Η ΚΑΎΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΆΤΩΝ ΕΊΝΑΙ ΘΗΛΙΆ ΣΤΟ ΛΑΙΜΌ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΉΣ ΑΥΤΟΔΙΟΊΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΎΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΎΚΛΩΣΗ. Η ΔΗΜΟΤΙΚΉ ΑΡΧΉ ΑΓΡΙΝΊΟΥ ΛΈΕΙ ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΎΣΗ ΤΟ «ΑΓΡΊΝΙΟ – ΑΝΟΙΧΤΌ ΚΑΙ ΠΡΆΣΙΝΟ» ΛΈΕΙ ΌΧΙ!

Η Δημοτική Παράταξη «Αγρίνιο – ανοιχτό και πράσινο» για  μια ακόμη φορά έθεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο για συζήτηση και λήψη απόφασης ένα σοβαρότατο ζήτημα που αφορά στην προστασία του περιβάλλοντος, στη δημόσια υγεία, στην ποιότητα ζωής των πολιτών και το οποίο μετατρέπει  τους Δήμους  σε πελάτες  των ιδιωτών και παράγωγών ενέργειας. .....

Ο Επικεφαλής  κ. Δημήτρης Τραπεζιώτης μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι οδηγούμαστε δυστυχώς στην καύση των απορριμμάτων μεθοδευμένα διότι επί σειρά ετών υπονομεύτηκαν οι στόχοι που απορρέουν από την Εθνική και την Ευρωπαϊκή  Νομοθεσία για την ορθή και ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων. Οι στόχοι αυτοί κατά σειρά προτεραιότητας είναι:

Η μείωση του όγκου των απορριμμάτων, η επαναχρησιμοποίηση, η ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή, η ανάκτηση και η τελική διάθεση.

Η Ελλάδα απέτυχε στην ανακύκλωση διότι σήμερα κατά μέσο όρο ανακυκλώνεται μόλις το 16% των Αστικών Στερεών Αποβλήτων (ΑΣΑ)  ενώ με βάση τη νομοθεσία θα έπρεπε να ανακυκλώνεται έως το 2025 το 55%, έως το 2030 το 60% και έως το 2035 το 65% και σε ταφή να οδηγείται λιγότερο από το 10%.των ΑΣΑ.    Και τώρα καθώς δεν προλαβαίνουμε να καλύψουμε τους στόχους αυτούς η Κεντρική Διοίκηση με την  Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) προωθεί τη δημιουργία 6 εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας από το υπόλειμμα  των στερεών αποβλήτων  τα οποία βέβαια σε καμία περίπτωση δεν χρηματοδοτεί η Ε.Ε. και ως εκ τούτου σχεδιάζονται με τη Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).

Χρειαζόμαστε έξι μονάδες καύσης στην Ελλάδα; Είναι μια τεχνολογία περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά βιώσιμη;  

Η απάντηση στις δυο ερωτήσεις είναι η ίδια: κατηγορηματικά όχι! 

Στο οικονομικό σκέλος, οι μονάδες θα είναι μια μόνιμη θηλιά στο λαιμό των ήδη πιεσμένων οικονομικά δημοτικών αρχών. Η ΕΕ δεν χρηματοδοτεί έργα όπως οι μονάδες καύσης, καθώς θεωρεί ότι αντίκεινται στην ευρωπαϊκή αρχή της "Μη πρόκλησης σημαντικής βλάβης". Ο μόνος τρόπος να κατασκευαστούν αυτές είναι με έξοδα ιδιωτών επενδυτών, πράγμα που συνεπάγεται ότι η λειτουργία των μονάδων θα συνδυαστεί με τη θέσπιση αυστηρών και παχυλών συμβολαίων με εγγυημένα έσοδα έως σχεδόν το 2060. Η τιμή εισόδου των απορριμμάτων σε αυτές τις μονάδες αναμένεται να μην είναι κάτω από 180 ευρώ ανά τόνο, ενώ στο κοντινό μέλλον μπορεί να ξεπεράσει τα 250-300 ευρώ ανά τόνο, καθώς επίκειται η συμπερίληψη των μονάδων καύσης στο ευρωπαϊκό σύστημα εμπορίας ρύπων. Σε απλά ελληνικά, η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να πληρώνει υπέρογκα ποσά για την καύση, που θα μετακυλίονται στους πολίτες και βεβαίως  δεν θα της μένουν πόροι για δουλειά ουσίας στην πρόληψη και την ανακύκλωση.   

Στο περιβαλλοντικό σκέλος, η καύση δεν είναι τόσο αθώα όσο διαφημίζεται. Διοξίνες, φουράνια, βαρέα μέταλλα και «παντοτινά χημικά» (PFAS) ανιχνεύονται σε περιοχές όπου λειτουργούν μονάδες καύσης στο εξωτερικό με σοβαρές επιπτώσεις στη υγεία και στο περιβάλλον.

