Οι "εναρμονισμοί" της Εκπαίδευσης, ο ύπουλος ΟΟΣΑ και στο βάθος Κολοκοτρώνης

Γράφει ο: Βασίλης Ζαγκότας 

               Εκπαιδευτικός-Ιστορικός

      Η σχολική πραγματικότητα στις ευρωπαϊκές χώρες του νότου δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τη δική μας. Οι εκπαιδευτικοί είναι κι εκεί κακοπληρωμένοι, το Κράτος δεκάρα δεν δίνει για την Εκπαίδευση, ενώ τα σχολικά κτίρια είναι ακόμη παλαιότερα από τα δικά μας, δεδομένου ότι πολλά από αυτά είναι διατηρητέα κτίρια προηγούμενων αιώνων. 

    Στον βορρά, όπου τα κράτη είναι σχετικά νεότερα και οι πολιτισμικές ταυτότητες φτάνουν το πολύ στον Μεσαίωνα, η Εκπαίδευση αποτελεί βασικό μέλημα του Κράτους. 

     Στην Γερμανία, η εξειδίκευση αρχίζει πολύ νωρίς (από την Δ΄ Δημοτικού), όταν οι μαθητές, με βάση τις επιδόσεις τους, κατατάσσονται σε τρεις τύπους γυμνασίων, προδικάζοντας ουσιαστικά το μέλλον τους από πολύ νωρίς. Η Εκπαίδευση, δηλαδή το Κράτος, υπηρετεί το Κεφάλαιο παρέχοντάς του δωρεάν εκπαιδευμένους εργαζόμενους, φουλ εξειδικευμένους έτσι ώστε οι τομείς παραγωγής να ανήκουν στην ευθύνη διαφορετικών κάθε φορά ομάδων, οι οποίες με τη σειρά τους εγείρουν διεκδικήσεις μηδαμινής ζημίας στο σύνολο του συστήματος (π.χ. μία ώρα διάλειμμα παραπάνω την εβδομάδα) και δεν συμμετέχουν -άρα και δεν ενοχλούν- το βασικό πλάνο. Δεν τα κατεβάζω από το μυαλό μου αυτά, τα έχουν γράψει οι νεομαρξιστές μελετητές της Εκπαίδευσης, αλλά (μέσες-άκρες) τα είχε πει κι εκείνος ο δαίμονας ο Μαρξ..........

      Το ίδιο βέβαια γίνεται παντού, μιας και η απώλεια ορθού προσανατολισμού του Σχολείου, δηλαδή η απευθείας και μόνη σύνδεσή του με την παραγωγή, είναι δυτικόφερτο προϊόν της "Ανασυγκροτήσεως" του '50. 

    Ψέμματα: υφίσταται από την εξάπλωση της βιομηχανίας, αλλά το τέλος του Β΄ ΠΠ της δίνει μια απροκάλυπτη ώθηση.      Η διαφορές Βορρά και Νότου δεν έχουν να κάνουν τόσο με την εκπαίδευση όσο με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τον τουρισμό, αλλά η Εκπαίδευση έχει κι εκεί έναν δικό της ξεχωριστό ρόλο. Όπως και να 'χει, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από το πανηγύρι -καθ'όσον ανήκομεν εις την Δύσιν: τα τεχνικά και τα επαγγελματικά λύκεια σε συνδυασμό με το σύστημα των Πανελληνίων Εξετάσεων αποσκοπούν ακριβώς στην κατάταξη των μαθητών δια της αξιολόγησης. Και -ω, του θαύματος!- οι περί τα χειρωνακτικά κατατάσσονταν στα τεχνικά λύκεια και μετέπετα στα ΤΕΙ. Έτσι, κατατάχθηκαν στη συνείδηση του κόσμου και τα επαγγέλματα ως προς το κύρος τους καθώς και οι ίδιες οι σπουδές: θυμηθείτε την περίφημη "ανωτατοποίηση" των ΤΕΙ που πήραν ένα Α από μπροστά -και κάτι τρέχει στα γύφτικα.

     Βέβαια, το πλάνο είναι ευρύτερο. Η κατάταξη των εργαζομένων σε ομάδες χρησιμότητας, η υπερπαραγωγή πτυχιούχων και προσοντούχων (δηλαδή πάμπολες εφεδρείες=φτηνή προσφορά + φρέσκιες ιδέες με τις ευλογίες και τις δαπάνες του Κράτους), η αποκοπή τους από την παραγωγή και η παντεπόπτευσή τους (λέγε με και MySchool) έχουν ως βασικό σκοπό να "εναρμονίσουν" το εκπαιδευτικό μας σύστημα με τα ευρωπαϊκά. Όχι όμως ως προς την ποιότητα αλλά ως προς το "κλείδωμα" του συστήματος: η ταυτότητα του μαθητή θα γίνει ταυτότητα του εργαζόμενου και κατόπιν του πολίτη. Όλοι θα γνωρίζουν από το πότε μας πιάνει συνάχι και γράφουμε αντιβίωση μέχρι τι βαθμό είχαμε στη Φυσική Β΄Λυκείου. Ταυτόχρονα, οι περίεργες ετήσιες εκθέσεις του ΟΟΣΑ που κατατάσσουν (αξιολογούν) τα ευρωπαϊκά συστήματα δεν είναι καθόλου αθώες: η αξιοποίηση των πληροφορίων αυτών από τα "κεντρικά" της Ε.Ε. θα σημάνει την κατ' αναλογία χρηματοδότηση των χωρών ως προς την Εκπαίδευση. Έτσι, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, από τα τελευταία στην κατάταξη, θα χρηματοδοτηθεί ελάχιστα και αυτό θα ξεκινήσει μια αλυσίδα συνεπειών, τις οποίες δεν χρειάζεται να είναι κανείς και αστροφυσικός για να τις αντιληφθεί.

      Αυτή η ευθυγράμμιση της Εκπαίδευσης με το συνολικό σύστημα της Ε.Ε. αποσκοπεί στην ευρεία ενοποίηση όλων των δομών. Η νέα Ομοσπονδία, όπως προκύπτει από την Σένγκεν και το Μάαστριχτ, θέλει σταδιακή ομοιομορφία και στενότερο έλεγχο. Κουμάντο κάνουν ελάχιστοι (και ίσως μη Ευρωπαίοι) τραπεζίτες και μεγαλοκαρχαρίες του Κεφαλαίου. Αυτοί θέλουν "εναρμόνιση" με τις κοινοτικές εντολές, αυτοί βρίσκονται εν πλήρη παραστάσει με τα κοράκια του ΔΝΤ, αυτοί είναι που ελέγχουν την παραγωγή και πληρώνουν τους αγρότες για να μην παράγουν, αυτοί είναι που θα μας φέρουν στα νέα βιβλία Ιστορίας τον Καρλομάγνο, τον Μέγα Φρειδερίκο, τον Λούθηρο και τον Ναπολέοντα. Υπάρχουν και  τώρα, αλλά η νέα Ιστορία, αυτή της μετα-μετανεωτερικότητας, θα γράφει "Ιστορία της Ευρώπης".

Τ' ακούς Κολοκοτρώνη;

http://zagkotas.blogspot.gr/