Ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Δημήτρης Σταμάτης σχολιάζοντας την είδηση της άρσης της ασυλίας του είπε:
«Όλα αυτά τα χρόνια κατά τα οποία έχω εκπροσωπήσει τους πολίτες του νομού της Αιτωλοακαρνανίας, λειτούργησα υπηρετώντας το κοινό καλό με γνώμονα όχι το προσωπικό μου πολιτικό συμφέρον, αλλά την κάλυψη των πραγματικών αναγκών του τόπου μου. Στην πολιτική μου διαδρομή ήταν αρκετές εκείνες οι φορές που συγκρούστηκα με κατεστημένες αντιλήψεις και υστερόβουλες πρακτικές. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα την όποια εξουσία και αν είχα ως πρόσχημα της δικής μου προστασίας.
Από την πρώτη στιγμή που μου ανακοινώθηκε η προσφυγή ενός ιδιοκτήτη ΤΑΧΙ με τον οποίο η νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας είχε συνάψει συμφωνία για την μεταφορά μαθητών κατά την περίοδο 2002 – 2003 εγώ ο ίδιος ζήτησα την άρση της ασυλίας μου, γιατί στην μέχρι τώρα διαδρομή μου δεν υπάρχουν και ούτε θα μείνουν σκιές και «υπόλοιπα».
Τα μέσα ενημέρωσης του νομού, βέβαια, όφειλαν, πριν αναμεταδώσουν την είδηση να πληροφορηθούν τα ίδια και κατόπιν να πληροφορήσουν και τους αναγνώστες, τηλεθεατές και ακροατές τους, για την ουσία της υπόθεσης.
Κατηγορούμαι λοιπόν επειδή υπερασπίστηκα το δικαίωμα μικρών μαθητών των χωριών της Μακρυνείας να «οδηγούνται» με ασφάλεια και στην προβλεπόμενη ώρα στο σχολείο τους. Η απόφαση μου αυτή ήταν πολιτική, την οποία διοικητικά υπέγραψε ο τότε αρμόδιος αντινομάρχης κ. Νικόλαος Μουρκούσης. Ο κ. Μουρκούσης μάλιστα κλήθηκε και αυτός να υπερασπιστεί το παραπάνω δικαίωμα των συγκεκριμένων μαθητών στις αίθουσες των δικαστηρίων και ήδη έχει αθωωθεί.
Παρά ταύτα ίσως κάποιοι επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν το γεγονός προεκλογικά. Εάν το πράξουν η ίδια η κοινωνία θα τους καταδικάσει».
«Όλα αυτά τα χρόνια κατά τα οποία έχω εκπροσωπήσει τους πολίτες του νομού της Αιτωλοακαρνανίας, λειτούργησα υπηρετώντας το κοινό καλό με γνώμονα όχι το προσωπικό μου πολιτικό συμφέρον, αλλά την κάλυψη των πραγματικών αναγκών του τόπου μου. Στην πολιτική μου διαδρομή ήταν αρκετές εκείνες οι φορές που συγκρούστηκα με κατεστημένες αντιλήψεις και υστερόβουλες πρακτικές. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα την όποια εξουσία και αν είχα ως πρόσχημα της δικής μου προστασίας.
Από την πρώτη στιγμή που μου ανακοινώθηκε η προσφυγή ενός ιδιοκτήτη ΤΑΧΙ με τον οποίο η νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας είχε συνάψει συμφωνία για την μεταφορά μαθητών κατά την περίοδο 2002 – 2003 εγώ ο ίδιος ζήτησα την άρση της ασυλίας μου, γιατί στην μέχρι τώρα διαδρομή μου δεν υπάρχουν και ούτε θα μείνουν σκιές και «υπόλοιπα».
Τα μέσα ενημέρωσης του νομού, βέβαια, όφειλαν, πριν αναμεταδώσουν την είδηση να πληροφορηθούν τα ίδια και κατόπιν να πληροφορήσουν και τους αναγνώστες, τηλεθεατές και ακροατές τους, για την ουσία της υπόθεσης.
Κατηγορούμαι λοιπόν επειδή υπερασπίστηκα το δικαίωμα μικρών μαθητών των χωριών της Μακρυνείας να «οδηγούνται» με ασφάλεια και στην προβλεπόμενη ώρα στο σχολείο τους. Η απόφαση μου αυτή ήταν πολιτική, την οποία διοικητικά υπέγραψε ο τότε αρμόδιος αντινομάρχης κ. Νικόλαος Μουρκούσης. Ο κ. Μουρκούσης μάλιστα κλήθηκε και αυτός να υπερασπιστεί το παραπάνω δικαίωμα των συγκεκριμένων μαθητών στις αίθουσες των δικαστηρίων και ήδη έχει αθωωθεί.
Παρά ταύτα ίσως κάποιοι επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν το γεγονός προεκλογικά. Εάν το πράξουν η ίδια η κοινωνία θα τους καταδικάσει».