Μουσείο Νερού στον πλωτό Αχελώο

 

Είναι σε όλους γνωστό ότι ο Αχελώος ποταμός στην αρχαιότητα ήταν πλωτός. Αυτό προκύπτει άλλωστε τόσο από τις μαρτυρίες που έχουν διασωθεί στα κείμενα ιστορικών και άλλων συγγραμμάτων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, όσο και από τα αγκυροβόλια, τις «δέστρες» που σώζονται ακόμη και σήμερα. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό όμως, έχει να κάνει με τα σημερινά χαρακτηριστικά του Αχελώου και τις τεράστιες δυνατότητές του, ακόμη και για τουριστική αξιοποίηση με πλωτά που θα κινούνται σ’ αυτόν, καθώς το βάθος του, από 2,5 έως 9 μέτρα, το επιτρέπει…

Δεν αρκεί βέβαια η δρομολόγηση ποταμόπλοιων, καθώς για να έχει νόημα μια τέτοια κίνηση, θα πρέπει να δημιουργηθούν και οι προορισμοί. Ή πιο σωστά η πρόσβαση στους προορισμούς που ήδη υπάρχουν. Τα φυσικά και αρχαιολογικά μνημεία της περιοχής δηλαδή. Και σ’ αυτά να προστεθούν νέες, σύγχρονες υποδομές, όπως για παράδειγμα η κατασκευή και λειτουργία Μουσείου Νερού και Κέντρου Ενημέρωσης Επισκεπτών, που θα μετατρέψουν την υποβαθμισμένη σήμερα κοίτη του Αχελώου σε πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών.

 

Θυμίζουμε ότι η ΔΕΗ έχει δεσμευτεί για την απόδοση αντισταθμιστικών για τη λειτουργία των Φραγμάτων (με την ΚΥΑ αδειοδότησής τους) και μεταξύ των δράσεων που έχουν προταθεί είναι η δημιουργία τέτοιων υποδομών. Αυτή την προοπτική έχει με συνέπεια υποστηρίξει ο επί σειρά ετών διευθυντής Υδραυλικής παραγωγής της ΔΕΗ κ. Γιώργος Λέρης.

Τέτοιο Μουσείο υπάρχει στη Ρηνανία, στην καρδιά της Γερμανικής βιομηχανίας, στην πόλη Μιλχάιμ, στην περιοχή Ρουρ. Το επονομαζόμενο “Μουσείο Νερού  Ακουάριους” είναι εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της σύγχρονης τεχνολογίας, έχει βίντεο και οθόνες και μόνιτορ, όλα συνδεδεμένα με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει τα πάντα με κομμένη την ανάσα, δεδομένου ότι υπάρχουν και δεκατέσσερα τερματικά “multimedia”, σε χώρο πεντακοσίων τετραγωνικών. Καλύπτουν δεκατέσσερις τομείς που έχουν σχέση με το νερό.

Μόλις μπει ο επισκέπτης στο μουσείο, εφοδιάζεται με μια κάρτα πληροφορικής, την οποία χρησιμοποιεί για να αντλήσει τις πληροφορίες που θέλει. Τα τερματικά “multimedia” είναι εφοδιασμένα με ομιλούσες υδρογείους οι οποίες “απαντούν” μόλις ο ερωτών θέσει το δάχτυλό του πάνω σε μια χώρα που τον ενδιαφέρει. Εν ριπή οφθαλμού γίνονται κτήμα του πάσης φύσεως πληροφορίες για τη χώρα αυτή, τα υδάτινα αποθέματά του, λίμνες ποτάμια, υδάτινη κουλτούρα, ήθη, έθιμα και προβλήματα σχετικά με το νερό.

 

Ο κάθε επισκέπτης γίνεται έτσι, με τη βοήθεια της σύγχρονης  τεχνολογίας, οδηγός του εαυτού του. Είναι, όμως, τόσος μεγάλος ο πλούτος του μουσείου, ώστε μια μέρα δεν φθάνει για να το δει κανείς ολόκληρο.

Για να ζήσει τη φοβερή εμπειρία μέσα στην καρδιά ενός δικτύου υπονόμων ή να περιεργαστεί από τη μια άκρη ως την άλλη ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο.

Κάτι αντίστοιχο, προσαρμοσμένο ασφαλώς στα χαρακτηριστικά του δικού μας νομού και στις αντικειμενικές ανάγκες προγραμματίζεται  και για τον Αχελώο. Ένα τεράστιο πάρκο, όπου ο επισκέπτης θα μπορεί να περπατήσει στα γραφικά μονοπάτια και να έρθει σε επαφή με όλα τα είδη της χλωρίδας και της πανίδας του νομού.

Να θαυμάσει τον παλιό νερόμυλο, να γνωρίσει την ιστορία του Αχελώου ανά τους αιώνες.

Να μάθει την συνεισφορά του στην τοπική και εθνική οικονομία, να μελετήσει το ρόλο του στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, σε διάφορες ιστορικές περιόδους.

Να επισκεφθεί το παρακείμενο Κέντρο Ενημέρωσης, όπου θα δει τη σύγχρονη τεχνολογία, θα πληροφορηθεί το τεχνικό κομμάτι  της κατασκευής των φραγμάτων, θα εντυπωσιαστεί με το σταθμό παραγωγής.

Ήδη στο Καστράκι είναι εκατοντάδες οι επισκέπτες, ακόμη και με οργανωμένες, σχολικές ή άλλες εκδρομές. Αν αυτό οργανωθεί σωστά και συμπληρωθεί με τις παράλληλες υποδομές και το Μουσείο Νερού, η Αιτωλοακαρνανία θα υποδέχεται σε καθημερινή βάση πολλές εκατοντάδες τουριστών.

Αυτά είναι και τα έργα που έχει ανάγκη ο νομός, αυτό είναι το όραμα που χρειαζόμαστε.Η εικόνα και μόνο του πλωτού Αχελώου μπορεί να γίνει το σήμα κατατεθέν της δυτικής Ελλάδος. Και εξυπακούεται βέβαια ότι τα οφέλη θα είναι πολλαπλά, προερχόμενα όχι μόνο απ’ τον τουρισμό. Μην ξεχνάμε ότι αυτό το χαρακτηριστικό, της μεγάλης πόλης δηλαδή που τη διασχίζει πλωτό ποτάμι, το συναντάμε σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Παρίσι, Λονδίνο, Πράγα κ.ο.κ.) και σε αμέτρητες άλλες πόλεις που τις διασχίζει ο Δούναβης λ.χ. ή ο Ρήνος και που ευημερούν αναπτύσσοντας οικονομίες κλίμακος.

Γιατί όχι και εδώ;

Γιατί ο ισχυρός Δήμος Αγρινίου δεν μπορεί με αξιώσεις να διεκδικήσει ακόμη κι αυτό που φαντάζει ουτοπικό…;!

Οφείλουμε, βέβαια, να σημειώσουμε ότι, κατά έναν περίεργο τρόπο, ουδείς μέχρι τώρα «ακούμπησε» τη ΔΕΗ. Ακόμα και ο περιφερειάρχης που παλιότερα είχε δηλώσει ότι θα αναλάβει νομικές πρωτοβουλίες αν η ΔΕΗ δεν αποδώσει τα οφειλόμενα αντισταθμιστικά,  …απλώς ξέχασε να το κάνει.

Και φτάσαμε ξανά σε μια προεκλογική περίοδο, για να ακούσουμε τις ίδιες ανέξοδες διακηρύξεις, τις διαπιστώσεις και τα ευχολόγια…

Φώτης Μπερίκος

πηγή: agrinioreport.com