Παναγιώτης Στάϊκος: Συγχαρητήρια για την Αποχαιρετιστήρια γιορτή του δημοτικού σχολείου Αστακού

    Ήμουν εκεί στην Αποχαιρετιστήρια γιορτή του δημοτικού σχολείου Αστακού.

     Δεν έκανα ανάρτηση, γιατί δεν μπορούσα να δημοσιοποιήσω την φωτογραφίες των παιδιών. Από  την στιγμή που δημοσιοποιήθηκαν, θέλω να πω, ότι  δεν ήταν απλά μια αποχαιρετιστήρια βραδιά. Ήταν μια υψηλού επιπέδου εκπαιδευτική και πολιτιστική   εκδήλωση.!!!!

    Παρακολουθώντας ένοιωσα χαρά, υπερηφάνεια  και συγκίνηση. Την ώρα  που τα πτυχία των δικών μας Πανεπιστημίων, στην  Ευρώπη δεν έχουν αντίκρισμα, η εκδήλωση αυτή ήταν  δράση πρότυπου σχολείου  και η καλύτερη απάντηση στην κρίση που περνάει η Πατρίδα μας, η οποία δεν είναι μόνο  οικονομική.!!!

     Εκεί λοιπόν Δάσκαλοι με γνώσεις, μεράκι, ήθος και πολύ αγάπη  για τα παιδιά, έδειξαν ότι  τα είχαν μυήσει  στην ποίηση των μεγάλων μας ποιητών  και απέδωσαν καταπληκτικά  με  την αγνότητα της παιδικής τους  ψυχής   μελοποιημένη ποίηση , αλλά  και  μοντέρνα μουσική   και ευρηματική σάτιρα.!!!

    

    Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στον εξαιρετικό Διευθυντή το σχολείου, με το  ξεχωριστό ήθος, το οποίο συνοδεύεται και από   μια σπάνια σεμνότητα και πραγματική αγάπη για τους μαθητές του,  κύριο Γιώργο Σαμαντά, του οποίου δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω τα δακρυσμένα μάτια του, γεμάτα  χαρά  και ικανοποίηση, που από την μια μεριά αποχωριζόταν  τους μαθητές του, που θα πήγαιναν πλέον στο γυμνάσιο , αλλά από την άλλη ήταν   βέβαιος , ότι τους  είχε δώσει  πολλές  χρήσιμες  γνώσεις   και  πραγματικό μορφωτικό επίπεδο , αφού από αυτή την ηλικία τα παιδιά είχαν γνωρίσει και αγαπήσει τους μεγάλους μας ποιητές και συνθέτες, καλλιεργώντας τους  παράλληλα  και το  ήθος.

          Θερμά   συγχαρητήρια   αξίζουν και την σύζυγό του κυρία Παπακίτσου, η οποία ήταν η ψυχή της εκδήλωσης, αλλά και  στον Διευθυντή  του σχολείου κύριο Ζαγκότα   Βασίλειο και σε όλους τους δασκάλους , οι οποίο είχαν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους, αφού φάνηκε πως υπήρχε συλλογική δουλειά.!!!

      Μπορεί  να μην πρόλαβα  να φωτογραφίσω τα δακρυσμένα μάτια του  κυρίου  Σαμαντά, αλλά πρόλαβα και φωτογράφισα τα  όμορφα δακρυσμένα μάτια του  μαθητή του  Θανάση Λιβάνη, που  εμπεριείχαν  πολύ χαρά , αλλά και λύπη που αποχωριζόταν το αγαπημένο του σχολείο. Όπως  λένε και οι Κινέζοι: Μια εικόνα χίλιες λέξεις.!!!

    Στα παιδιά  και στους άξιους δασκάλους τους αφιερώνω, ένα από τα πολλά υπέροχα τραγούδια,  που τραγούδησαν και χόρεψαν. 

     Την Δραπετσώνα, που είναι και από τα αγαπημένα μου, αφού όταν ήμουν  φοιτητής, εργαζόμουν παράλληλα και στα ορυκτέλαια της MobilOil στην Δραπετσώνα, που όταν απελευθέρωνε την αμμωνία το εργοστάσιο λιπασμάτων, έπρεπε να βάλεις βρεγμένη πετσέτα στα μάτια και την μύτη σου. 

  

Ευχαριστώ για την φιλοξενία .

Αστακός 17/6/2015

Παναγιώτης Στάϊκος