Ακολούθως ο κ. Τραπεζιώτης έθεσε για λήψη απόφασης την παρακάτω πρόταση:

ΠΡΟΤΑΣΗ-ΨΗΦΙΣΜΑ

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αγρινίου μετά από διαλογική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων αξιολόγησε αρνητικά  τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για τη δημιουργία  δικτύου μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης απορριμματογενών  ενεργειακών πρώτων υλών (ΑΕΠΥ) από αστικά στερεά απόβλητα (ΑΣΑ) και καλεί την Κυβέρνηση να μην επενδύσει  στην καύση αλλά στην ανάπτυξη συστημάτων  για πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, επιδιόρθωση – επανεπισκευή και ανακύκλωση ΔΙΟΤΙ δεν αποτελεί λύση αλλά  απειλή για το περιβάλλον, τη  δημόσια υγεία και την κοινωνία και ειδικότερα διότι η καύση των απορριμμάτων:

·         Επιβαρύνει τις τοπικές κοινωνίες, μολύνοντας τον αέρα με διοξίνες, βαρέα μέταλλα και σωματίδια, δημιουργώντας “γκέτο ρύπανσης”. Η καύση εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα και ρύπους, κυρίως όμως εκπέμπει διοξίνες, φουράνια και βαρέα μέταλλα. Η ρύπανση των περιοχών όπου εγκαθίσταται οι μονάδες είναι σταθερή και λειτουργεί συσσωρευτικά, προκαλώντας μόνιμες βλάβες  στο περιβάλλον, στην υγεία αλλά και επιμόλυνση των προϊόντων διατροφής που εκτίθενται στις διοξίνες. Έτσι επιβαρύνει δυσανάλογα τις περιοχές εγκατάστασης, με επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και τη βιωσιμότητα των τοπικών οικονομιών.

·         Ακυρώνει την προσπάθεια ανακύκλωσης και πρόληψης, καθώς δημιουργεί κίνητρα για τη μεταφορά περισσότερων αποβλήτων προς καύση. Η καύση απαιτεί “καύσιμο” – δηλαδή σύμμεικτα απορρίμματα.

        Οι μονάδες αποτέφρωσης δεν λειτουργούν χωρίς σημαντικές ποσότητες υπολειμματικών και συχνά ανακυκλώσιμων υλικών.

Για να είναι οικονομικά βιώσιμες, χρειάζονται σταθερές ροές αποβλήτων για δεκαετίες, γεγονός που αντιστρατεύεται την πρόληψη και ανακύκλωση.

·         Αυξάνει το κόστος για τους Δήμους, με εκτιμώμενο κόστος που μπορεί να φθάσει  στα 250-300 €/τόνο  , το οποίο τελικά θα πληρώνουν οι πολίτες ενώ θα οδηγήσει τα συστήματα αποκομιδής σε κατάρρευση. Οι μονάδες καύσης επιδοτούνται έμμεσα ή άμεσα από “gate fee”, δηλαδή τέλη εισόδου ανά τόνο απορριμμάτων που τους φέρνουν οι ΟΤΑ. Σε αρκετές περιπτώσεις (π.χ. μοντέλα ΣΔΙΤ), το κόστος για τους δήμους είναι χαμηλότερο όταν παραδίδουν περισσότερα σύμμεικτα για καύση από ό,τι αν επενδύσουν σε πράσινα σημεία, ενημέρωση, διαλογή στην πηγή.

• Πλήττει την αυτοδιοικητική ανεξαρτησία, αφού οι δήμοι χάνουν τον έλεγχο της διαχείρισης απορριμμάτων και εξαρτώνται από εργολαβικά συμφέροντα.
• Απομακρύνει ακόμη περισσότερο τους δήμους από το να μετατρέψουν την ανακύκλωση σε πόρο την ώρα που ιδιωτικές εταιρείες παρουσιάζουν κέρδη εκατομμυρίων.

·         Η καύση υπονομεύει τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς στόχους για πρόληψη – επαναχρησιμοποίηση – ανακύκλωση – ανάκτηση – τελική διάθεση.

 

Η Ελλάδα είναι ακόμα σε θέση να δημιουργήσει ένα βιώσιμο σύστημα διαχείρισης και να  προλάβει το τρένο της κυκλικής οικονομίας, αρκεί να τηρηθεί η ιεραρχία διαχείρισης των αποβλήτων (πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, διαχείριση υπολείμματος, τελική διάθεση).

 

Σημειωτέων ότι την ανωτέρω πρόταση ψήφισαν οι Δημοτικές Παρατάξεις  «ΑΓΡΙΝΙΟ – ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ» και «ΑΓΡΙΝΙΟ ΨΗΛΑ».

Η «λαϊκή συσπείρωση»  ψήφισε λευκό και η Δημοτική Αρχή ψήφισε ΝΑΙ στη καύση στο πλαίσιο της απόφασης της ΚΕΔΕ. 

 

Αγρίνιο, 01/12/2025

Γραφείο Τύπου Δημοτικής Παράταξης

«ΑΓΡΙΝΙΟ – ΑΝΟΙΧΤΟ & ΠΡΑΣΙΝΟ»