ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ : Φωτογραφίες Εκδιδόμενων Γυναικών στη Γαλλία το 1930

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE France
Ο Alexandre Dupouy είναι αρχαιολόγος του σεξ. Ο Γάλλος συλλέκτης έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του, συλλέγοντας αυτό που ο ίδιος ορίζει ως «ερωτικά και πορνογραφικά σκουπίδια». Το κατάστημά του, The Tears of Eros - που πλέον ανοίγει μόνο με ραντεβού - πουλάει εικόνες, πίνακες και αντικείμενα του σεξ εδώ και σχεδόν μισό αιώνα. Είναι ένα είδος μικρού μουσείου, που παρουσιάζει την ιστορία του φύλου στη Γαλλία.
Το 1975, έλαβε ένα τηλεφώνημα από έναν φίλο βιβλιοπώλη, ο οποίος του είπε ότι είχε έναν πελάτη που «ήθελε να του δίεξει κάτι το ιδιαίτερο». Αυτό ήταν ένα πολυτελές αυτοκίνητο με ένα πορτμπαγκάζ γεμάτο ασπρόμαυρες φωτογραφίες γυμνών και χαμογελαστών εκδιδόμενων γυναικών από τη δεκαετία του 1930. Του εξήγησε ότι είχε τραβήξει τις περισσότερες εικόνες σε έναν οίκο ανοχής στην οδό Rue Pigalle, κατά την περίοδο του μεσοπολέμου. Δεδομένου ότι ο ίδιος αισθάνθηκε ότι οι μέρες του ήταν μετρημένες, ο ηλικιωμένος άνδρας συμφώνησε να αποχωριστεί το υλικό υπό τον όρο ότι θα διατηρήσει την ανωνυμία του. Αυτός ο άνθρωπος έγινε γνωστός ως "Monsieur X".
Σχεδόν τέσεερις δεκαετίες αργότερα, ο Alexandre Dupouy αποφάσισε να κυκλοφορήσει..................
κάποιες φωτογραφίες από τη συλλογή σε ένα βιβλίο με τίτλο "Bad Girls" (La Manufacture books, 2014). Το βιβλίο είναι συνεγράφη από τον Alexandre και τον X. Δεδομένου ότι ο φωτογράφος δεν ζει πλέον, αποφάσισα να μιλήσω με τον Alexandre για το βιβλίο.

VICE: Μπορείς να περιγράψει μια τυπική παριζιάνικη πόρνη της τότε εποχής; Alexandre Dupouy: Το τυπικό προφίλ ήταν αυτό ενός κορίτσιού που ήρθε στο Παρίσι για να βγάλει λεφτά, έτσι ώστε να μπορούσε να ταΐσει την οικογένειά της στην επαρχία. Πεινασμένο και άνεργο, το κορίτσι συχνά έπεφτε πάνω σε μια κυρία που θα της υποσχόταν καταφύγιο και ζεστασιά. ΄Ετσι θα κατέληγε να μένει σε κάποιο σπίτι με άλλα 10 ή 15 κορίτσια στην ίδια κατάσταση. Εκείνη την εποχή, μια πόρνη θα έβγαζε περίπου δέκα φορές περισσότερα από ό,τι μια κοινή εργάτρια ή υπάλληλος. Το 1900, μια μέση εργάτρια θα έβγαζε 2 φράγκα ανά ημέρα, ενώ μια πόρνη χρεώνεται 5 φράγκα ανά πελάτη, και 20 φράγκα αν ήταν σε έναν οίκο ανοχής.
Ποιες ήταν οι συνθήκες εργασίας για μια πόρνη της εποχής;
Μια κοπέλα θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά για περίπου δύο ή τρία χρόνια προτού καταστραφεί. Οι ασθένειες ήταν πολλές και η πρόσβαση στην προστασία ήταν μηδαμινή. Προφυλακτικά υπήρχαν, αλλά δεν ήταν υποχρεωτικά. Τα κορίτσια καθαρίζονταν με κάτι που ονομαζόταν «σφουγγάρια υγιεινής», τα οποία φυσικά δεν ήταν αποτελεσματικά.
Κάποτε λεγόταν ότι το Παρίσι ήταν η πρωτεύουσα της πορνείας;
Μέχρι το 1920, όλο αυτό είχε ηρεμήσει, αλλά έναν αιών πριν σίγουρα ίσχυε αυτό. Από την Madeleine μάχρι τη Bastille, είχε παντού γειτονιές με κόκκινα φανάρια στο Παρίσι.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η πόλη ήταν εστία πορνείας. Εκείνη την εποχή, οι άνδρες δεν είχαν πολύ συναρπαστική σεξουαλική ζωή με τις συζύγους τους. Επίσης, αν κάποιος ανήκε στη μεσαία τάξη, θα παντρευόταν στα 35, και πάντα υπήρχε κάποιος "ευγενικός θείος" που προσφερόταν να δείξει στις κοπέλες τις χαρές του πορνείου τη στιγμή που έμπαινες στην εφηβεία.
Πώς αντέδρασες στην συλλογή του Monsieur X;
Ήταν αμέσως φανερό ότι ήταν μοναδικό, ποιοτικά και ποσοτικά. Περιελάμβανε εκατοντάδες φωτογραφίες. Μία προς μια, αποτύπωναν την πραγματική εικόνα για την κολασμένη ζωή στην οδό Rue Pigalle.
Πώς δοούλεψες πάνω σε αυτό το υλικό χωρίς να είσαι σε θέση να ελέγξεις τις ημερομηνίες ή ακριβή στοιχεία;
Βάσει του όγκου του υλικό, υπέθεσα ότι η συλλογή τραβήχτηκε στο χρονικό πλάισιο μιας δεκαετίας. Επίσης λαμβάνοντας υπόψη τα μοντέλα των αυτοκινήτων που βλέπουμε στις φωτογραφίες υπολόγισα ότι τραβήχτηκαν μεταξύ 1925 και 1935. Τέλος, επειδή είναι εμφανές σε κάνα δυο φωτογραφίες το μπαλκόνι, συνειδητοποίησα ότι ο οίκος ανοχής ήταν στο νούμερο 75 της οδού Jean Baptiste Pigalle.
΄Ηταν δύσκολο να βρεις περισσότερα στοιχεία;
Όχι, βρήκαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες από τον ίδιο, οι οποίες δεν ήταν καθόλου ερωτικές. Φωτογραφίες με γυναίκες της ανώτερης εργατικής τάξης, τραβηγμένες σε όμορφα σπίτια. Οι εκτυπώσεις του Monsieur Χ" πωλούνται πλέον σε δημοπρασίες. Ο τύπος έχει αποκτήσει σίγουρα το σεβασμό μετά θάνατον.
Στην πίσω πλευρά των εκτυπώσεων ο Monsieur X έγραφε τα ονόματα του κάθε κοριτσιού: Mado, Suzette, Gypsi, Mimi, Nono, Pepe, κ.α.
Ο Monsieur X πρέπει είχε πολύ φιλική σχέση με τις κοπέλες. Το τρομερό είναι, ότι οι εικονιζόμενες φαίνονται πολύ άνετες και σαν να περνάνε καλά. Υπάρχουν ακόμα και φωτογραφίες τους στην Marne. Επιπροσθέτως, σκηνοθέτησε δύο 10λεπτες μικρού μήκους, οι οποίες είχαν γυριστεί σε σπίτια και εκτός. Οι δύο ταινίες αποκαλύπτουν και την μεγαλύτερη φαντασίωσή του, που ήταν να βρεθούν δύο κοπέλες μαζί. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες με το έργο του Gustave Courbet, 'The Origin of the World'.
Αυτοί οι οίκοι ανοχής ήταν νόμιμοι;
Τα μπουρδέλα στο Παρίσι ήταν απολύτως νόμιμα μέχρι και το 1946. Τα μεγαλύτερα ομως είχαν κλείσει κοντά στο 1925. Το Sphinx ήταν ένα τυπικό μπουρδέλο για το 1930: είχε μπαρ, εστιατόριο και μπορούσαν να το επισκεφτούν και γυναίκες. Υπήρχε μια διαφορετική κατάσταση από τα πρώτους οίκους ανοχής. Τα καινούρια λεγόντουσαν "σπίτια για ραντεβού" ή "σπίτια ανοχής". Πολιτικοί της εποχής, είχαν κατηγορήσει πολλούς οίκους ότι εργάζονταν με τους Γερμανούς κατα τη περίδο της κατοχής.

΄Ισχυε αυτό;
Εξαρτάται. Το 122 στην οδό de Provence χρησιμοποιούνταν όντως από τους Γερμανούς. Το Sphinx, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα της Μαντάμ του, ήταν πιο κοντά με τις ομάδες της αντίστασης. Αυτό που ενόχλησαε τον περισσότερο κόσμο, ήταν το ότι οι Γερμανοί τα τροφοδοτούσαν με σαμπάνιες και καλό φαγητό. Με τη λογική, ότι εάν το κακό κορίτσι γινόταν πιο τροφαντό ενώ η μέση εργάτρια λιμοκτονούσε, έτσι θεωρούνταν ότι δεν την ενδιέφερε η χειραφέτησή της.
Πώς βλέπεις την σημερινή κατάσταση της πορνείας στην Γαλλία; Αυτό που βλέπω, είναι ότι η πορνεία έχει μειωθεί σε τεράστιο βαθμό. Ενδεχομένως να έχεις να κάνει με τη σύγχρονη ιδέα του γάμου και τις σεξουαλικές σχέσεις. Τον 19ο αιώνα, έαν ζήταγες από μία bourgeois κοπέλα να σου κάνει στοματικό, δεν θα το έκανε. Και ένα έλεγε ναι, δεν θα το έκανε σωστά, asked for fellatio, it would often be denied. Μέχρι τη δεκαετιά του '70, η σεξουαλικότητα στα ζευγάρια ήταν πολύ διαφορετική.

 

http://www.vice.com/gr/