Καθώς πέφτει ο ήλιος πάνω από τον Αμβρακικό, η περιοχή Μυρτάρι, στη χερσόνησο της Κορωνησίας, ντύνεται με γαλήνη και ιερότητα. Εκεί, ανάμεσα σε θυμάρια και πέτρες που κρατούν μνήμες χρόνων, στέκει το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Ταπεινό, μα αγαπημένο. Φύλακας και φάρος πίστης για την ευρύτερη περιοχή....
Κάθε χρόνο, στις 25 Ιουλίου, οι κάτοικοι της Βόνιτσας και των γύρω περιοχών, από το ιβάρι και όχι μόνο, ανηφορίζουν προς το ιερό προσκύνημα. Άλλοι δια θαλάσσης, με βάρκες που γλιστρούν απαλά στον κόλπο, κι άλλοι οδικώς, κάνοντας τον κύκλο της λιμνοθάλασσας. Όλοι οδηγούνται από την ίδια ανάγκη: να προσευχηθούν, να ευχαριστήσουν, να ζητήσουν παρηγοριά και δύναμη.
Ο εσπερινός τελείται με ευλάβεια, μέσα σε μια ατμόσφαιρα συγκίνησης και σιωπηλής συμμετοχής. Τα πρόσωπα φωτίζονται από το λιγοστό φως των κεριών, και η μορφή της Αγίας Παρασκευής στέκει μπροστά στους πιστούς ως πηγή ελπίδας και θαλπωρής. Είναι μια στιγμή ενότητας, προσευχής και μνήμης — ένα αντάμωμα με την πίστη, σε τόπο ιερό και αγαπημένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο