Γεννημένη το 1955, βίωσε το δράμα της μεταπολεμικής Ελλάδας, όταν οι μανάδες παρέδιδαν τα παιδιά τους σε ορφανοτροφεία. Σήμερα, «νιώθοντας Ελληνίδα» παρότι μεγαλωμένη στις ΗΠΑ από θετούς γονείς, αναζητά τις ρίζες της πραγματικής της οικογένειας στην Πάτρα. Η αφήγηση με βουρκωμένα μάτια για μία συγκλονιστική ιστορία.
Κάθε παιδί φέρνει το μήνυμα ότι ο Θεός δεν έχει αποθαρρυνθεί ακόμα από τον άνθρωπο. Ο οποίος παραμένει, όμως, το μεγαλύτερο «θηρίο» της Δημιουργίας.
Αυτά τα λόγια του βραβευμένου με Νόμπελ Ινδού λογοτέχνη Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, μας έφερε στο μυαλό η απίστευτη ιστορία της Γιάννας Λάππα, την οποία συναντήσαμε χθες στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Πάτρας και διαπιστώσαμε από κοντά την αγωνιώδη προσπάθειά της για να εντοπίσει τη χαμένη αδερφή της. Μια ιστορία που, όπως οι αρχαίες τραγωδίες, επαναλήφθηκε εις διπλούν στην οικογένειά της γιατί και η ίδια η γεννημένη τον Νοέμβριο του 1955 γυναίκα, βίωσε το δράμα της μεταπολεμικής Ελλάδας, όταν οι μανάδες παρέδιδαν τα παιδιά τους σε ορφανοτροφεία είτε επειδή αυτά ήταν εκτός γάμου και η συντηρητική κοινωνία της εποχής δεν συγχωρούσε τέτοια ατοπήματα είτε για να τα γλυτώσουν από την πείνα και τη φτώχεια.
«Νιώθω Ελληνίδα! Είμαι Ελληνίδα!» μας είπε χωρίς δεύτερη σκέψη η Γιάννα Λάππα, η οποία μεγάλωσε ως «Ιόνι Φίσερ» στη μακρινή Αλάσκα των ΗΠΑ από τους θετούς γονείς της, οι οποίοι την υιοθέτησαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ο θετός της πατέρας, ο οποίος πέθανε μόλις την περασμένη εβδομάδα σε βαθύ γήρας, ήταν ο τελευταίος εν ζωή δημιουργός του συντάγματος της Αλάσκα, ένας σημαντικός άνθρωπος στην περιοχή του, γιατρός, γερουσιαστής, με σπουδές στα μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Την αγάπη, όμως, που γνώρισε στην Ελλάδα η Γιάννα Λάππα δεν την ανταλλάσσει ούτε με όλα τα πλούτη του κόσμου.
Οταν άρχισε, μάλιστα, να μας μιλάει για το παρελθόν, ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας της, ήταν σαν να βλέπουμε μια κινηματογραφική ταινία με χαμένους ήρωες, με την ξενιτειά και με την αγάπη για την πατρίδα, κάτι μεταξύ της «Ελένης» του Νίκου Γκατζογιάννη και των «Νυφών» του Παντελή Βούλγαρη.
«Η μητέρα μου γνώρισε τον πατέρα μου σε πολύ μικρή ηλικία, ήταν ανήλικη ακόμη, μόλις 15 ετών. Τον ερωτεύτηκε και πίστευε ότι θα παντρευτούν, όμως, αυτός δεν ήθελε τελικά. Στην κοινωνία εκείνης της εποχής δεν χωρούσε ένα παιδί εκτός γάμου. Οταν γεννήθηκα, την έδιωξαν από το σπίτι και κυκλοφορούσε στους δρόμους, προσπαθώντας να δει τι θα κάνει. Τελικά βρέθηκε στο Βρεφοκομείο στην Ανω Πόλη και με παρέδωσε στην καλύτερη φίλη της, η οποία ήταν νοσοκόμα εκεί. Τότε ήμουν βρέφος 8 ημερών και πολλά χρόνια αργότερα έμαθα ότι στις 9 ημέρες με βάπτισαν στη διπλανή εκκλησία (σ.σ. Παντοκράτορας), δίνοντάς μου το όνομα της φίλης της μητέρας μου».
