«Ο Κήπος των Ηρώων
στο Μεσολόγγι είναι ένα Κοιμητήριο. Στον Τύμβο του απόκεινται τα συναγμένα με
εντολή του Καποδίστρια λείψανα των Αγωνιστών, που έπεσαν σε ώρα μεγάλης
δοκιμασίας του Αγώνα και οι περί τον Τύμβο τάφοι και μνημεία πολεμάρχων και
υπερασπιστών της Πόλης, Ελλήνων και Φιλελλήνων, υπενθυμίζουν τη μεγάλη θυσία
τους…»
Γιάννης Ν. Κουφός
(Νικάνθης)
Γράφει ο Χρήστος Σιάσος
Καθηγητής
Την Παρασκευή, 26
Απριλίου 2013, οι εκδηλώσεις που ήταν αφιερωμένες στην 187η Επέτειο της Εξόδου
της Ηρωικής Φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων, βρισκόταν στο «αποκορύφωμά
τους» καθ΄ότι πλησιάζαμε προς την ανατίναξη του Δημογέροντα Χρήστου Καψάλη και
στα γεγονότα… της Εξόδου που ξεπερνούν τις ανθρώπινες σκέψεις και φθάνουν στο
Θαύμα…
Ο Δήμος, την ημέρα
αυτή μας καλούσε να παρακολουθήσουμε απόσπασμα του ορατορίου «Κωστής Παλαμάς»,
του μουσικοσυνθέτη κ. Χάχαλη, τιμώντας τα 70 χρόνια από τον θάνατο του Εθνικού
μας ποιητή. Η παρουσίασή του θα γινόταν μέσα στον Κήπο των Ηρώων δηλαδή μέσα
στο κοιμητήριο, όπως όλοι το ξέρουμε και όπως ο αείμνηστος συμπολίτης μας
Γιάννης Κουφός (Νικάνθης) και τόσοι άλλοι το αναφέρουν και το γράφουν...........
Παρουσία των
Μητροπολιτών, Κυνουρίας και Τριπόλεως κ. Αλεξάνδρου και
Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, Ιερέων, επισήμων και πλήθος
κόσμου ξεκίνησε το πρόγραμμα της βραδιάς.
Όλα ήταν καλά μέχρι τι στιγμή που
άρχισε το «ορατόριο» που αναφέραμε παραπάνω. Τόσο ο κλήρος όσο και ο λαός
μείναμε «άφωνοι» με αυτά που βλέπαμε και ακούγαμε μέσα σ΄αυτόν τον Ιερό χώρο.
Ο Εθνικός μας ποιητής
αν ήταν πιο πέρα… θα διάβαζε: «…Τότες εταραχτήκανε τα
σωθικά μου, και έλεγα πως ήρθε η ώρα να ξεψυχήσω. Κι ευρέθηκα σε σκοτεινό τόπο
και βροντερό, που εσκιρτούσε σαν κλωνί στάρι στο μύλο που αλέθει ογλήγορα, ωσάν
το χόχλο στο νερό που αναβράζει. Ετότες εκατάλαβα πως εκείνο ήτανε το
Μεσολόγγι…».
Μπροστά μας, στο
επίγραμμα του Τύμβου διαβάζαμε: «Ιδού, Λεωνίδες αμέτρητοι είναι
θαμμένοι εδώ που πολέμησαν γενναία για την Ελευθερία». Αλήθεια!!!
πως μπορείς σε ένα κοιμητήριο Αγίων Μαρτύρων, Ιεραρχών και Αγωνιστών
να παρακολουθήσεις «δρώμενα μπουζουκιού»!
Παλαιότερα, όπως όλοι
μας γνωρίζουμε, είχε επιχειρηθεί ξανά να γίνει στον ίδιο χώρο συναυλία με την
μεγάλη, στο είδος της και αγαπητή σε όλους μας, Μαρία Φαραντούρη, τότε Σύλλογοι
και Λαός της Πόλης απέτρεψαν την πραγματοποίησή της στον Ιερό αυτό χώρο και η
τότε Αντιδήμαρχος τα «μάζεψε» αμέσως και η συναυλία έγινε πίσω από τον Κήπο των
Ηρώων.
Αλήθεια!!! ο συντάξας και
ο υπογράφων το πρόγραμμα των Εορτών της Εξόδου δεν γνωρίζουν την
Ιστορία του τόπου τους;
Δεν γνωρίζουν ότι η πείνα… που κανείς
αντρειωμένος δεν τη νίκησε, «ώ πείνα και φρίκη, δε σκούζει σκυλί…» και
η Μάνα δε βρίσκει τροφή να ταΐσει το παιδί της….. «…λαλεί πουλί,
παίρνει σπυρί, κι η Μάνα το ζηλεύει…».
Δεν γνωρίζουν το
μεγαλείο του Μεσολογγίτη που αγωνίζεται στις Ντάπιες, αψηφώντας για τις
«σάρκες» του και ανδρώνοντας την ψυχή του! γιατί αυτή η ψυχή του ζει
και Αγιάζεται σ΄αυτόν τον χώρο με καθοδηγητή και πνευματικό τροφοδότη τον Ιεράρχη
Ιωσήφ Ρωγών!
Δεν γνωρίζουν τη λάμψη της πυριτιδαποθήκης
του Χρήστου Καψάλη και την κραυγή του «Μνήσθητί μου Κύριε».
Δεν
γνωρίζουν ότι το Σάββατο του Λαζάρου ο Λαός ζει ως «Ιερή λιτανεία» στη
Μνήμη των νεκρών σ΄αυτόν το χώρο;
Δεν γνωρίζουν ότι η Εικόνα
της Εξόδου που λιτανεύετε τούτες τις ημέρες στο πιο ψηλό σημείο έχει το Θεό και
τους Αγγέλους να ευλογούν τους Εξοδίτες!
Δεν γνωρίζουν τη
μεγάλη απόφαση των Εξοδιτών «…Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι
ελεύθεροι να μείνουν εκείθε με τους αδερφούς, εδώθε με το χάρο…».
Ίσως
ως δάσκαλοι!!! να γνωρίζουν τα γεγονότα της Εξόδου έτσι όπως τα καταγράφει η
μεγάλη!!! ιστορικός κ. Ρεπούση στο βιβλίο της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου,
γιατί όχι και όπως τα άκουσαν από τους ιστορικούς εκσυγχρονιστές… τελευταία σε
μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι των Αθηνών.
Το όλο εγχείρημα χαρακτηρίστηκε
«αταίριαστο» εμείς συμπληρώνουμε και τη λέξη «σκάνδαλο» γιατί περιέχει και
στοιχεία περιφρόνησης, απαξίωσης και ασέβεια προς την Εκκλησία μας,
προς τους Αθάνατους Νεκρούς Εξοδίτες και έδωσε αρνητικά μηνύματα για τούτο το «αλωνάκι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο