Κώστας Θ. Τριαντακωνσταντής: Το βροντερό «ΟΧΙ» των Ελλήνων

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΚΡΑΤΩΝ

Γράφει ο : Κώστας Θ. Τριαντακωνσταντής 

                            Μαθηματικός 

      Γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο του μεγάλου ΟΧΙ. Το ΟΧΙ του λαού μας στις δυνάμεις του σκοταδισμού και της αντίδρασης, στο φασισμό πρώτα και το ναζισμό ύστερα, αποτελεί πολύτιμη κληρονομιά για μας και ένα σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα των μεγάλων στιγμών του έθνους. 

    Πρέπει να είναι όμως μια γιορτή περισυλλογής και στοχασμού με διδάγματα για το σήμερα και το αύριο. Αυτό αποτελεί άλλωστε τη δικαίωση των αγώνων του παρελθόντος.

  Να θυμηθούμε όμως τι προηγήθηκε του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μόλις πριν λίγα χρόνια η Ευρώπη είχε βγει από το πρώτο μεγάλο μακελειό του περασμένου αιώνα. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε μέσα σε σωρούς από ερείπια και ποτάμια από ανθρώπινο αίμα, αλλά και μέσα σε  όρκους , ελπίδες και ευχές να μην ξαναγίνει το κακό .

     Πότε πια πόλεμος στα στόματα των χαρακωμένων γονιών, των πικραμένων γηρατειών και της αποδεκατισμένης νιότης. Πότε πια πόλεμος στα στόματα των ανθρώπων του πνευματικού και σωματικού μόχθου σε όλο τον κόσμο.

     Όμως η ειρήνη δεν ήρθε για να μείνει. Τη χρησιμοποίησαν για να ξαναζωντανέψουν το θεριό, να το κάνουν πιο αρπαχτικό και αχόρταγο.......

    Οικονομική κρίση, τάσεις ρεβανσισμού κατάλληλα καλλιεργημένες και μικρόψυχοι πολιτικοί υπολογισμοί, οδήγησαν στην εξουσία σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη φασιστικά καθεστώτα σε όλες τις παραλλαγές κάτι που το δοκίμασε και η πατρίδα μας με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά στα 1936. Και η ώρα της κρίσης έφτασε. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1939 με την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων στη Πολωνία η Ευρώπη ξαναμπήκε στο ματωμένο κύκλο του πολέμου. Ο τρόμος τη διαπέρασε από την μία άκρη ως την άλλη. Η αντίδραση των αντιφασιστικών δυνάμεων, καθυστερημένη και ασυντόνιστη  δεν στάθηκε ικανή να ανακόψει το χείμαρρο της βίας και του σκοταδισμού. Σύντομα ο πόλεμος χτύπησε και τη δική μας πόρτα.

        Η κατάληψη της Αλβανίας από το Μουσολίνι το 1939 αποκαλύπτει τα ιταλικά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Από τότε αρχίζει μια σειρά εκφοβισμών της Ιταλίας προς την Ελλάδα με τον  τορπιλισμό του Ελληνικού αντιτορπιλικού Έλλη (ανήμερα της Γιορτής  της Μεγαλόχαρης ) στο λιμάνι της Τήνου. Οι εκφοβισμοί όμως της Ιταλίας δεν έχουν το αποτέλεσμα που είχε προεξοφλήσει ο Μουσολίνι.

      Το τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου 1940, με το οποίο η Ιταλία ζητά την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της από το Ελληνικό έδαφος απορρίπτεται από τον τότε Πρωθυπουργό Μεταξά ο οποίος αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή γινόταν ο εκφραστής της κοινής θέλησης του Ελληνικού Λαού (ίσως παρά τη βαθύτερη θέληση του). 

        Αλλά εάν μια τέτοια ενέργεια για την Ελληνική κυβέρνηση, εξηγείται από την πολιτική συγκυρία στην Ανατολική Μεσόγειο όπου η Μεγάλη Βρετανία ήταν ακόμα ισχυρή, ιδιαίτερα λόγω του κυρίαρχου ρόλου που έπαιζε στην Ελλάδα, για τον Ελληνικό Λαό όμως η αντίσταση κατά της επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας πήρε ένα χαρακτήρα εθνικό και αντιφασιστικό.

       Στο μέτωπο του πολέμου με κάθε μεταφορικό μέσο και με οδηγό την πίστη στη νίκη, βρέθηκαν το άνθος της Ελληνικής νιότης και οι βετεράνοι των παλιότερων αγώνων. Δίπλα τους με την αγωνία , την ευχή και την ολόπλευρη συμπαράσταση ολόκληρος ο Ελληνικός  λαός.

       Η καρδιά της Ελλάδας χτυπούσε στο ρυθμό της νίκης στα Αλβανικά βουνά και το θαύμα έγινε. Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ. Ο ρωμαϊκός θρίαμβος που ονειρεύονταν ο Μουσολίνι γρήγορα μεταβλήθηκε σε εφιαλτική  περιπέτεια.

       Όταν άρχισε η επική αντεπίθεση και προέλαση των Ελληνικών στρατευμάτων τα χιονισμένα λαγκάδια αντήχησαν από την αυτοσχέδια πολεμική ιαχή «αέρα». Ξαναζωντανεύοντας το "ίτε παίδες Ελλήνων" των Σαλαμινομάχων, ο Μουσολίνι , αντί για Ρωμαίος Καίσαρας, όπως φαντάζονταν τον εαυτό του, έγινε περίγελος  του Ελληνικού και των συμμάχων λαών. 

   Οι σιδερόφραχτες μεραρχίες του άρχισαν να υποχωρούν απρόσωπα, άτακτα και να δείχνουν τα πραγματικά πρόσωπα αυτών που τις αποτελούσαν. 

       Ήταν τα τρομαγμένα παιδιά του ιταλικού λαού, που είτε παρασυρμένα είτε αναγκασμένα τα οδήγησαν, σε ένα πόλεμο άδικο και ανήθικο όπως είναι κάθε κατακτητικός πόλεμος .

      Κάθε σπιθαμή εδάφους κερδήθηκε με ποτάμια από αίμα , με το τάισμα της γης με νεανικά κορμιά, με το σακάτεμα της νιότης, με την ορφάνια αλλά και την περηφάνια πολλών οικογενειών.

     Κάθε κατακτημένη κορφή και μια θυσία στο βωμό της λευτεριάς, κάθε απελευθερωμένη πόλη και ένας ηρωικός σταθμός.

     

          Πολέμησαν σαν ήρωες. Το αναγνώρισαν άλλωστε και οι σύμμαχοι λέγοντας "μέχρι σήμερα λέγαμε πως οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, από τώρα θα λέμε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες". Στ’ αλήθεια έκαναν τον ηρωισμό πράξη κατεβάζοντας τον από τα σύννεφα του μύθου. Κράτησαν με τα χέρια τους την βαριά ταφόπετρα του φασισμού , δίνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο και κουράγιο στους αδούλωτους λαούς και ελπίδες στους κατακτημένους. 

      Το έκαναν αυτό για πέντε ολόκληρους πολύτιμους μήνες μέχρι που λύγισαν κάτω από την συντριπτική πια δύναμη πυρός των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών ναζιστών.

     Και πάλι όμως έδωσαν το σύνθημα αρχίζοντας την ίδια μέρα της υποδούλωσης την αντεπίθεση με απαράμιλλη αγωνιστική συνέπεια, πράγμα που έμελλε να οδηγήσει σε μια άλλη λαμπρή σελίδα της ιστορίας μας στο έπος της Εθνικής Αντίστασης.

    Γιατί "δεν βολεύονταν με λιγότερο ουρανό" όπως λέει ο ποιητής. Μέσα στη πείνα και στη δυστυχία ο λαός βρήκε τη δύναμη να πολεμήσει τους κατακτητές του, σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης απασχολώντας έτσι σημαντικές εχθρικές δυνάμεις την ώρα που το τέρας του ναζισμού συντριβόταν στη Βόρεια Αφρική και τη Σοβιετική Ένωση.