Η αφήγηση της Γιάννας Λάππα συνεχίζεται εξίσου συγκλονιστική: «Η μάνα μου δεν ήθελε να μείνω στο Βρεφοκομείο περισσότερο κι έψαχνε ένα ασφαλές σπίτι για μένα. Στην αρχή με είχαν δώσει σε μια κυρία και η μάνα μου με επισκεπτόταν κάθε εβδομάδα, όμως στη συνέχεια, σε ηλικία 8 μηνών, με έδωσαν στους Αμερικανούς θετούς γονείς μου».
Σε εκείνο το σημείο η Γιάννα Λάππα βούρκωσε. Ενδεχομένως να μην έζησε χαρούμενα χρόνια στις ΗΠΑ, ίσως όμως να έφταιγε και το ότι η Ελλάδα τράβαγε πάντα σαν μαγνήτης την καρδιά και το μυαλό της. «Εδώ στην Ελλάδα νιώθω μόνο αγάπη» μας αποκάλυψε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Νιώθω καθημερινά τη σύνδεση με την πατρίδα μου. Γνώρισα τα ξαδέρφια μου, που δεν ήξερα ότι είχα. Τώρα νιώθω ότι έχω μια οικογένεια. Τώρα νιώθω μεγαλύτερη αγάπη από ό,τι σε όλη την παιδικότητα μου».
Πώς έμαθε, όμως, τις ρίζες της; Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη της 10ετίας του ‘80, αναζητώντας την πραγματική της μητέρα. Με τη βοήθεια του Βρεφοκομείου και μετά από σχετική έρευνα, τη συνάντησε στο σπίτι όπου εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Μαρία Λάππα ήταν το όνομά της. Και κάπως έτσι το επώνυμο Φίσερ πέρασε στο παρελθόν. Η συγκίνηση φυσικά ήταν απερίγραπτη. Μια εικόνα αγάπης και μετάνοιας. Και ξανά αγάπης. Απόλυτης αγάπης.
«”Τι είδους παιδί ήμουνα;”, ρώτησα τη μάνα μου. ”Χαρούμενο” ήταν η απάντησή της».
Η αναζήτηση του παρελθόντος συνεχίστηκε στις αρχές της 10ετίας του 2000, όταν η Γιάννα Λάππα συνάντησε και τον πατέρα της λίγο πριν εκείνος φύγει από τη ζωή. Και κάπως έτσι συνδέθηκε με όλο της το γενεαλογικό της δέντρο στην πατρώα γη.
Η μοίρα, όμως, θέλει την αναζήτηση να συνεχίζεται. Γιατί η ηρωίδα της ιστορίας μας έχει, όπως της αποκάλυψε η μητέρα της, και μια χαμένη αδελφή. Η οποία είναι λίγο μεγαλύτερη ηλικιακά, γεννημένη, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, στις 23 Δεκέμβριου 1952. Και το δεύτερο χαμένο κορίτσι της οικογένειας υιοθετήθηκε από θετούς γονείς στις ΗΠΑ. Οι οποίοι, όμως, όπως μας ενημέρωσε η Γιάννα Λάππα, δεν ήθελαν το ορφανοτροφείο να δώσει περισσότερες πληροφορίες. «Κατανοούμε απόλυτα τους νόμους περί ιδιωτικότητας και απορρήτου, οι ίδιοι νόμοι ισχύουν, άλλωστε, και στις ΗΠΑ, όμως αναζητούμε τρόπους με βάση πάντα τον νόμο, για να ξεπεραστούν τα προβλήματα» δήλωσε η Γιάννα Λάππα και πρόσθεσε με νόημα: Κάπου εκεί έξω βρίσκεται η αδελφή μου. Εύχομαι και ελπίζω μια ημέρα να συναντηθούμε και να την πάρω στην αγκαλιά μου».
