Λευκές ελιές : H σπάνια ποικιλία ελιάς που λάτρευαν οι αρχαίοι Έλληνες

 

     Πρόκειται για την ποικιλία Leucocarpa, που ονομάζεται επίσης Leucolea. Μπορεί να υπάρχουν διάφορα είδη ελιάς, άλλες με πράσινο και άλλες με πιο καφέ ή μαύρο χρώμα, ωστόσο υπάρχει και ένα είδος αρκετά σπάνιο που έχει μάλιστα καταγωγή και από τα αρχαία χρόνια… η λευκή ελιά.

Πρόκειται για την ποικιλία Leucocarpa, που ονομάζεται επίσης Leucolea, η οποία χαρακτηρίζεται από μικρά φρούτα τα οποία, κατά την ωρίμαση, παίρνουν ένα λευκό χρώμα ελεφαντόδοντου.

 Διαβάστε περισσότερα »

«Κυρίως διαδεδομένη στις περιοχές της νότιας Ιταλίας, με ισχυρή παρουσία στην Καλαβρία, πιθανότατα εισήχθη κατά τον αποικισμό της Magna Graecia ( Μεγάλη Ελλάδα ή Μεγάλη Ελλάς, Magna Graecia στα λατινικά, Magna Grecia στα ιταλικά, ήταν η επικράτεια των διαφόρων αρχαίων Ελληνικών αποικιών στην Σικελία και νότια Ιταλία)»,ανέφερε ο Innocenzo Muzzalupo, ερευνητής στο Συμβούλιο Αγροτικής Έρευνας και Οικονομίας, Ερευνητικό Κέντρο για την Ελιά, τα εσπεριδοειδή και τα δένδρα (CREA-OFA), δήλωσε στους Olive Oil Times.



Η λευκή ελιά συμβολίζει λόγω του χρώματός της την αγνότητα

«Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που παράγεται από αυτή την ποικιλία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με όλα τα άλλα όσον αφορά τη σύνθεση των λιπαρών οξέων, των γεύσεων και των αρωμάτων που είναι χαρακτηριστικό ενός ελαφρού φρουτώδους προϊόντος», διευκρίνισε.

«Ένας μικρός αριθμός παραγωγών το χρησιμοποιούν σε μείγματα με άλλες κυρίαρχες ποικιλίες, αλλά λόγω του λευκού χρώματος των φρούτων, το οποίο στη δυτική κουλτούρα συμβολίζει την αγνότητα, κατέληξε να χρησιμοποιείται κυρίως για θρησκευτικούς σκοπούς».

Μάλιστα η συγκεκριμένη ποικιλία προορίζεται για τα μυστήρια και άλλες καθολικές ιεροτελεστίες.

 

Οι ελιές Leucocarpa (Gino Vulcano)

Οι αγρότες  που έχουν την τύχη να έχουν αυτά τα δέντρα, τα φροντίζουν καλά όλο το χρόνο και ειδικότερα την περίοδο της ωρίμανσης.
Τι περιλαμβάνει η ωρίμανση της ελιάς

«Η ωρίμανση της ελιάς περιλαμβάνει δύο φάσεις: πρώτον, το πέρασμα και τη σύνθεση της χλωροφύλλης που προκαλεί πράσινο φρούτο και στη συνέχεια την αποικοδόμηση της χλωροφύλλης όταν η ελιά χάνει το χρώμα της», εξηγεί ο ερευνητής μας. «Ταυτόχρονα, γενικά, στις ελιές, όπως και στα περισσότερα φρούτα, η σύνθεση των ανθοκυανινών και άλλων φλαβονοειδών ενεργοποιείται και αυτό προκαλεί το γαλαζωπό ή μαύρο χρώμα τους.»

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ορισμένες ποικιλίες, κατά το πρώτο μέρος της ωρίμανσης, παίρνουν μια πολύ ανοιχτή σκιά πράσινου που είναι σχεδόν λευκό. Για παράδειγμα, η Biancolilla, το όνομα της οποίας υπενθυμίζει το λευκό χρώμα (Bianco στα ιταλικά), ονομάζεται ελαφρώς Leucocarpa σε ορισμένες περιοχές, επειδή μετά την αποικοδόμηση χλωροφύλλης, τα φρούτα παραμένουν ανοιχτά ακόμα και είκοσι μέρες μέχρι να ενεργοποιηθούν οι pigdos.

 

Τι διαπίστωσαν οι ερευνητές

«Στην ποικιλία Leucocarpa, η ενεργοποίηση φλαβονοειδών και ανθοκυανίνης δεν εμφανίζεται καθόλου», εξήγησε ο Muzzalupo. «Αυτή είναι η μόνη ποικιλία που παραμένει άσπρη σε οποιοδήποτε στάδιο της ωρίμανσης και εάν αφήσουμε τα φρούτα στα δέντρα μέχρι αργά το χειμώνα, θα τα βρούμε λευκά, που τείνουν να καταστούν κιτρινωπά λόγω της οξείδωσης των λιπιδίων. Στη μελέτη μας προσπαθήσαμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό. »

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μεταγραφή συγκεκριμένων γονιδίων παρεμποδίζεται στο επίπεδο ορισμένων ενζύμων από μια διαδικασία ρύθμισης. τότε, ανακάλυψαν ποιοι κανονιστικοί μηχανισμοί συμβαίνουν, μέσω ειδικών microRNAs. Αυτό το τελευταίο εύρημα οδήγησε στη δημοσίευση της έρευνας.

 

«Ο χαρακτηρισμός των μεταγραφών από τις βιοσυνθετικές οδούς φλαβονοειδών και ανθοκυανίνης και η ανάλυση του επιπέδου έκφρασης τους σε ελαιόδεντρα είναι ένας σημαντικός στόχος όχι μόνο να κατανοήσουμε το γεγονός των φρούτων, αλλά και να αυξήσουμε τη γνώση αυτών των αντιοξειδωτικών μορίων, τα οποία είναι σημαντικά για την ανθρώπινη υγεία », σημείωσε ο Muzzalupo.

 in.gr