Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΘΡΥΨΑΛΑ!

Γράφει ο: Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός

      Για το νέο σήριαλ made in Χρυσή Αυγή θα αποφύγω να πω οτιδήποτε. Δεν μπαίνω σε τέτοια παιχνίδια, ούτε και θέλω να παίξω το παιχνίδι κανενός.
      Αυτά είναι πράγματα άθλια. Σκοτώσανε άνανδρα ένα παλληκάρι και ορμήσανε όλοι σαν τα κοράκια. Στήσανε αρένα να παίξουν όλοι μετά Ταυρομαχία. Αυτό πάντα κάνουν σε κάθε φρέσκο άδικο αίμα. Αυτά λέω κι όχι παραπέρα, την κόβω την κουβέντα εδώ........



      Η βία κάνει θραύση γύρω μας. Κι όσο η κρίση βαθαίνει θα γεννηθούν «σημεία και τέρατα» και τάσεις μίσους και αλληλοσπαραγμού. Η πείνα και η  βία πάντα αλληλοτροφοδοτούνται. Σε τείχη που υψώθηκαν στα χρόνια της πλασματικής ευδαιμονίας τότε που η κοινωνία μας παραδόθηκε στο κράτος κόμμα, το συμφέρον και το χρήμα, θα στήσουν μπαϊράκια το παράλογο και η τρέλα. Γιατί μέσω οικονομικής κρίσης, τροφοδοτείται η βαρβαρότητα. 
      Η ανεργία και ο εξαναγκασμός σε ανέχεια - δηλαδή η φτωχοποίηση του λαού - είναι από τις χειρότερες μορφές βίας, και άρα το αντίθετο κάθε πολιτισμού. Όσο για τη δημοκρατία, πάει αυτή. Λόγω της κρίσης έχει ανασταλεί.
        Μακάρι να ήμουν ο μόνος που φοβάται έναν νέο εμφύλιο. Από τη μία η φτωχοποίηση του κόσμου, και από την άλλη η ατιμωρησία  των υπεύθυνων «πολιτικάντηδων» κλεφτών κι αρπακτικών, ήρθαν ξανά οι ταξικές διαχωριστικές γραμμές στην επιφάνεια. Οι Από Πάνω που δεν βλέπουνε και δεν αισθάνονται τους Από Κάτω, και το αντίθετο. Τι το πιο φυσικό να απειλείται η ειρηνική συνύπαρξή.
       Έχουμε μπει για τα καλά στον αστερισμό της βίας. Ζούμε την παντοκρατορία του ισχυρού. Η λογική σ’ αυτή τη χώρα βρίσκεται πια υπό διωγμό, για να μην πω υπό εξαφάνιση. Αποξενωμένος και απογυμνωμένος από κάθε λογική πια ο Έλληνας κάνει σχεδόν σε όλα το αντίθετο απ’ ό,τι πρέπει.

          Εύχομαι να πλησιάσαμε πια στο σημείο 0, όπου θα αρχίσει αναίμακτα επιτέλους η αντίστροφη πορεία. Γιατί αλλιώς για άλλη μια φορά οι επερχόμενες γενιές, θα έχουν να μαζέψουνε θρύψαλα και συντρίμμια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο