως, η Πλατυτέρα, οι Ιεράρχες Αθανάσιος, Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Επιτάφιος Θρήνος και η Ψηλάφηση του Αποστόλου Θωμά και άλλες.
Πρόσφατα κοντά στο καθολικό έχουν κτιστεί κελιά για την εξυπηρέτηση των πιστών. Το Μοναστήρι της Παναγίας επισκέφθηκε και έμεινε εκεί αρκετές ημέρες και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με τον πλούτο που διέθετε βοήθησε στον Αγώνα προσφέροντας τροφή, στέγη και περίθαλψη στους τραυματίες.
Τον Ιούλιο του 1944 τάγμα Γερμανών στρατιωτών συλλαμβάνουν τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής π. Ιάκωβο μαζί με άλλους κατοίκους της περιοχής και αφού τους οδήγησαν στο κοιμητήριο της Βόνιτσας τους εκτέλεσαν.
Το Μοναστήρι γιορτάζει την Τρίτη στις 8 Σεπτεμβρίου. Την παραμονή με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελείτε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και ανήμερα της εορτής Όρθρος και Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος όπου πλήθος πιστών προσέρχεται για να παρακολουθήσει τις λατρευτικές αυτές τελετές, να προσκυνήσουν την Αγία Εικόνα της Παναγίας μας και να ανάψουν στη χάρη της ένα κεράκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο