Αλήθεια μεγάλη και πικρή, που διαπιστώνεις χωρίς δύσκολη προσπάθεια… Φτώχεια και ερημιά, γηρατειά και εγκατάλειψη, εκκλησίες κλειστές καθώς και σχολεία, κλειστά όμορφα παραδοσιακά σπίτια, χωράφια χέρσα. Ακόμα, πληγωμένες ελπίδες, γκρίζα και φτωχά όνειρα στα μάτια των λίγων μέχρι ελάχιστων νέων, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την άσχημη εικόνα που κουβαλά πάνω της το καυτό ρώτημα: Που πάμε; Χωρίς αμφιβολία, στον πηγαιμό που δεν έχει γυρισμό.
Σήμερα ο τοπικός πληθυσμός στις ορεινές περιοχές από πλευράς γήρανσης, βρίσκεται σε ψηλά επίπεδα, αφού τα δυνατά χέρια έφυγαν και φεύγουν για τα αστικά κέντρα, για καλύτερη τύχη, ενώ τα αγροτικά νοικοκυριά λιγοστεύουν επικίνδυνα. Υπάρχουν χωριά με 15, 20 και 30 μόνιμους κατοίκους… Σε άλλα χωριά, οι λιγοστοί αγρότες και κτηνοτρόφοι, δεν βρίσκουν σύζυγο, γεγονός που συμβάλει αποτελεσματικά στη συρρίκνωση του πληθυσμού. Αλλά και οι νέοι των ορεινών περιοχών μας βρίσκονται σε κακή κατάσταση, αφού δεν έχουν μόνιμη εργασία, δεν έχουν τρόπους διαφυγής και εναλλακτικές λύσεις, δεν έχουν τρόπους επιλογής και ευκαιρίες διασκέδασης.
Με πόνο ψυχής, κρούω τον κώδωνα του κινδύνου και καλώ το επίσημο κράτος και την τοπική αυτοδιοίκηση, να επιληφθούν του θέματος, που δυστυχώς έγινε πρόβλημα.
Είναι καιρός, επιτακτική κοινωνική ανάγκη, το κράτος να δώσει μεγαλύτερη στοργή στα γηρατειά και να αναγνωρίσει το δικαίωμα στους νέους των χωριών μας που θέλουν να ζήσουν το όνειρο της οικογένειας, της καλύτερης ζωής. Πρέπει να δώσει ευκαιρίες στις νέες γυναίκες να μείνουν στα χωριά και στους νέους την ελπίδα να χαρούν το γάμο, το βάπτισμα του μικρού παιδιού, μια ώρα ανεμελιάς και διασκέδασης, έστω και στερημένης.
Πρέπει να δώσει ανάσα ζωής στα ορεινά χωριά μας, που είναι άχαρη, γεμάτη στερήσεις και χωρίς διεξόδους.
Τα χωριά μας ερημώνουν και δεν υπάρχουν, δυστυχώς, αγωνιστές και ήρωες να παλέψουν παρά μόνο απόμαχοι της σκληρής ζωής και νέοι φοβισμένοι, που κοιμούνται με το άγχος της αβεβαιότητας, της ξεθωριασμένης ελπίδας και του γκρίζου ονείρου.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που δεν συμφωνεί και δεν συμμερίζεται τις επισημάνσεις και τις διαπιστώσεις που περιγράφετε!.. Ξέρετε οι καναπέδες μας είναι πολύ μαλακοι, τα κινητά μας πολύ ελκυστικά, η τηλεόραση πολύ νανουριστικη από το παραμύθιασμα που τρώμε, οπότε μας είναι δύσκολο να ξεσηκωθουμε κάποια στιγμή και όποιον πάρει ο διάβολος! Γιατί μόνο αυτό πρέπει να γίνει αφού δεν ιδρώνει το αφτί των εκάστοτε κυβερνόντων.... Η εικόνα της υπαίθρου δυστυχώς είναι μη αναστρέψιμη και μόνο με πολύ ριζοσπαστικα μετά μπορεί ίσως κάτι να γίνει! Τα σέβη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την στιγμή πού δεν παράγει ο τόπος μας π.χ καπνό δύσκολο αλλά κερδοφόρο επάγγελμα δεν έχει ζωή πλέον το ορεινό Ξηρόμερο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνεις (γνωστές) επισημάνσεις πρόταση έχεις? πως να κάνουν οικογένεια κ να ζήσουν αξιοπρεπώς ??
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα φύγουν και οι ιχθυοκαλλιέργειες για να κάνουν μπάνιο οι τουρίστες του καλοκαιριού
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού τα παιδιά του χωριού απο την ώρα που γεννιούνται σκέφτονται το πως να φύγουν για την πόλη για μιά καλύτερη ζωή. το 80% ζούνε απο τις συντάξεις και την βοήθεια των γονιών τους απο το χωριό που άφησαν . Ολόκληρες χερσαίες εκτάσεις ποτιστικών χωραφιών μένουν και τα κυριεύουν τα καλάμια και τα χορτάρια. Σνομπάρουν τις αγροτικές δουλειές , την κτηνοτροφία, την αλιεία κ.α. γιατί είναι δουλειές που δεν είναι καθαρές και μυρίζουν. ενώ πολλοί από αυτούς έχουν ντενεκέ τυρί από τον γέρο πατέρα τους στην Αθήνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ πώς οι νέοι άνθρωποι δεν σκέφτονται καθόλου τα χωριά και πιστέψετέ με Δεν φταίει το κράτος, ο Δήμος, η Πολιτεία, αλλά ο καθένας από εμάς ξεχωριστά. Η νοοτροπία του δήθεν και να πάμε παρά πέρα για καλύτερη ζωή είναι παραμύθια. Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που κάθισαν στο χωριό τους, δουλεύουν και ζουν εκεί δημιουργώντας οικογένειες , αξίζουν πολλά μπράβο και επαίνους, όσο για τους ξενιτεμένους τους θεωρώ ξένους.
Επίσης, τα κορίτσια των χωριών είναι χειρότερα απο τα αγόρια στο να φύγουν λες και ζούσαν όχι σε χωριά αλλά στο αλκατράζ. αυτή η μανία φυγής την οποία μετά από χρόνια πολλές μετανιώνουν.
και τέλος νευριάζω με αυτούς που επιτρέψτε μου να πω, θέλουν να έχουν γνώμη και έλεγχο μέσα στο χωριό που είναι το 90% των φυγάδων του αλκαρτάζ (δλδ χωριού). Δεν δικαιούσθε ακόμα και αν έχετε δίκαιο να έχετε γνώμη , άποψη για το χωριό το οποίο εγκαταλείψατε και με την εγκατάλειψη σας έκλεισαν , Σχολεία, Δημαρχεία, Τράπεζες, ταχυδρομεία, υπηρεσίες, καταστήματα. και τώρα οι υπόλοιποι υποφέρουν γιατί επιλέξανε να κρατήσουν το σπίτι τους και το χωριό τους.
καλά να περνάτε όλοι σας αλλά ακόμα καλύτερα οι εραστές των χωριών μας !
100000 ΖΗΤΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ!!!!!!
Πρόταση κ. κα. 11:56 Υπάρχει ΜΙΑ. Μάθε το παιδί σου αλλιώς... Αλλαγή Νοοτροπίας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάθε το παιδί σου να σκέφτεται και όχι να είναι με ένα τάμπλετ, να παλεύει στη ζωή και όχι να περιμένει όλα έτοιμα. Μάθε στο παιδί σου να αγαπάει το σύνολο και όχι το εγώ του.
Γενικά λέω να μάθουμε να είμαστε αλλιώς , δεν κάνω επίθεση αλλά θυσιάσαμε τη ζωή μας στο χωριό μας και κάναμε οικογένειες καλές γι αυτό τα λέω.