ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΖΕΤΑΣ ( 07/03/1956 – 28/07/2020)
Το Ξηρόμερο πενθεί…
Χρήστο, σε κλαίει η γι-άνοιξη, σε κλαίει το καλοκαίρι,
Σε κλαιν τ’ αηδόνια στις φωλιές και τα πουλιά στους κάμπους,
Σε κλαίει κι ο πετροκότσυφας, ψηλά στο κορφοβούνι.
-Τι μ ’έχει εμένα η γι-άνοιξη, τι μ’ έχει το καλοκαίρι;
Ν’ εμέ με κλαίει η μάνα μου, με κλαίνε οι γι-αδερφές μου
Με κλαίει η γυναίκα μου, και ο μοναχογιός μου!
[Ξηρομερίτικο
μοιρολόγι,
ελαφρά
τροποποιημένο για την περίσταση…]
 |
Γράφει η Ξηρομερίτισσα:
Μαρία Ν. Αγγέλη |
Γνώρισα
το Χρήστο Γαζέτα πριν πολλά χρόνια, σε μια πολιτιστική εκδήλωση στο Ξηρόμερο…
Ήταν γεμάτος όνειρα για την ανάδειξη του Ξηρομέρου και της ευρύτερης περιοχής.
Ο Χρήστος γεννήθηκε στο χωριό Αετός το 1956. Εργάστηκε ως αστυνομικός και μετά
τη συνταξιοδότησή του αφιέρωσε πολύ χρόνο για το σκοπό αυτό. Μιλούσε με πολλή
αγάπη γι’ αυτό τον ωραίο τόπο και τους ανθρώπους του…
Αργότερα,
ως Γενικός Γραμματέας της Ξηρομερίτικης Εταιρείας Λόγου και Τέχνης,(Ξ.Ε.ΛΟ.Τ),
με προσκαλούσε για την παρουσίαση βιβλίων σε διάφορα χωριά του Ξηρομέρου και
πέρα από αυτό. Aποδεχόμουνα
με χαρά την πρόσκληση της Ξ.E.ΛΟ.Τ
και συμμετείχα στις εκδηλώσεις που διοργάνωνε. Ψυχή των εκδηλώσεων ήταν ο
Χρήστος. Μοιραζόμαστε τον ίδιο ενθουσιασμό και
αγάπη για τον τόπο μας.(Γεννήθηκα στα Βλυζιανά και μεγάλωσα στο Μαχαιρά
Ξηρομέρου).
Ο
Χρήστος πρωταγωνιστούσε στις προσπάθειες που αφορούσαν
στην ανάδειξη των προβλημάτων της περιοχής. Αγωνιζόταν για την προβολή της Πολιτιστικής
κληρονομιάς, της Τοπικής Ιστορίας, της Γαστρονομίας, της Λαογραφίας, για την Προστασία
του φυσικού περιβάλλοντος κ.λπ.
Υπήρξε
εκδότης του περιοδικού «Η βελανιδιά».
Ο ίδιος ήταν δημιουργός και
διαχειριστής του blog:
xiromeronews.Kάθε
φορά που του έστελνα ένα άρθρο, αυτός
φρόντιζε να το
« ζωγραφίσει» με ωραίες εικόνες!
-
«Είσαι
Καλλιτέχνης!» του έλεγα πολλές φορές.
-«Μαρία, με εμπνέουν τα κείμενά σου! Είναι
τιμή μου που φιλοξενώ στο blog
γραπτά σου. Συνέχισε να γράφεις για τον τόπο μας… Είμαι περήφανος για σένα,
φίλη Μαρία! Για μας που σε γνωρίζουμε είσαι η Μαρία της αξιοπρέπειας και του
πολιτισμού…».
Στο βιωματικό
κείμενό μου για τα Βλυζιανά, το γενέθλιο
τόπο μου, μου είπε ότι έκλαψε πολύ όταν το διάβασε. Ήταν σαν να συμμετείχε και
ο ίδιος… Είχε ενσυναίσθηση και ευαισθησία ο Χρήστος…
Πριν
μερικούς μήνες μου τηλεφώνησε για πολιτιστικά θέματα και μου ανέφερε ότι είχε
διαγνωστεί ένα πρόβλημα υγείας του. Δεν φαντάστηκα βέβαια
την ταχύτατη εξέλιξη του προβλήματος… Ο Χρήστος ήταν δυνατός και αισιόδοξος! Έδωσε
με αξιοπρέπεια μήνες τώρα τις μάχες για τη ζωή του… Ο καρκίνος όμως ήταν επιθετικός
και ανίκητος αντίπαλος…
Όλο αυτό το διάστημα
είχε την αγάπη, τη στήριξη και τη φροντίδα της αγαπημένης του γυναίκας, της
Λίνας και του μοναχογιού του… Και τις ευχές των φίλων και των γνωστών…
Ο Χρήστος μέχρι το
τέλος ρωτούσε τους φίλους του για το Ξηρόμερο… Και ιδιαίτερα για τον Αετό του. Είχε
αστείρευτη αγάπη για το γενέθλιο τόπο!
Ανησυχούσε
για το Ξηρομερίτικο μπλογκ
που με τόσο μεράκι και αγάπη διαχειριζόταν αρκετά χρόνια… Πρόκειται για ένα
σημαντικό blog. Ίσως
το πρώτο στην Αιτωλοακαρνανία. Η διαβεβαίωση του φίλου του Γιώργου Τσέλιου ότι
το μπλογκ έχει και θα έχει συνέχεια, τον καθησύχασε…
Ο
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΖΕΤΑΣ, «Ο Καλλιτέχνης», ο οξυδερκής, ο κοινωνικός, ο δραστήριος και
ανιδιοτελής Ξηρομερίτης έφυγε το πρωί
στις 28 Ιούλη για το τελευταίο ταξίδι…
ΚΑΛΟ
ΤΑΞΙΔΙ
ΦΙΛΕ
ΜΑΣ!!!
Σημείωση: Χρήστο, μην ανησυχείς για το
Ξηρόμερο…
Οι
φίλοι σου ξηρομερίτες θα κρατήσουν το blog που
με τόσο ενδιαφέρον διαχειρίστηκες! Και εγώ θα εξακολουθώ να στέλνω κείμενά μου
με την παράκληση να τα «ζωγραφίζουν» όπως έκανες εσύ…
