Όπως μας αποκάλυψε σήμερα εμφανώς συγκινημένη η Σοφία Μήτση η οποία διαμένει στα Καλάβρυτα και επικοινώνησε μαζί μας, πρόκειται για τον Ιερέα Πάτερ Αθανάσιο Μαργιώλη και ο μικρός δίπλα του είναι ο γιός του Θεόδωρος ή «Λώλος του Παπά» όπως τον φώναζαν στη Ζαβέρδα, σε ηλικία 6 ετών.
Το Σάββατο,
23 Απριλίου 2016 είχαμε δημοσιεύσει μια σπάνια φωτο που απεικόνιζε ένα Ιερέα και ένα μικρό αγόρι στην
ΠΑΛΑΙΡΟ το 1937 (ΕΔΩ)
Όπως μας αποκάλυψε σήμερα εμφανώς συγκινημένη η Σοφία Μήτση, η οποία διαμένει στα Καλάβρυτα και επικοινώνησε μαζί μας, πρόκειται για τον Ιερέα Πάτερ Αθανάσιο Μαργιώλη και ο μικρός δίπλα του είναι ο γιός του Θεόδωρος ή «Λώλος του Παπά» όπως τον φώναζαν στη Ζαβέρδα, σε ηλικία 6 ετών.
Αναλυτικά μας γράφει η Σοφία Μήτση εγγονή του Λώλου Μαργιώλη: «Καλημέρα σας. Χθες βρήκα εντελώς τυχαία τη Φωτο με τον ιερέα στο διαδίκτυο. Κλαίω, συγκινήθηκα, λύγισα. Είναι ο Πάτερ Αθανάσιος Μαργιώλης και ο μικρός δίπλα του είναι ο γιός του Θεόδωρος σε ηλικία 6 ετών. Ο Θεόδωρος Μαργιώλης ή «Λώλος του Παπά» όπως τον φώναζαν στη Ζαβέρδα είναι ο Παππούς μου. Είμαι η Εγγονή του».
Στη συνέχεια η Σοφία Μήτση μετά το συγκινητικό συμβάν με τη Φωτογραφία, μας μιλάει για τα πρόσωπα που απεικονίζονται:
Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Ο μακαριστός ιερέας Πάτερ Αθανάσιος Μαργιώλης, γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε στην Πάλαιρο. Ήταν παντρεμένος με την ευλαβέστατη πρεσβυτέρα Δήμητρα Διαμαντίδη από την Πάλαιρο η οποία ήταν αδελφή του Ιωάννη Διαμαντίδη ο οποίος είχε σπουδάσει εκείνο τον καιρό Νομική και ήταν διευθυντής στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Ο Θεός τους έστειλε τέσσερα (4) παιδιά. Την Παναγιώτα (Γιώτα), τον Θεόδωρο ή «Λώλο του Παπά» όπως τον φώναζαν στο χωριό, τη Βασιλική (βάσω) και τη Χαρίκλεια (Ρίτα). Τα παιδιά του έζησαν τα παιδικά τους χρόνια στο χωριό και μετά μετακόμισαν στην Αθήνα. Η Γιώτα και ο Θοδωρής δε ζουν πια, η Βάσω και η Ρίτα είναι εν ζωή..........
Ο μακαριστός Πάτερ Αθανάσιος Μαργιώλης τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τα έζησε στην Αθήνα, γιατί είχε περάσει κάποια εγκεφαλικά και άφησε την τελευταία του πνοή το 1981.
Οι λιγοστοί ηλικιωμένοι χωριανοί που τον θυμούνται αναφέρουν τα εξής για τον πολυσέβαστο γέροντα: Ήταν σεβαστός και αγαπητός από όλους τους χωριανούς. Τον διέκρινε η αγάπη, η ευσέβεια, η γαλήνη και η απλότητά του. Ακόμα λένε ότι στο χωριό πως όταν έλεγε τα 12 ευαγγέλια την Μεγάλη Πέμπτη στο Μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου έτριζαν τα παράθυρα και όλοι έκλαιγαν!!.
Επίσης λένε πως επί κατοχής όταν έγινε η μεταφορά του χρυσού της Σερβίας προς την Αφρική οι στρατιώτες ένα βράδυ διανυκτέρευσαν στην Πάλαιρο και έμειναν όλη νύχτα στο σπίτι του Παπά για ασφάλεια και σιγουριά.
Ο Κύριος μας, να αναπαύει τον άγιο γεροντάκο, και να έχουμε την ευχή του.
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Η Σοφία Μήτση συνεχίζει και μας γράφει για τον μικρό της φωτογραφίας:
Το αγοράκι στη φωτογραφία είναι ο Παππούς μου ο Θεόδωρος Μαργιώλης, ο οποίος γεννήθηκε στην Πάλαιρο στις 20 Μαΐου του 1931 και στη φωτο είναι 6 ετών.
Τελείωσε το γυμνάσιο της Λευκάδας με την υποστήριξη του θειου του Γιάννη Διαμαντίδη (αδελφού της παπαδιάς) που του είχε μεγάλη αδυναμία. Μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο ήρθε στην Αθήνα και εργάστηκε ως προϊστάμενος του ΙΚΑ.
Παντρεύτηκε την Ελένη (Έλλη) Μπασάγα με την όποια απέκτησαν μια κόρη τη Δήμητρα και 2 εγγόνια τη Σοφία (εμένα) και την Ελένη (Έλλη).
Ήταν καλλίφωνος όπως και ο πατέρας του παππάς, αυτό είναι γνωστό στην Πάλαιρο. Οι κάτοικοι του χωριού λένε ότι μαζί με τη μεγάλη του αδελφή την Γιώτα όταν ήταν μικρά τα έβαζαν να τραγουδούν στους γάμους, επίσης όταν ήταν μαθητής στη Λευκάδα πήγαινε και τραγουδούσε στο ραδιοφωνικό σταθμό του νησιού και όλο το χωριό μαζευόταν στο καφενείο για να τον ακούσουν.
Ήταν πολύ καλλιεργημένος αλλά ταυτόχρονα και απλός άνθρωπος. Ήταν πολύ γενναιόδωρος και γλεντζές και είχε μεγάλη αδυναμία στον τραγουδιστή του Ξηρομέρου τον Τάκη Καρναβά με τον οποίο ήταν και προσωπικοί φίλοι. Και ο Θεόδωρος Μαργιώλης και οι αδελφές του είχαν μια αύρα αριστοκρατική από την οικογένεια Διαμαντίδη.
Και εγώ και η αδελφή μου μεγαλώσαμε μαζί του σχεδόν από την αρχή της ζωής μας καθώς μέναμε σε διπλανά σπίτια. Μας πρόσφερε τα πάντα και υλικά και συναισθηματικά. Ήταν πολύ καλός άνθρωπος και ο καλύτερος παππούς που υπήρχε. Μου είχε πάντα ιδιαίτερη αδυναμία όπως και εγώ σε κείνον. Πέθανε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2012.
Είναι όμως σαν να μην έφυγε ποτέ...
Τη λάτρευε την Πάλαιρο και εγώ από μικρή έκανα διακοπές μαζί του στο χωριό...
- Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου....
ΥΓ: Για μια άλλη φορά να ευχαριστήσουμε την εξαιρετική σελίδα: Βασιλόπουλο Ξηρομέρου για την παραχώρηση της φωτογραφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο