Βρισκόμαστε στην εκπνοή του Ιούλη..! Κατά τα ειωθότα, τα περασμένα χρόνια-πριν τη μνημονιακή ισοπέδωση-, οι περισσότεροι και κυρίως οι νεότερες ηλικίες ή θα είχαμε φύγει για διακοπές ή θα ‘τοιμάζαμε τα μπαγκάζια μας, για μαγευτικούς προορισμούς, προς τέρψη των αισθήσεών μας και της καρδιάςμας!
Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος*
Αναφερόμαστε πάντα στις λαϊκές διακοπές κι όχι στις διακοπές εκείνων των λίγων, που δεν έχουν πληγεί απ’ τα μνημόνια ή και που ίσως έχουν αυξήσει τα πλούτη τους! Αυτοί αποτελούν τους μόνιμους καβαλάρηδες της αδικίας, που θεωρούν τις διακοπές αποκλειστικό-ταξικό τους προνόμιο!
Η εικόνα για τους πολλούς έχει αλλάξει άρδην!
α. Κάποιοι δεν το κουνάνε ρούπι, ότι και τα ναύλα είναι κονδύλι απαγορευτικό για το οικογενειακό ή ατομικό βαλάντιο.
β. Κάποιοι επιλέγουν αποκλειστικά τα χωριά, αν υπάρχει σπίτι, ή στέλνουν μόνο τα παιδιά, γλυτώνοντας τη διατροφή τους, με σχετική επιβάρυνση των παππούδων με τις κουτσουρεμένες συντάξεις.
γ. Κάποιοι περιόρισαν τις διακοπές τους από τρεις ή τέσσερες εβδομάδες τα περασμένα χρόνια σε μόλις μία ή σε δυο Σαββατοκύριακα!
δ. Κάποιοι περιμένουν τα παιδιά τους, που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό ως οικονομικοί μετανάστες – το επιστημονικό προλεταριάτο της Ελλάδας- και έτσι να κανονίσουν μαζί τους κάποιες μικρές διακοπές ή φεύγουν οι ίδιοι στις χώρες που εργάζονται τα παιδιά τους για να τα δουν (πεντακόσιες χιλιάδες οικογένειες)...........
Διακοπές και ξενιτειά! Τι είναι άραγε προτιμότερο; Ποια ζυγαριά μπορεί να δώσει το σωστό ζύγι; Σε κάθε οικογενειακή συζήτηση, για το τι πρέπει να πράξουν τα παιδιά μόλις πάρουν πτυχίο, το δίλημμα μένει μετέωρο, Ελλάδα ή εξωτερικό; Ποιος πόνος είναι προτιμότερος, ο πόνος στην Ελλάδα ή ο πόνος για την Ελλάδα, μακριά απ’ την Ελλάδα;
Και μένουν να υποφέρουν οι εδώ, με τη λαχτάρα τους για τους ξενιτεμένους κι οι ξενιτεμένοι για τους εδώ κι ο νόστος τους να φουντώνει! Κι αναβιώνουν το δημοτικό τραγούδι «Την ξενιτειά, την ορφανιά την πίκρα, την αγάπη, τα τέσσερα τα ζύγιασαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα.»
Κατάφεραν πάλι οι κυβερνήτες, με τις παρέες τους,να ξανακάνουν την Ελλάδα Ψωροκώσταινα*!
Θα πεις, εύκολο είναι να κατηγορείς τους άλλους, να κατηγορείς αυτούς που κυβέρνησαν, μα τι πρέπει να γίνει;
Ας μην κρυβόμαστε, τα μνημόνια ξέρουμε ποιοι τα έφεραν και ποιοι τα εφάρμοσαν και τα εφαρμόζουν, όπως πολύ καλά ξέρουμε και ποιοι προηγήθηκαν και τα προετοίμασαν, εκθέτοντας μια χώρα κι ένα λαό στα τοκογλυφικά γεράκια, διαλύοντας την οικονομία και την κοινωνική συνοχή! Τα έχουμε ξαναπεί, δε θα επιμείνουμε σ’ αυτό!
Μια σκέψη-σχόλιο μόνο για τη δικαιολογία που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες και οι λοιποί του μνημονιακού ευρωλαγνικού συστήματος. Μας λένε, η Ελλάδα είναι χώρα μικρή κι αδύναμη και δε μπορεί μόνη της να καταφέρει, χωρίς την αγκαλιά των ισχυρών, της Ευρωζώνης δηλαδή και της ΕΕ. Θυμίζουμε σε όλους ότι, οι κυβερνητικές δυνάμεις, διαχρονικά στην Ελλάδα, μόλις αναλάμβαναν ή καταλάμβαναν την εξουσία, ξεχνούσαν πως υπάρχει ιμπεριαλισμός και τον καθιστούσαν απαγορευμένη λέξη σε όσους τον θυμούνταν και τον χρησιμοποιούσαν στον πολιτικό τους λόγο. Όμως κι αν δεν (θέλουμε να) βλέπουμε την πραγματικότητα, η πραγματικότητα δεν παύει να υπάρχει, βοά!
Άραγε όταν κάποτε υπήρξαν πιο αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης (πριν το ευρώ), ήταν καλός ο ιμπεριαλισμός, ήταν καλύτερες οι κυβερνήσεις ή δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς κάτω απ’ την πίεση των λαών και του «ψυχρού πολέμου»; Γιατί δε μιλούν;
Ο ιμπεριαλισμός ( αυτά τα μαύρα ξένα δηλαδή), υπήρχε απ’ τα ιστορικά βάθη και εξακολουθεί και θα εξακολουθεί (για πολύ ακόμα) να υπάρχει. Η μεγάλη πολιτική και αντιπατριωτική απατεωνιά είναι, πως όταν τους βολεύει (ο ιμπεριαλισμός) τον κρύβουν κι όταν δεν τους βολεύει, τον χρησιμοποιούν ως δικαιολογία του αναγκαίου κακού! Όλοι ξέρουμε ή βάσιμα φανταζόμαστε ότι οι συνομιλίες των Ελλήνων κυβερνητών με τους εκπροσώπους του Ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ, ΕΕ, ΕΚΤ, Γερμανία) γίνονται κρυφά και στο σβέρκο του Ελληνικού λαού!
Ο ιμπεριαλισμός, είναι πασίγνωστο αυτό, θα παραμένει ο λύκος που θα αλλάζει μόνο την τρίχα και ποτέ τη γνώση. Το ίδιο θα ισχύει πάντα και για τους υποτακτικούς κυβερνώντες!
Αν δεν υπάρξει ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, μέσα από κάθε είδους δημοκρατική συλλογικότητα, στην κατεύθυνση απελευθέρωσης της χώρας μας, κοινωνικής δικαιοσύνης και φιλολαϊκής οικονομικής πολιτικής, έξω απ’ την ευρωζωνική φυλακή, όχι διακοπές δεν θα ξαναδούμε, αλλά θα μας πετάξουν κι απ’ τα σπίτια μας! Κάποιοι απλώς θα υπηρετούν ως σερβιτόροι, αντί πινακίου φακής, τις διακοπές των ξένων τουριστών, στα μαγευτικά νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου, του Κρητικού και του Λυβικού Πελάγους και στην υπόλοιπη δαντελωτή Ελλάδα!
Δεν ξέρω πόσοι συμπολίτες περιμένουν το Σεπτέμβρη για να ενεργοποιηθούν ή να ξαναενεργοποιηθούν. Ας έχουν υπόψη τους όμως ότι, το κυβερνητικό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την ανοχή της ΝΔ και του υπόλοιπου μνημονιακού μπλοκ και των ναζί της Χ.Α., περνάει και θα περάσει ένα σωρό ελεεινές νομοθετικές τροπολογίες, εξυπηρετώντας συμφέροντα αντίθετα με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας!
Για όσους πάνε διακοπές, καλές διακοπές! Για τους υπόλοιπους καλές υπομονές!
*Ως Ψωροκώσταινα αναφέρεται με το παρατσούκλι της Πανωραίας Χατζηκώστα ή Χατζηκώσταινας, καταγόμενης από αρχοντική οικογένεια των Κυδωνιών (Αϊβαλί). Κατέφυγε στο Ναύπλιο, μετά την καταστροφή του Αϊβαλιού από τον τουρκικό στρατό (όπου έχασε και τα πέντε της παιδιά) , που μπήκε στην πόλη στις 2 Ιουνίου 1821 για να εκδικηθεί την πυρπόληση τουρκικού δίκροτου στις 27 Μαΐου στην Ερεσό.
Η "Ψωροκώσταινα" καταγράφηκε στην ιστορική μνήμη, όταν, σύμφωνα με αναφορές της εποχής, προσέφερε τα ελάχιστα υπάρχοντά της στον έρανο που έλαβε χώρα στο Ναύπλιο για την ενίσχυση των πολιορκημένων του Μεσολογγίου, το 1826. Είπε δηλώσει, «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».
Εκτοτε χρησιμοποιείται η έκφραση, "θα τα πληρώσει η Ψωροκώσταινα" με την έννοια ότι θα επιβαρυνθεί -αναιτίως- από το υστέρημά του ο ελληνικός λαός για υποχρεώσεις που προέρχονται από πράξεις και παραλείψεις των κυβερνώντων.
*Ο Γιώργος Παληγεώργος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο