Η βράβευση του παλαίμαχου τερματοφύλακα ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΟΝΗ απο τον ΗΡΑΚΛΗ ΑΣΤΑΚΟΥ

        Ο Φωτορεπόρτερ Χρήστος Μπόνης στη κοπή βασιλόπιτας του Ηρακλή Αστακού βραβεύτηκε από την Διοίκηση της ομάδας για την προσφορά του στον σύλλογο.

     Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας που υπερασπίστηκε την εστία της ομάδας του Αστακού σε δύσκολα χρόνια, δήλωσε μετά την βράβευσή του για να θυμηθούν οι πιο παλιοί και να γνωρίσουν οι νεότεροι σχετικά με την ιστορία της ομάδας:

  "Πριν λίγες ημέρες μου τηλεφώνησαν από τον Αστακό και συγκεκριμένα από την ομάδα του ΗΡΑΚΛΗ ΑΣΤΑΚΟΥ και με ενημέρωσαν ότι στην αποκριάτικη χοροεσπερίδα που θα πραγματοποιήσουν θα τιμήσουν μερικούς ποδοσφαιριστές (σε πρώτη δόση) που πρόσφεραν στην ομάδα κατά την χρονική περίοδο που συμμετείχε στο πρωτάθλημα Αιτωλοακαρνανίας, δηλ από την περίοδο 1975 και ενθεν (διότι η ομάδα χωρίς καταστατικό υπήρχε χρόνια αλλά η συγκρότηση της γίνονταν μόνο καλοκαίρια και έπαιζε φιλικούς αγώνες με άλλες ομάδες του Νομού) και στους επιλεγέντες για βράβευση βρισκόμουν και εγώ.

       Δεν χρειάζεται να αναφέρω την μεγάλη έκπληξη που αισθάνθηκα,  όχι μόνο για την τιμητική πράξη βράβευση στο πρόσωπο μου, αλλά και την καθεαυτού πρωτοβουλία  της διοίκησης.........

     

       Σε ελάχιστα λεπτά  όμως την έκπληξη μου διαδέχτηκε η ΜΕΓΑΛΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ για την πρωτοβουλία της, αντιλαμβανόμενος ότι οι νέες ιδέες αλλά και η διαφορετική κουλτούρα που διέπει το σημερινό Δ.Σ απέχει μεγάλες αποστάσεις από τις ιδέες των προηγούμενων (τελευταίων) συμβουλίων και αυτό διότι αφ ενός μεν οι νέοι διοικούντες έχουν πλούσιες εμπειρίες από την προσωπική και επαγγελματική τους απασχόληση αλλά διότι ένας αριθμός μελών προέρχονται από τα  σπλάχνα της ποδοσφαιρικής ομάδας (όπως π.χ. ο Πρόεδρος Αποστόλης Ντίνος,  ο Γραμματέας Κώστας Μπαμπούρης, ο έφορος Θανάσης Κουντούρης), και ο αντιπρόεδρος Κώστας Δημόπουλος εξαίρετος επαγγελματίας αλλά και διάδοχος του πάτερα του Μπακη Δημόπουλου που διατέλεσε επί 3 περίπου χρόνια στην ίδρυση του (αναφέρομαι πάντα χρονικά από το 1975 και μετά) Πρόεδρος του ΗΡΑΚΛΗ. 

    Παράλληλα δε η σύνθεση του συμπληρώνετε από ένα αγαπητό και ικανό επαγγελματία του Αστακού τον Αποστόλη Καλατζή όπως επίσης και από τον γεμάτο ζωντάνια και εκρηκτικότητα Πρόεδρο της δημοτικής Κοινότητας Αστακού Νίκο Καλλισώρα.

        Χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω και τις αξίες και αρετές των υπολοίπων μελών, απόδειξη δε ότι όλοι μαζί κατάφεραν και ανέβασαν μια κατηγορία πιο πάνω την ομάδα. Διότι η ομόνοια, η αλληλεγγύη, η αγάπη, και αλληλοεκτίμηση όλων ήταν στοιχεία επιτυχιών που χωρίς αυτά τα συστατικά, επιτυχία δεν υπήρχε.

       Η επιλογή λοιπόν κάποιων ποδοσφαιριστών εκείνης της περιόδου έγινε με συγκεκριμένα κριτήρια που εκτίμησε η διοίκηση. Θεωρώ όμως δεδόμενο ότι αρχής γινομένης απο την χθεσινή εκδήλωση θα ακολουθήσουν ανάλογες τέτοιες βραβεύσεις κάθε φορά που θα πραγματοποιείτε μια εκδήλωση του ΗΡΑΚΛΗ (η οποία δεν είναι απαραίτητο να γίνετε μόνο μια κάθε αποκριά).

        Διοτι το επίτευγμα εκείνης της περίπου επταετίας (από το 1976-77 έως το 1983 -84) δεν το είχαν μόνο οι χθεσινοί βραβευθέντες αλλά και οι 19, 20 περίπου αθλητές που είχαμε φτιάξει αυτή την ομάδα πρότυπο - μια ομάδα μοντέλο που σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα δώσαμε μια άλλη αίσθηση στο ποδοσφαιρικό στερέωμα της Αιτωλοακαρνανίας, ένα πρωτάθλημα κατά κάποιο τρόπο κατεστημένο από τέσσερις πέντε ομάδες που κάθε νέα ποδοσφαιρική περίοδο πρωταγωνιστούσαν οι συγκεκριμένες. 

       Έτσι «χώθηκε» ο ΗΡΑΚΛΗΣ ανάμεσα τους και τάραξε τα ήρεμα νερά. Όχι μόνο τα τάραξε αλλά τα ταρακούνησε με τσουνάμι. Γιατί ποιος θα φαντάζονταν ποτέ ότι θα κερδίζαμε στο κύπελλο  Αιτωλ/νιας μέσα στο Αγρίνιο τον Παναιτωλικό (έστω και αν η σύνθεση του ήταν ελλιπής λογω «υποτίμησης» αν θέλετε στην ομάδα μας, ποιος θα φαντάζονταν οτι θα ρίχναμε τρία μπαλάκια στον ΑΡΗ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ κορυφαία ομάδα του Νομού μας την εποχή εκείνη  με συμμετοχή μάλιστα στην Δ ΕΘΝΙΚΗ, ποιός θα φαντάζονταν οτι θα κερδίζαμε 2-1 τον Αμφίλοχο στην Αμφιλοχία ή ποιος θα πίστευε οτι ομάδες με τεράστια ιστορία όπως Τρίκαρδος Κατοχής, Όμηρος Νεοχωρίου, Απόλλων Δοκιμίου, Ολυμπιακός Παναιτωλίου και πολλές άλλες θα προσκυνούσαν στο γήπεδο μας και  στο τέλος θα φεύγανε πάντα ταπεινωμένοι.

       Επίσης ποιος θα φαντάζονταν ποτέ ότι η κορυφαία και πρωταγωνιστής  επί πολλά χρόνια ομάδα ο Αστέρας Ναυπάκτου (μαζί με τον Παναιτωλικό ήταν το ισχυρό δίδυμο) θα ίδρωνε μέσα στον Αστακό να μας κερδίσει την μια και μοναδική χρονιά που βρεθήκαμε στον ίδιο όμιλο και που όσοι αγωνιστήκαμε τότε θυμούμαστε το τεράστιο γκολ οφσάιντ που τους χάρισε τη νίκη, που τόσο θελαν για να παραμείνουν μόνοι πρώτοι αλλά και να μην βρεθούν με απώλειες από μια ομάδα σαν τον Αστακό, διότι ο επόπτης που είχε την περιοχή μας, μάλωνε - συνομιλούσε- με ένα (γνωστό και επώνυμο) φίλαθλο του Αστακού και του έφυγε η φάση.

      Δεν θα ξεχάσω τα λόγια του προπονητή του Αστέρα Ναυπάκτου, που μας επισκέφτηκε στα απαράδεκτα αλλά αποδεκτά την εποχή εκείνη - αποδυτήρια και μας συνεχάρη όλους έναν έναν εκφράζοντας τον θαυμασμό του για το υπέροχο ποδοσφαιρικό θέαμα που προσφέραμε όχι μόνο στον αγώνα αυτόν αλλά γενικά στο πρωτάθλημα. 

           Όλα όσα ανέφερα για την ομάδα αυτή (μοντέλο, πρότυπο, θαύμα) ήταν καρπός ενός και μόνο ανθρώπου, όλα αυτά δημιουργήθηκαν από ένα και μόνο ΕΝΑ.... τον Λάμπρο Πιτσούλια!!!!!!!!!!!!

       Αυτός ο άνθρωπος πήρε 12-14 νέους ποδοσφαιριστές - μαθητές και τους πάντρεψε με άλλους τόσους εξωσχολικούς. Έτσι κατασκεύασε  ένα μείγμα από ατσάλι, διότι η πειθαρχία και ο σεβασμός που δείχναμε εμείς οι μαθητές απέναντι του (λόγω του ότι ήταν καθηγητής μας) ήταν αντίβαρο στους μη σχολικούς:

Ενδεικτικά αναφέρω  Θωμάς και Αποστόλης Ντίνος, Λευτέρης Μάντζαρης, Γρηγόρης και Πάνος Δημητρούκας, Μίμης Δουρούκης, Χρ. Τριάντης, Βασίλης Μιόβολος, Κώστας Νικολάου (Φαρμάκης), Δημήτρης Μπόνης, Γιώργος Μητσάνης, Μπάμπης Κρικρής,  Χρήστος Καβαλιεράτος, Γιώργος Μακρυπίδης , Μάκης Βότσης).

ΣΧΟΛΙΚΟΙ: Και από την άλλη πλευρά Τζώνης Λουκέρης, Γιώργος Καλισώρας, Τάκης Μπουκουβάλας, Πάνος Σβορώνος, Νώντας Κουγιανός, Γρηγόρης Μπόνης, Νιόνιος Καβαλιεράτος, Γιώργος Καβαλιεράτος (με ερωτηματικό για τον Γιώργο γιατί δεν θυμάμαι αν ήρθε επί Πιτσούνια η Κίκη), Χρήστος Μαντζαρης.

ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΟΙ: (Θέλω να πιστεύω ότι για την εποχή Πιτσούλια δεν ξέχασα κάποιον άλλον, διότι προσπάθησα μέσα από φωτο που έχω να τους αναφέρω όλους. Βέβαια υπήρξαν και άλλοι που όμως μείνανε λίγο χρονικό διάστημα όπως ο Στράτος Μαρουλής και ο Τάκης Παπαστάμος).

      Προσοχή αναφέρομαι συγκεκριμένα στην εποχή Πιτσούλια και όχι στην μετέπειτα επί Κίκη όπου τότε προστεθήκαν και άλλοι αξιόλογοι ποδοσφαιριστές  οι οποίοι με όσους είχαν απομείνει διαπρέπαμε ακόμη και στη μετά Πιτσούλια εποχή. 

        Έτσι λοιπόν ο Λάμπρος ο οποίος με τις λίγες γνώσεις που είχε στην προπονητική δεν δίστασε να μας μαζεύει κάθε μεσημέρι στο γήπεδο  για προπόνηση.

    Μια προπόνηση που είχε χαρακτηριστικά πιο πολύ γυμναστικής και  διπλού παρά ταχτική και κομπίνες. Αυτά τα πρώτα δυο χρόνια. Η συνέχεια όμως άλλαξε άρδην, γιατι ο Λάμπρος εγινε Γκουαρντιόλα, έψαξε, διάβασε, παρακολούθησε, προπόνηση στον Παναθηναϊκό και συνέλεξε πολλά στοιχεία τα οποία μας τα μετέφερε με σχετική ευκολία. 

    Η δεδομένη υπακοή λόγω της σχέσης μας με το σχολείο αλλά και ο άριστος χαρακτήρας, όλων των μην σχολικών ήταν ιδανικά συστατικά που τα εκμεταλλεύτηκε (σε εισαγωγικά η λέξη) άριστα ο Λάμπρος και μας τα μεταφύτευσε στον εγκέφαλο μας.  

       Έτσι το νεαρό της ηλικίας συνδυαζόμενο με την ταχύτητα και την άψογη τεχνική που είχαν οι μαθητές μαζί με τον φανατισμό και την δυναμικότητα τύπου Τζώνυ Λουκέρη και Γιώργου Καλλισώρα ήταν δυναμίτης που εκρήγνονταν στα αντίπαλα στρατόπεδα.

      Σύντομα οι επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν μετά από ένα μικρό διάστημα στην μικρή κατηγορία (περίπου 2 χρόνια) η άνοδος στην Β και μετά στην Α κατηγορία ήταν κάτι φυσιολογικό.

     

       Εκεί στην Α΄ κατηγορία στεριώσαμε για κάποια χρόνια και με αντιπάλους που ανέφερα πιο πάνω αποδεικνύαμε ότι είμαστε η νέα δύναμη. 

    Η αντιμετώπιση που είχαμε από ομάδες με ιστορία ήταν ανάλογη της σημασίας που δίνανε στους άλλους μεγάλους. 

     Δεν ήταν τυχαίο, (τίποτε δεν ήταν τυχαίο εκείνη την εποχή) ότι λίγο πριν ανεβούμε στην Α κατηγορία τα τέρματα που είχαμε πετύχει στην β΄ κατηγορία έκαναν πάταγο παντού.

   Πάνος Δημητρούκας, Γιώργος Μακρυπίδης και Μάκης Βότσης, η τριπλέτα που αλώνιζε (ΜΕΣΙ-ΣΟΑΡΕΣ-ΝΕΙΜΑΡ). Δίκαια λοιπόν ο Λάμπρος και συν αυτώ διοίκηση καμάρωνε για το δημιούργημα τους.

        Κάποια στιγμή βέβαια το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για μερικούς αλλά και για τον μαέστρο και την τύχη και την πορεία της ομάδας την ανέλαβε ο Γιώργος Κίκης, ο οποίος μετέφερε μεν νέα στοιχεία στην ομάδα  μιας και οι εμπειρίες του σαν παλιός τερματοφύλακας στην Παναχαϊκή ήταν πλούσιες αλλά ο χαρακτήρας του ήταν έξω από το πνεύμα που είχε καλλιεργηθεί. 

    Ήταν οξύθυμος ήταν εκνευριστικά απαιτητικός, απρόσμενος αλλά παράλληλα είχε την ικανότητα να βλέπει την προσπάθεια που κάναμε και το πίστωνε σε αυτόν που θεωρούσε ότι κάνει αυτά που ζητά. 

     Ο Λάμπρος ήταν υπέρμαχος της συλλογικότητας και της ομαδικότητας ο Κίκης επαινούσε ατομικά. Αυτό άλλοτε εκνεύριζε άλλοτε προσέβαλε άλλοτε δυσανασχετούσε διότι οι συχνές αναφορές σε καλούς και κακούς είχε αρνητικά ψυχολογικά αποτελέσματα.

      Παρ όλα αυτά η κληρονομιά που είχαμε  ακόμη και στην μεταγενέστερη εποχή δεν έφερε αρνητικά αποτελέσματα. Και πάλι ήμασταν μια από τις κορυφαίες δυνάμεις ιδίως μέσα στον ΑΣΤΑΚΟ ήμασταν ανίκητοι. 

    Πολλά μπορούν ειπωθούν ώρες ολόκληρες να γράφω, μάλλον μέρες ολόκληρες  με ιστορίες από την περίοδο αυτή.

    Αν κάποιος ρωτούσε τους παλαίμαχους Βραβευθέντες να πει μια ιστορία από την εποχή εκείνη κανείς δεν θα έμενε κάτω από δέκα και είμαι σίγουρος οτι πολλοί λίγες θα συμπίπτανε.

     Αυτή η ομάδα έχει πλούσια ιστορία έστω και αν ξεκίνησε τον πρωταθλητισμό πολύ πιο αργά από πολλές άλλες. Ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να τα ξαναπούμε με συναρπαστικές ιστορίες…..

************

Υ.Γ: Επίσης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης βραβεύτηκαν οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές του Ηρακλή που πέτυχαν σημαντικές διακρίσεις για την ομάδα και ήταν οι: Γρηγόρης Δημητρούκας, Ελευθέριος Μάτζαρης, Μιχάλης Κάτσης, Επαμεινώνδας Κουγιανός, Χρήστος Μπόνης, Γιώργος Καβαλιεράτος και Μάκης (Γεράσιμος) Βότσης. Επίσης βραβεύτηκε για την προσφορά του στον αθλητισμό ο πρόεδρος του Αίολου Αποστόλης Πανταζής.