    Οι ομαδικές εκτελέσεις, το  ξεθεμελίωμα ολόκληρων χωριών (Καλάβρυτα, Δίστομο κλπ) , τα κρεματόρια του Νταχάου και του Αουσβιτς δεν μπόρεσαν να λυγίσουν τη λαϊκή ψυχή στον αγώνα της.

     Η Εθνική Αντίσταση έσωσε την Εθνική περηφάνια και έδωσε στο λαό το όραμα μιας Ελλάδας, ελεύθερης ανεξάρτητης και κοινωνικά δίκαιης.

     

          Από το σημερινό προσκλητήριο τιμής δε μπορεί να λείψει η Ελληνίδα. Η μάνα, η αδελφή, η γυναίκα, η κόρη. Η επιτυχία του αγώνα οφείλει πολλά στην πολύτιμη βοήθεια των γυναικών του απλού λαού που πολέμησαν με το δικό τους τρόπο. Πολέμησαν με τα χέρια τους πλέκοντας μερόνυχτα ρούχα που ήταν χρήσιμα όσο και τα βόλια, με τις πλάτες τους κουβαλώντας μέσα σε γκρεμούς , χιόνια και καταιγίδες πυρομαχικά και τρόφιμα στη πρώτη γραμμή. ’Έδωσαν στα πρόχειρα ιατρεία τη μάχη της ζωής. Πλήρωσαν και το δικό τους φόρο του αίματος. 

      Ξαναζωντάνεψαν μνήμες κι έδειξαν όπως και τόσες άλλες φορές ότι στον αγώνα για τα ιδανικά ιστορικές δεν υπάρχουν διακρίσεις , όπως δεν πρέπει να υπάρχουν και στα αγαθά της ειρήνης.

     Όλοι, εκτός από τους λίγους προδότες που δυστυχώς πάντα υπάρχουν, πήραν μέρος στον αγώνα με τον τρόπο τους. Το ΟΧΙ ήταν το αποφασιστικό ξέσπασμα όλων, γιατί όλων τη θέληση έκφραζε. Τη θέληση να παλέψουν για να συντρίψουν τις δυνάμεις του σκοταδισμού και της βίας που αντιπροσωπεύουν ο φασισμός και ο ναζισμός Πάνω σ’ αυτή την ομοψυχία στήριξε ο λαός τον αγώνα του και τις ελπίδες του για το μέλλον.

      Αυτός ο λαός ο ανυπότακτος, ο απλός και μέγας, ο γεμάτος αντιφάσεις που δεν δέχεται τυράννους, έδειξε το 40 στις χιονισμένες κορφές της Πίνδου ξανά τη μεγαλοσύνη του.

     Τα γεγονότα που ακολούθησαν με την απελευθέρωση από το ξένο καταχτητή δεν μπορούνε σε καμία περίπτωση να μειώσουν το μεγαλείο του αγώνα επηρέασαν δυστυχώς αρνητικά τις εξελίξεις στη πατρίδα μας. Την ώρα που τα άλλα κράτη προσπαθούσαν να ανασυνταχθούν οικονομικά και κοινωνικά εμείς περάσαμε στον εμφύλιο σπαραγμό. Ας ευχηθούμε να ήταν η τελευταία δοκιμασία που γνώρισε ο τόπος.

 

    Ζούμε σε μια εποχή που ο ηρωισμός και η αυτοθυσία λιγοστεύουν και ο άνθρωπος δέχεται τα ευδαιμονιστά μηνύματα και πρότυπα οδηγούμενος στην αλλοτρίωση. Παραμονεύουν χίλιοι κίνδυνοι εναντίον της ατομικής, προσωπικής, πνευματικής και της εθνικής ελευθερίας σ’ όποιον δεν είναι ικανός να προασπίσει τα δικαιώματα και την ατομική και την ατομική και εθνική του ύπαρξη. 

     Βομβαρδιστικά σηκώνονται και χτυπούν ανελέητα και χωρίς να δίνουν λόγο σε κανένα. Ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο της ενέργειας, του νερού, των εξοπλισμών οδηγεί στα άκρα τη σύγκρουση των ισχυρών. Η ψαλίδα ανάμεσα στο Βορά και στο Νότο άνοιξε επικίνδυνα υπέρ των ισχυρών. Ο πλούτος συγκεντρώνονται σε λίγους μέσα από το παμφάγο τραπεζικό σύστημα που είναι άρτια στημένο. Οι δημοκρατικοί θεσμοί υπολειτουργούν βαθαίνοντας την αδικία. Ηγέτες δεν υπάρχουν ικανοί  να εμπνεύσουν τους λαούς και να ερμηνεύσουν τη νέα πραγματικότητα. Οι περισσότεροι είναι κατασκευασμένοι. 

     Οι διεθνείς οργανισμοί εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα μακράν των λόγων που τους δημιούργησαν . Στη ευρωπαϊκή Ένωση επικρατεί σχεδόν  πλήρως η Γερμανία που με την υπερατλαντική δύναμη κατευθύνουν κατά το δοκούν την νέα τάξη πραγμάτων. Σε βάρος της ειρήνης και της ευημερίας των λαών.

      Το σύστημα χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς που ονομάζει μέσα επικοινωνίας αλλά είναι αποβλάκωσης και παραπληροφόρησης κάνει τέλεια τη δουλειά του. Η οικονομική κρίση περιθωριοποιεί και φτάνει μεγάλες μάζες στην κοινωνική και οικονομική  εξαθλίωση. Στη γωνία παραμονεύουν τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, οι παραβατικές συμπεριφορές, η  βία και η επιθετικότητα. Οι ηθικές αξίες , η αλληλεγγύη, το κράτος πρόνοιας έχουν υποχωρήσει αν όχι εκλείψει. Η νέα γενιά απογοητευμένη μέσα στον βάρβαρο και άδικο κόσμο αναζητά ατομικές λύσεις παραχωρώντας ακόμα και στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα. Δικαιώματα που καταχτήθηκαν στο διάβα της ιστορίας με αγώνες και ποτάμια αίματα. 

     Μέσα σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δυστυχώς βρίσκει σε ευρωπαϊκό και όχι μόνο επίπεδο απήχηση η φασιστική και ναζιστική προπαγάνδα και η πολιτική της έκφραση. Φαινόμενο που παρατηρήθηκε στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στους δύο παγκοσμίους πολέμους της καταστροφής.

Τιμώντας σήμερα το έπος του 40 πρέπει να αναλογιστούμε όλοι το χρέος μας και να αγωνιστούμε για την ειρήνη όπου κινδυνεύει να σώσουμε τη γη και τη ζωή από τον πυρηνικό αφανισμό. Αυτό είναι το μήνυμα των καιρών μας.

     Η κατάρρευση των οικονομικών συνόρων δεν μπορεί και δεν πρέπει να σημαίνει και την κατάρρευση των εθνικών συνόρων. Οι νέες τεχνολογίες πρέπει να γίνουν εργαλείο ευημερίας των λαών και σε καμία περίπτωση αιτία καταστροφής τους.

    Η γεωστρατηγική  θέση της χώρας πρέπει να γίνει επιτέλους προωθητική δύναμη στην οικονομική, αναπτυξιακή και κοινωνική της εξέλιξης της.

     Οδηγούμενοι από τα ιδανικά εκείνης της περιόδου θα δικαιώσουμε τον αγώνα όλων των επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών που έχυσαν το αίμα τους ή χάλασαν τη νιότη τους για να μην περάσει ο φασισμός και ο ναζισμός.

     Έτσι θα δικαιώσουμε τον ίδιο το λαό μας, που απέδειξε για μια ακόμα φορά πως η λευτεριά, που έχει βαθιές ρίζες σε αυτό το τόπο, δεν χαρίζεται παρά καταχτιέται με αγώνες και θυσίες.