Σύντροφος σε αυτό το ταξίδι αναζήτησης της Γιάννας Λάππα είναι ο επί σειρά ετών σύζυγός της, Ντέιβιντ Σουλκόσκι, ένας άνθρωπος που την κοιτάει πάντα βαθιά στα μάτια με απίστευτη αγάπη και θαυμασμό. Είναι ο φύλακας-άγγελός της εκεί στο μακρινό Φαίρμπανκς της Αλάσκας, την παγωμένη Πανεπιστημιούπολη των παλαιών χρυσοθήρων. Ο συνταξιούχος οδοντίατρος με τα 4 παιδιά από τον πρώτο του γάμο, συνάντησε την «Ελληνίδα πριγκίπισσα», που κι εκείνη είχε δυο παιδιά από τον προηγούμενό της γάμο, κι έκτοτε δεν την αφήνει από τα μάτια του. Οντας και ο ίδιος απόγονος Πολωνών μεταναστών, δεν απαρνήθηκε το ταξίδι στην Ευρώπη για να βοηθήσει την αγαπημένη του να εντοπίσει τα ίχνη της αδερφής της. «Στο Φαίρμπανκς κάνει πολύ κρύο, εδώ είναι Οκτώβριος και είναι καλοκαίρι» μας είπε, χαμογελώντας, ο κ. Σουλκόσκι, ο οποίος αγάπησε τη χώρα μας μέσα από τη γυναίκα του.
Την προσπάθεια του ζευγαριού βοηθούν εδώ στην Ελλάδα και οι συγγενείς τους, με την ξαδέρφη της Γιάννας Λάππα, Ελενα Κουτσοπούλου, να δίνει το «παρών» στη χθεσινή αναζήτηση στο Δημοτικό Βρεφοκομείο. Και η ίδια δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή της με την απίστευτη ιστορία αναζήτησης, δηλώνοντας τον θαυμασμό της για τα τεράστια ψυχικά αποθέματα και τη δύναμης της -καθηγήτριας φλάουτου πίσω στις ΗΠΑ- Γιάννας Λάππα.
Το ζευγάρι «πετάει» σήμερα για την Αμερική, με το ταξίδι πίσω στον χρόνο και την έρευνα για τον χαμένο κρίκο της αλυσίδας να συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Ποιος ξέρει; Ισως η χαμένη αδελφή της Γιάννας Λάππα, 71 ετών σήμερα, διαβάσει αυτές τις γραμμές και αναζητήσει και η ίδια την αλήθεια. Η οποία βρίσκεται στα μέρη μας. Εδώ, άλλωστε, ξεκίνησαν όλα…
Κάθε παιδί φέρνει το μήνυμα ότι ο Θεός δεν έχει αποθαρρυνθεί ακόμα από τον άνθρωπο. Ο οποίος παραμένει, όμως, το μεγαλύτερο «θηρίο» της Δημιουργίας.
Αυτά τα λόγια του βραβευμένου με Νόμπελ Ινδού λογοτέχνη Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, μας έφερε στο μυαλό η απίστευτη ιστορία της Γιάννας Λάππα, την οποία συναντήσαμε χθες στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Πάτρας και διαπιστώσαμε από κοντά την αγωνιώδη προσπάθειά της για να εντοπίσει τη χαμένη αδερφή της. Μια ιστορία που, όπως οι αρχαίες τραγωδίες, επαναλήφθηκε εις διπλούν στην οικογένειά της γιατί και η ίδια η γεννημένη τον Νοέμβριο του 1955 γυναίκα, βίωσε το δράμα της μεταπολεμικής Ελλάδας, όταν οι μανάδες παρέδιδαν τα παιδιά τους σε ορφανοτροφεία είτε επειδή αυτά ήταν εκτός γάμου και η συντηρητική κοινωνία της εποχής δεν συγχωρούσε τέτοια ατοπήματα είτε για να τα γλυτώσουν από την πείνα και τη φτώχεια.
«Νιώθω Ελληνίδα! Είμαι Ελληνίδα!» μας είπε χωρίς δεύτερη σκέψη η Γιάννα Λάππα, η οποία μεγάλωσε ως «Ιόνι Φίσερ» στη μακρινή Αλάσκα των ΗΠΑ από τους θετούς γονείς της, οι οποίοι την υιοθέτησαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ο θετός της πατέρας, ο οποίος πέθανε μόλις την περασμένη εβδομάδα σε βαθύ γήρας, ήταν ο τελευταίος εν ζωή δημιουργός του συντάγματος της Αλάσκα, ένας σημαντικός άνθρωπος στην περιοχή του, γιατρός, γερουσιαστής, με σπουδές στα μεγάλα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Την αγάπη, όμως, που γνώρισε στην Ελλάδα η Γιάννα Λάππα δεν την ανταλλάσσει ούτε με όλα τα πλούτη του κόσμου.
Οταν άρχισε, μάλιστα, να μας μιλάει για το παρελθόν, ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας της, ήταν σαν να βλέπουμε μια κινηματογραφική ταινία με χαμένους ήρωες, με την ξενιτειά και με την αγάπη για την πατρίδα, κάτι μεταξύ της «Ελένης» του Νίκου Γκατζογιάννη και των «Νυφών» του Παντελή Βούλγαρη.
«Η μητέρα μου γνώρισε τον πατέρα μου σε πολύ μικρή ηλικία, ήταν ανήλικη ακόμη, μόλις 15 ετών. Τον ερωτεύτηκε και πίστευε ότι θα παντρευτούν, όμως, αυτός δεν ήθελε τελικά. Στην κοινωνία εκείνης της εποχής δεν χωρούσε ένα παιδί εκτός γάμου. Οταν γεννήθηκα, την έδιωξαν από το σπίτι και κυκλοφορούσε στους δρόμους, προσπαθώντας να δει τι θα κάνει. Τελικά βρέθηκε στο Βρεφοκομείο στην Ανω Πόλη και με παρέδωσε στην καλύτερη φίλη της, η οποία ήταν νοσοκόμα εκεί. Τότε ήμουν βρέφος 8 ημερών και πολλά χρόνια αργότερα έμαθα ότι στις 9 ημέρες με βάπτισαν στη διπλανή εκκλησία (σ.σ. Παντοκράτορας), δίνοντάς μου το όνομα της φίλης της μητέρας μου».
Η αφήγηση της Γιάννας Λάππα συνεχίζεται εξίσου συγκλονιστική: «Η μάνα μου δεν ήθελε να μείνω στο Βρεφοκομείο περισσότερο κι έψαχνε ένα ασφαλές σπίτι για μένα. Στην αρχή με είχαν δώσει σε μια κυρία και η μάνα μου με επισκεπτόταν κάθε εβδομάδα, όμως στη συνέχεια, σε ηλικία 8 μηνών, με έδωσαν στους Αμερικανούς θετούς γονείς μου».
Σε εκείνο το σημείο η Γιάννα Λάππα βούρκωσε. Ενδεχομένως να μην έζησε χαρούμενα χρόνια στις ΗΠΑ, ίσως όμως να έφταιγε και το ότι η Ελλάδα τράβαγε πάντα σαν μαγνήτης την καρδιά και το μυαλό της. «Εδώ στην Ελλάδα νιώθω μόνο αγάπη» μας αποκάλυψε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Νιώθω καθημερινά τη σύνδεση με την πατρίδα μου. Γνώρισα τα ξαδέρφια μου, που δεν ήξερα ότι είχα. Τώρα νιώθω ότι έχω μια οικογένεια. Τώρα νιώθω μεγαλύτερη αγάπη από ό,τι σε όλη την παιδικότητα μου».
Πώς έμαθε, όμως, τις ρίζες της; Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη της 10ετίας του ‘80, αναζητώντας την πραγματική της μητέρα. Με τη βοήθεια του Βρεφοκομείου και μετά από σχετική έρευνα, τη συνάντησε στο σπίτι όπου εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Μαρία Λάππα ήταν το όνομά της. Και κάπως έτσι το επώνυμο Φίσερ πέρασε στο παρελθόν. Η συγκίνηση φυσικά ήταν απερίγραπτη. Μια εικόνα αγάπης και μετάνοιας. Και ξανά αγάπης. Απόλυτης αγάπης.
«”Τι είδους παιδί ήμουνα;”, ρώτησα τη μάνα μου. ”Χαρούμενο” ήταν η απάντησή της».
Η αναζήτηση του παρελθόντος συνεχίστηκε στις αρχές της 10ετίας του 2000, όταν η Γιάννα Λάππα συνάντησε και τον πατέρα της λίγο πριν εκείνος φύγει από τη ζωή. Και κάπως έτσι συνδέθηκε με όλο της το γενεαλογικό της δέντρο στην πατρώα γη.
Η μοίρα, όμως, θέλει την αναζήτηση να συνεχίζεται. Γιατί η ηρωίδα της ιστορίας μας έχει, όπως της αποκάλυψε η μητέρα της, και μια χαμένη αδελφή. Η οποία είναι λίγο μεγαλύτερη ηλικιακά, γεννημένη, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, στις 23 Δεκέμβριου 1952. Και το δεύτερο χαμένο κορίτσι της οικογένειας υιοθετήθηκε από θετούς γονείς στις ΗΠΑ. Οι οποίοι, όμως, όπως μας ενημέρωσε η Γιάννα Λάππα, δεν ήθελαν το ορφανοτροφείο να δώσει περισσότερες πληροφορίες. «Κατανοούμε απόλυτα τους νόμους περί ιδιωτικότητας και απορρήτου, οι ίδιοι νόμοι ισχύουν, άλλωστε, και στις ΗΠΑ, όμως αναζητούμε τρόπους με βάση πάντα τον νόμο, για να ξεπεραστούν τα προβλήματα» δήλωσε η Γιάννα Λάππα και πρόσθεσε με νόημα: Κάπου εκεί έξω βρίσκεται η αδελφή μου. Εύχομαι και ελπίζω μια ημέρα να συναντηθούμε και να την πάρω στην αγκαλιά μου».
Σύντροφος σε αυτό το ταξίδι αναζήτησης της Γιάννας Λάππα είναι ο επί σειρά ετών σύζυγός της, Ντέιβιντ Σουλκόσκι, ένας άνθρωπος που την κοιτάει πάντα βαθιά στα μάτια με απίστευτη αγάπη και θαυμασμό. Είναι ο φύλακας-άγγελός της εκεί στο μακρινό Φαίρμπανκς της Αλάσκας, την παγωμένη Πανεπιστημιούπολη των παλαιών χρυσοθήρων. Ο συνταξιούχος οδοντίατρος με τα 4 παιδιά από τον πρώτο του γάμο, συνάντησε την «Ελληνίδα πριγκίπισσα», που κι εκείνη είχε δυο παιδιά από τον προηγούμενό της γάμο, κι έκτοτε δεν την αφήνει από τα μάτια του. Οντας και ο ίδιος απόγονος Πολωνών μεταναστών, δεν απαρνήθηκε το ταξίδι στην Ευρώπη για να βοηθήσει την αγαπημένη του να εντοπίσει τα ίχνη της αδερφής της. «Στο Φαίρμπανκς κάνει πολύ κρύο, εδώ είναι Οκτώβριος και είναι καλοκαίρι» μας είπε, χαμογελώντας, ο κ. Σουλκόσκι, ο οποίος αγάπησε τη χώρα μας μέσα από τη γυναίκα του.
Την προσπάθεια του ζευγαριού βοηθούν εδώ στην Ελλάδα και οι συγγενείς τους, με την ξαδέρφη της Γιάννας Λάππα, Ελενα Κουτσοπούλου, να δίνει το «παρών» στη χθεσινή αναζήτηση στο Δημοτικό Βρεφοκομείο. Και η ίδια δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή της με την απίστευτη ιστορία αναζήτησης, δηλώνοντας τον θαυμασμό της για τα τεράστια ψυχικά αποθέματα και τη δύναμης της -καθηγήτριας φλάουτου πίσω στις ΗΠΑ- Γιάννας Λάππα.
Το ζευγάρι «πετάει» σήμερα για την Αμερική, με το ταξίδι πίσω στον χρόνο και την έρευνα για τον χαμένο κρίκο της αλυσίδας να συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Ποιος ξέρει; Ισως η χαμένη αδελφή της Γιάννας Λάππα, 71 ετών σήμερα, διαβάσει αυτές τις γραμμές και αναζητήσει και η ίδια την αλήθεια. Η οποία βρίσκεται στα μέρη μας. Εδώ, άλλωστε, ξεκίνησαν όλα…
Πηγή: pelop.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο