''Ελέω Θεού''

Έγραφα πριν λίγα χρόνια για το φαινόμενο του νεποτισμού στη πολιτική ζωή της χώρας:

 ‘’νεποτισμός είναι η οικογενειοκρατία, η οποία εκδηλώνεται με την παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε συγγενείς και φίλους.

 Είναι η εκμετάλλευση από κάποιον του αξιώματος ή της θέσης που κατέχει, για να προωθήσει συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.  Η πρακτική αυτή εμφανίζεται συνήθως στη πολιτική και τη θρησκεία και είναι εξαιρετικά διαδεδομένη στην Ελλάδα .

 Ο όρος νεποτισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη νέπος (nepos, γεν. nepotis) που σημαίνει ανιψιός, στα αγγλικά και γαλλικά  nepotisme, στα ισπανικά και πορτογαλικά  nepotismo και προσέξτε στα ρωσικά  kumostvo από το kum που σημαίνει κουμπάρος

       Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα  οι τρεις οικογένειες των Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη που κυριαρχούν τα τελευταία 50 χρόνια στην ελληνική πολιτική σκηνή, περίπου εναλλασσόμενοι στην εξουσία αν εξαιρέσουμε την επταετία και τη περίοδο του Σημίτη  Από κοντά ακολουθούν άλλες πολιτικές οικογένειες, όπως  Κεφαλογιάννη,  Καλαντζάκου, Γεννηματά, Κατσιφάρα, Αλευρά, Βαρβιτσιώτη, θα μπορούσα να γεμίσω δυό σελίδες ονόματα  Που οφείλεται το φαινόμενο αυτό; Γιατί είναι τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα; Κατά την άποψη μου ή εξήγηση έχει τις ρίζες σε  πολλές αιτίες  όπως  μεταφυσικές –αυτοί οι άνθρωποι θα μας σώσουν,  έχουν γεννηθεί γι αυτό, θρησκευτικές  - ο θεός τους στηρίζει, ο της Ελλάδος βέβαια,  παιδείας –το επίπεδο είναι χαμηλό δεν μπορούν  να σκεφτούν και να κρίνουν, κοινωνικές –οι πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται,  πολιτικής παράδοσης –ελιά,ελιά και Κώτσο βασιλιά, παλιότερα’’

Στην εποχή μας όμως εκείνο που περισσότερο εξηγεί το φαινόμενο είναι η πελατειακή σχέση, που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της οικογένειας και των ψηφοφόρων. Το μικρό ή μεγάλο ρουσφέτι: το πρόστιμο για τροχαία παράβαση  που αποσοβήθηκε, η μετάθεση του κανακάρη μας, η σύνταξη που βγήκε γρήγορα, κατόπιν ενεργειών μας βεβαίως βεβαίως, η επιδότηση που δεν τη δικαιούμασταν, το επίδομα τυφλότητας, αν και είμασταν αετομάτηδες ή η αναπηρική σύνταξη ενώ ήμασταν δρομείς αγώνων ταχύτητας και άλλα τόσα που καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητας μένοντας έκπληκτοι απ το μέγεθος της εφευρετικότητας των Ελλήνων. Και φυσικά οι κουμπαριές. Ένα πολιτικό τζάκι που σέβεται τον εαυτό του έχει και καμιά διακοσαριά κουμπάρους. Διότι φανταστείτε, διακόσιες οικογένειες, πέντε μέλη να πούμε, άντε κι άλλους πέντε να επηρεάζουν ξεκινάν με 2000 ψήφους για πλάκα. Μόνον απ τους κουμπάρους. Βάλτε και τους πελάτες, αμέσως γίνεται ένας πυρήνας 7 - 8 χιλιάδων ταλιμπάν. Διότι όλοι  αυτοί απ τη στιγμή που ωφελήθηκαν είναι φανατικοί υποστηρικτές της οικογένειας. Δεν ενδιαφέρονται αν ο υιός δεν έμοιασε στον ικανό πατέρα του και βγήκε ηλίθιος ή λαλάκας. Αυτοί για μια ζωή είναι εκεί. Κι έτσι ο τόπος παίρνει στη καμπούρα του ότι βγει απ τις ΄΄ άγιες΄΄ οικογένειες. Κι εκείνοι αφού διαθέτουν ΄΄μαγαζί γωνία΄΄ να το εγκαταλείψουν, να το παραχωρήσουν σε άλλους; Όχι  βέβαια. Αυτοί συνεχίζουν να πολιτεύονται και να κυβερνάν τον έρημο αυτό τόπο για πολλά - πολλά χρόνια.  Ελέω Θεού. Διότι φέρουν το όνομα. Φέρουν το χρίσμα. Κι ένας νοήμων άνθρωπος τρελαίνεται όταν τα βλέπει κι έχει τη πολυτέλεια ενός νορμάλ μυαλού. Γιατί στην εποχή μας κι αυτό ακόμα κατάντησε σπάνιο. Και παρατηρείστε κάτι: όλοι αυτοί ανήκουν στα λεγόμενα κόμματα εξουσίας. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Αλήθεια γιατί; Μα βεβαίως διότι όλο αυτό το σάπιο οικοδόμημα χτίζεται με τη βοήθεια της εξουσίας, η οποία εξουσία φέρνει ισχυρούς οικονομικά φίλους και  χρήμα, το οποίο με τη σειρά του φέρνει διαφήμιση, φέρνει προβολή, διαπλοκή με τα ΜΜΕ,  χρηματοδότηση φορέων, συλλόγων, ΜΚΟ,  δωρεών σε εκκλησίες, ιδρύματα και άλλα τέτοια συναφή. Όλα αυτά ομού και εξ αδιαιρέτου δημιουργούν ένα πολιτικό μπετόν, μια προίκα που τους καθιστούν πολύφερνες νύφες για τους ηγέτες των κομμάτων. Κι αν γίνει καμιά στραβή και δεν τους παίξουν, βγάζουν και γλώσσα. Εγώ που έχω βάλει πλάτες, κι εννοεί πελάτες, έχω βάλει χρήμα, κλεμμένο ή δανεικό κι αγύριστο,  και θα με βγάλεις απ το παιγνίδι; Δεν σφάξανε!

Γιατί τα γράφω αυτά;  Να είδα τους κλώνους των οικογενειών σωτήρων να βγαίνουν στο παζάρι των αυτοδιοικητικών εκλογών. Μπακογιάννης, τρίτη γενιά από μητέρα  και δεύτερη από πατέρα. Έχει κάνει τίποτε αυτό το παιδί; Όχι βέβαια! Έχει όμως το προνόμιο να φέρει δύο πολιτικά ονόματα, Μπακογιάννης και Μητσοτάκης. Χρειάζεται τίποτε άλλο; Τζιτζικώστας. Από μια ανοησία του Ψωμιάδη, έγινε περιφερειαρχης, όταν τον είχανε κολλήσει μαζί του στις προηγούμενες εκλογές. Και σαφώς θέλει να συνεχίσει το έργο του το παιδί, τι μισό να τ αφήσει; Είναι και δύσκολοι καιροί. Κι όχι μόνο. Έβγαλε και γλώσσα. Του είπανε, πήγαινε για δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Όχι τους είπε με θράσος, δεν θέλω εκεί. Και κατεβαίνει σαν ανεξάρτητος κόντρα στην κομματική επιλογή. Τι νομίζετε εσείς, θα κώλωνε; Τόσες φορές βουλευτής είχε βγει ο πατέρας του.

Αμ ο άλλος ο Μελάς στο Πειραιά; Θέλει λέει να προσφέρει στο τόπο του. Εντάξει, δώσε το κάτι τι σου, είναι  ανάγκη να βάλεις υποψηφιότητα για δήμαρχος; Ναι αλλά μια ζωή βουλευτής Πειραιά ο πατέρας, να εγκαταλείψει τη προσοδοφόρα τους επιχείρηση; Πρέπει να παίρνει λεπτά συμμετοχής, αφού  η φίρμα  ετοιμάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια του, λόγω γήρατος. Να προσθέσει εμπειρίες. Κι αυτός έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια –που δεν έχει, αλλά λέμε τώρα, την απόφαση του κόμματος. Εσείς έχετε ανάγκη τους οπαδούς μου, ασθενείς του γιατρού πατέρα. Κι αυτοί ξέρετε είναι ψηφοφόροι με ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο. Πιστοί. Οπότε μπορούμε και εκβιάζουμε. Διότι και στη τελική να με πείσουν να αποσυρθώ, κάτι θα κερδίσω. Όπως μια θέση σε κρατικούς οργανισμούς ας πούμε. Είναι παίχτες οι άνθρωποι. Ποντάρουν και συνήθως κερδίζουν. Αλίμονο απ τον λαουτζίκο, που ούτε πελάτες είναι, ούτε προστάτες έχει. Τον έφαγε η μαρμάγκα.

Όμως όπως πάντα λέω, ΄΄οίος ο λαός και οι ηγέτες του΄΄. Τέτοιοι είμαστε, τέτοιοι ηγέτες μας αξίζουν.

Γι αυτό άλλωστε φτάσαμε και στο σημερινό χάλι τη χώρα μας.

Χρεοκοπημένη και ανυπόληπτη.

Καταλάβατε, πελάαατες μου;

Παρ΄όλα αυτά κι εφόσον μπορείτε:

Υγιαίνετε αδέλφια!